Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Oskar Schell, nieco przemądrzały, ale jednocześnie uroczy i zabawny chłopiec, stracił ojca w tragedii WTC z 9.11.2001. Chce odnaleźć jakikolwiek ślad po ukochanym rodzicu i wyrusza w tym celu w groteskową podróż po Nowym Jorku. Thomas, rzeźbiarz, kreśli wspomnienia z młodości skupione wokół bombardowania Drezna w czasie II wojny światowej, podczas którego utracił miłość swojego życia, Annę. Z początku osi czasowe, sposoby narracji, postaci narratorów wydają się niepowiązane, ale z czasem wątki łączą się i wyjaśniają, za sprawą narracji babci Oskara. Powracają nawiązania do najmniejszych nawet detali! Daje to poczucie, że każdy szczegół powieści jest przemyślany i na miejscu. Pomimo różnicy pokoleń i formy tragedii, rozmiar zniszczeń i ból straty doświadczany przez wszystkich opowiadających jest taki sam, o ile istnieje jakakolwiek skala goryczy. Niewielka liczba bohaterów tworzy zamknięty świat, dzięki któremu czytelnik się nie gubi w zmieniających się osiach czasowych i sposobach prowadzenia fabuły. Proza J. S. Foera zasługuje, moim zdaniem, na większy rozgłos na naszym rynku. Jego pióro jest przede wszystkim inteligentne, z humorem prowadzące słodko-gorzkie historie, nieco abstrakcyjne i nierealne, a jednak „kupujące” czytelnika. Mimo trudnych i tragicznych wydarzeń w tle, lektura nie przygnębia, a opowieść z perspektywy specyficznego chłopca wprowadza potrzebny dystans emocjonalny.