Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niektórzy zarzucają, że w książce tylko Adler i Adler. Skoro to jego filozofia to cóż innego miało by się tam znaleźć. Mnie osobiście bardzo pasują jego poglądy. Zawsze byłam raczej zadaniowa i zerojedynkowe, logiczne treści przemawiają do mnie najlepiej. Zgadzam się, że wartości człowieka nie mierzy się liczbą jego przyjaciół. Nie warto za dużo zaglądać w przeszłość a szczególnie w dzieciństwo. Nic niestety nie zmienimy i wpływ mamy tylko na teraźniejszość. Podoba mi się fakt że w większości przypadków -mamy wybór. Możemy mieć prawie wszystko na co się odważymy. Kwestia potrzeby bycia docenianym przez innych- genialne. Szkoda życia na spełnianie cudzych oczekiwań. Czy to rodziców czy dzieci, partnera. To co dla Ciebie, istotne, trudne dla innych może być nic albo mało ważne ale w żadnym wypadku nie powinno Cię stopować. To prowadzi to większych rozterek bo nie da się zaspokoić i zadowolić wszystkich. Czego innego chce szef, rodzic, dziecko, partner… musielibyśmy być tymi 4 osobami jednocześnie. Żyje się łatwiej zaspokajając własne potrzeby. Jedyne co mi przeszkadza, to rozwiązłość i płytkie przykłady, które narrator przedstawia w książce. Literatura japońska jest inna, w neutralnym słowa znaczeniu. Niektórym może to przeszkadzać. Bardzo powolne i rozkładane na czynniki pierwsze akcje. Wielokrotne powtórzenia. Tłumaczenie najprostszych i logicznych kwestii. W tej książce ale i innych pozycjach ma się wrażenie że autor traktuje czytelnika jak głupszego od siebie. A może to tylko kwestia innej perspektywy, kultury. Może intelektualna polaryzacja społeczeństwa jest tam bardzo duża i takie przedstawianie świata i opowiadanie rzeczywistości jest czymś zwyczajnym.