Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie najlepsza z czterech powieści z S. H.
Od niej zaczęła się moja miłość do kryminału: wygrzebałam Psa Baskerviellów z półki mamy i pamiętam, że strasznie się bałam światła na moczarach i uwielbiałam scenę z portretami!
Gdybym odkryła tę powieść teraz, po przeczytaniu kilkuset kryminałów o bardziej skomplikowanej intrydze, uznałabym ją po prostu za klimatyczny klasyk. Ale na dwunastolatce zrobiła ona takie wrażenie, że popchnęła ją do czytania.
I za to kocham Psa Baskerviellów:)

Zdecydowanie najlepsza z czterech powieści z S. H.
Od niej zaczęła się moja miłość do kryminału: wygrzebałam Psa Baskerviellów z półki mamy i pamiętam, że strasznie się bałam światła na moczarach i uwielbiałam scenę z portretami!
Gdybym odkryła tę powieść teraz, po przeczytaniu kilkuset kryminałów o bardziej skomplikowanej intrydze, uznałabym ją po prostu za klimatyczny...

Wróciłam do serii po kilkunastu latach. Szalałam za nią w 6 kl. podstawówki, zachwycam się i teraz - jako dwudziestokilkulatka.
Seria niefortunnych zdarzeń: wciąż oryginalna, ponura, dużo okrutniejsza niż mogłoby się wydawać, baśniowa.
Takie powroty cieszą najbardziej!!!

Wróciłam do serii po kilkunastu latach. Szalałam za nią w 6 kl. podstawówki, zachwycam się i teraz - jako dwudziestokilkulatka.
Seria niefortunnych zdarzeń: wciąż oryginalna, ponura, dużo okrutniejsza niż mogłoby się wydawać, baśniowa.
Takie powroty cieszą najbardziej!!!

Bardzo przyjemna młodzieżówka z dawnych lat, dorwana w bibliotece na półeczce z książkami do wzięcia. Klimatem trochę przypominała mi Jeżycjadę. Na pewno nie lektura obowiązkowa, ale jak się komuś trafi, śmiało można przygarnąć.

Bardzo przyjemna młodzieżówka z dawnych lat, dorwana w bibliotece na półeczce z książkami do wzięcia. Klimatem trochę przypominała mi Jeżycjadę. Na pewno nie lektura obowiązkowa, ale jak się komuś trafi, śmiało można przygarnąć.

Książka jest bardzo stara, ale według mnie wciąż robi ogromne wrażenie na czytelniku. To nie jest po prostu kolejna powieść wojenna, to dużo więcej: przejrzysty, wiarygodny i niekiedy wstrząsający dokument działań z frontu z perspektywy szarego żołnierza. Ani tu upiększeń, ani też przesady, tylko szczerze o tym, jak było. Moim zdaniem bardzo ważna powieść, którą powinno się czytać.

Książka jest bardzo stara, ale według mnie wciąż robi ogromne wrażenie na czytelniku. To nie jest po prostu kolejna powieść wojenna, to dużo więcej: przejrzysty, wiarygodny i niekiedy wstrząsający dokument działań z frontu z perspektywy szarego żołnierza. Ani tu upiększeń, ani też przesady, tylko szczerze o tym, jak było. Moim zdaniem bardzo ważna powieść, którą powinno się...

Niezwykle oryginalna powieść o podejściu do sztuki i roli artysty. Szczególnie doceniam wykorzystanie motywu miniatur w konstrukcji tekstu: poznajemy historię jako odbiorcy perspektywy poszczególnych bohaterów, w tym rysunków występujących na miniaturach! Świetny zabieg, i to chyba głównie za to lubię tę książkę. Co do wydarzeń... Nie porwały mnie zbytnio ani one, ani też bohaterowie. Mam wrażenie że zostali bardzo stypizowani, niemalże pod miniatury: artysta, dziecko, piękna zakochana kobieta, mistrz, itd. Niestety kilka razy podczas czytania dopadła mnie nuda.
Myślę też, że powieść zainteresowałaby mnie bardziej, gdybym w większym stopniu interesowała się kulturą Turcji. Polecam zatem szczególnie osobom pasjonującym się tym krajem, kulturą arabską i jednocześnie poszukującym tekstu o pomysłowej, niebanalnej budowie.

Niezwykle oryginalna powieść o podejściu do sztuki i roli artysty. Szczególnie doceniam wykorzystanie motywu miniatur w konstrukcji tekstu: poznajemy historię jako odbiorcy perspektywy poszczególnych bohaterów, w tym rysunków występujących na miniaturach! Świetny zabieg, i to chyba głównie za to lubię tę książkę. Co do wydarzeń... Nie porwały mnie zbytnio ani one, ani też...

Mam bardzo mieszane odczucia. Powieść nie była zła: miała klika dobrych fragmentów. Bardzo ciekawie śledziło mi się wędrówkę bohaterów przez Rosję, aż żałuję, że było jej tak mało i była tak fragmentaryczna. Jak dla mnie, mogłaby nawet zajmować całą fabułę.
Dodatkowo kilka interesujących przemyśleń na temat roli bohatera w armii, a także jej funkcjonowania.
Wydarzenia w Nekli uważam za dość nudne, w ogóle nie porwał mnie wątek miłosny(?), Annę uważam za średnio udaną, mało ciekawą postać.
Lektura całkiem w porządku, aczkolwiek uważam, że trzeba choć minimalnie orientować się w sytuacji historycznej, której dotyczy. Nie żałuję, że przeczytałam, choć na dobrą sprawę można sobie darować.

Mam bardzo mieszane odczucia. Powieść nie była zła: miała klika dobrych fragmentów. Bardzo ciekawie śledziło mi się wędrówkę bohaterów przez Rosję, aż żałuję, że było jej tak mało i była tak fragmentaryczna. Jak dla mnie, mogłaby nawet zajmować całą fabułę.
Dodatkowo kilka interesujących przemyśleń na temat roli bohatera w armii, a także jej funkcjonowania.
Wydarzenia w...