Śnieg pochłonąłem w jedną noc i od razu kupiłem Czerwień. Przewalała się w piwnicy przez ponad 15 lat, bo trudno mi było przebrnąć przez początek lub musiałem dojrzeć do książki.
To w zasadzie Arcydzieło moim zdaniem.

Śnieg pochłonąłem w jedną noc i od razu kupiłem Czerwień. Przewalała się w piwnicy przez ponad 15 lat, bo trudno mi było przebrnąć przez początek lub musiałem dojrzeć do książki.
To w zasadzie Arcydzieło moim zdaniem.

Nadmiar wątku romantycznego (wg. mnie nieudanego i męczącego) w stosunku do wątku kryminalnego (fajny i ciekawy)

Nadmiar wątku romantycznego (wg. mnie nieudanego i męczącego) w stosunku do wątku kryminalnego (fajny i ciekawy)

Niestety, książka nie chwyciła mnie za serce, czytałam ją po tylko kilkanaście stron za jednym podejściem, więcej już nie dałam po prostu rady. Szkoda.

Niestety, książka nie chwyciła mnie za serce, czytałam ją po tylko kilkanaście stron za jednym podejściem, więcej już nie dałam po prostu rady. Szkoda.

1. Dlaczego: kompulsywne wypożyczenie w bibliotece, ambicja (niczego tego noblisty nie czytałam),och, jakie wartościowe książki pani wypożycza, wyjątkowa czytelniczko!
2. Treść: romans, morderstwa, sztuka, starcie Wschodu z Zachodem, odmienności religijne, obyczajowe, kulturowe… Np.: inne rozumienie funkcji, istnienia kolorów.
3. Bardzo ciekawe rozważania na temat zależności sztuki od religii w kulturze islamu, fajnie o malarstwie europejskim, ciekawsze od wątku romansowo-kryminalnego, ładna narracja z bardzo różnych punktów widzenia (choć wolę jednak chińskie ciasteczko z wróżbą jako narratora, oczywiście autor inny),narratorzy to czasem… rysunki.
4. Szkoda, że jakoś nie prowadzi mnie to do konieczności przeczytania innej książki i nie porywa, a powinno. Doceniam, szanuję, czasem nawet rozumiem, ale się nie angażuję.

1. Dlaczego: kompulsywne wypożyczenie w bibliotece, ambicja (niczego tego noblisty nie czytałam),och, jakie wartościowe książki pani wypożycza, wyjątkowa czytelniczko!
2. Treść: romans, morderstwa, sztuka, starcie Wschodu z Zachodem, odmienności religijne, obyczajowe, kulturowe… Np.: inne rozumienie funkcji, istnienia kolorów.
3. Bardzo ciekawe rozważania na temat...

To powieść, która przywodzi na myśl wszystkie kolory i zapachy orientu a tkana jest jak turecki dywan.

Jest tajemnica, jest intryga, są stare księgi i ich ilustratorzy. Język jest tak barwny, że niemal widzę te wszystkie rumaki, rozłożyste drzewa i złote ornamenty.

Przypomina najlepsze powieści, w których zatracałam się w młodości. Nie bez kozery tak często porównywana jest do Baśni z Tysiąca i jednej nocy. Ma w sobie czar dżinów i sułtanów.

Bardzo lekko weszłam w tą lekturę. Przyjemne oderwanie od rzeczywistości. Nie wiedziałam czego spodziewać się po Nobliście ale przyjemnie mnie zaskoczył. To nie ostatnie spotkanie.

To powieść, która przywodzi na myśl wszystkie kolory i zapachy orientu a tkana jest jak turecki dywan.

Jest tajemnica, jest intryga, są stare księgi i ich ilustratorzy. Język jest tak barwny, że niemal widzę te wszystkie rumaki, rozłożyste drzewa i złote ornamenty.

Przypomina najlepsze powieści, w których zatracałam się w młodości. Nie bez kozery tak często porównywana...

Znakomita powieść, najlepsza spośród jego książek, wielowątkowa, pełna interesujących informacji historycznych a jednocześnie trzymająca w napięciu niczym kryminał.

Znakomita powieść, najlepsza spośród jego książek, wielowątkowa, pełna interesujących informacji historycznych a jednocześnie trzymająca w napięciu niczym kryminał.

Miałam kilka niezbyt udanych podejść do książek Orhana Pamuka, aż wreszcie trafiłam na ,,Nazywam się czerwień " i to jest to.
Pamuk opowiada historię XVI wiecznych miniaturzystow, zdobiących księgi przeznaczone dla Sułtana. Książka jest tym ciekawsza, że występuje w niej wątek kryminalny, posiada wielu narratorów,a oprócz postaci ludzkich swoje opowieści snuje też drzewo, trup, szatan czy pies. Powieść napisana jest w bardzo ciekawy sposób a fabuła zaskakuje i intryguje.

Miałam kilka niezbyt udanych podejść do książek Orhana Pamuka, aż wreszcie trafiłam na ,,Nazywam się czerwień " i to jest to.
Pamuk opowiada historię XVI wiecznych miniaturzystow, zdobiących księgi przeznaczone dla Sułtana. Książka jest tym ciekawsza, że występuje w niej wątek kryminalny, posiada wielu narratorów,a oprócz postaci ludzkich swoje opowieści snuje też...

Książka w piękny sposób przybliża nam historię, tradycję i filozofię miniatury na wschodzie. Rozważania o tym kim jest artysta i obraz, prowadzone są w kontrze do kultury zachodu. Toczą się w XVI w. i dla mnie przeciekawe jest z jednej strony, to że myśl o czystości artystycznej jest wspólna dla naszych kultu, zaś z drugiej nasz zachodni styl "kopiowania" w rzeczywistości pod koniec XIX w. sam stał się takim przeżytkiem jak miniatura. Czy rozważania o malarstwie prowadzone we współczesności nie są bliskie myśli miniaturzystów przeniesienia na papier "ideii" konia (Platon?),a nie konia jakiego każdy z nas widzi?
Z lektury dowiemy się także sporo o tym jak żyło się w osmańskiej stolicy, jak załatwiało się kobiecie rozwód (sic!) i gdzie się chodziło wieczorami zabawić towarzysko na mieście z kawą.
Dla mnie jest to książka wspaniała. Stawiająca wiele pytań i dająca także wiele odpowiedzi, a od nas zależy który głos wybierzemy.

Książka w piękny sposób przybliża nam historię, tradycję i filozofię miniatury na wschodzie. Rozważania o tym kim jest artysta i obraz, prowadzone są w kontrze do kultury zachodu. Toczą się w XVI w. i dla mnie przeciekawe jest z jednej strony, to że myśl o czystości artystycznej jest wspólna dla naszych kultu, zaś z drugiej nasz zachodni styl "kopiowania" w rzeczywistości...

połamane kości i potłuczone szkło
złamane serca i połamane ręce
nadal nasze życie jest nasze
zamknij oczy
spróbuj to zatrzymać

Broken Bones ANTI-FLAG

Niby wszystko jest....misternie utkana intryga , miłość i namiętność ...i kilka trupów...polityka , sztuka i filozofia....ba , nawet dość śmiała erotyka...strumień , a w zasadzie cała kaskada świadomości....a jednak nie zachwyca....

połamane kości i potłuczone szkło
złamane serca i połamane ręce
nadal nasze życie jest nasze
zamknij oczy
spróbuj to zatrzymać

Broken Bones ANTI-FLAG

Niby wszystko jest....misternie utkana intryga , miłość i namiętność ...i kilka trupów...polityka , sztuka i filozofia....ba , nawet dość śmiała erotyka...strumień , a w zasadzie cała kaskada świadomości....a jednak nie...

Fascynująca, wielowątkowa książka tureckiego noblisty. Łączy w sobie elementy powieści historycznej, kryminału, opowieści o sztuce islamu, ze szczególnym uwzględnieniem malarstwa miniaturowego, ale zawiera też wątek obyczajowy oraz przemyślenia samego autora na temat Turcji i jej związków ze wschodem i zachodem.
Ciekawym zabiegiem jest wielość narratorów (podobno 21),z ofiarą i zabójcą włącznie. Każdy rozdział zatem przedstawia nam kolejne wydarzenia z innego punktu widzenia.
Akcja rozgrywa się w Stambule, pod koniec XVI wieku, w ciągu ledwie kilku dni. Mimo to fabuła kipi od wydarzeń, takich jak zbrodnie, oszustwa, zamieszki, śluby, rozwody i romanse, tortury i samookaleczenia oraz fundamentalizm religijny. Dopiero ostatni rozdział opowiada – ustami głównej żeńskiej bohaterki – o tym co się stało z miniaturzystami i innymi bohaterami powieści.
Dla lepszej orientacji czytelnika spoza muzułmańskiego kręgu kulturowego powieść zaopatrzona jest w słownik pojęć oraz kalendarium wydarzeń związanych z treścią książki.
Sensacyjna oś jest tylko pretekstem do nasycenia fabuły wspomnianymi wieloma wątkami. Autor czyni to przy tym w sposób zgodny z kulturą, z której pochodzi, nieco przefiltrowaną przez próbę budowy nowej Turcji przez Atatürka. Orientalizm przebija nie tylko w opisach Stambułu, iluminowanych manuskryptów, poszczególnych wydarzeń z życia bohaterów. Dominuje w dialogach, zarówno tych „publicznych”, jak i ściśle prywatnych, w ich konstrukcji, sposobie artykulacji i tematyce. No i przede wszystkim we wspomnianych przemyśleniach, wypowiadanych przez wielu spośród narratorów, aczkolwiek z różnych punktów widzenia. Dla nieobeznanego z kulturą islamu czytelnika niezrozumiałe są same zasady iluminowania ksiąg, będące wszak wyjątkiem od koranicznej zasady zakazu przedstawień figuralnych postaci ludzkich.
Ale nawet dla nieco obeznanych z historią kraju nad Bosforem książka niesie mnóstwo niespodzianek. Pierwsza z nich to kulturowa dominacja Persji nad Turcją. Wszak zarówno miniatury, jak i dzieła, które ilustrowały, powstały w kręgu kulturowym obecnego Iranu. Druga to zaskakujący kanon – m.in. przedstawiania postaci kobiecych jako … piękności z zupełnie innej długości geograficznej i cywilizacji. Kolejne to m.in. pogarda dla malowania z wzorca (aczkolwiek ukrycie pożądanego – w przypadku portretów),łatwość zawierania ślubów i rozwodów oraz powszechny homoseksualizm, czy raczej pederastia (pociąg do młodzieńców).
Motyw mieszania się kultur jest zatem znacznie szerszy niż wydaje się europejskiemu czytelnikowi. Te same są tylko wady i przywary ludzkie oraz patologie życia społecznego. A kto zabił? Można się domyślić, uważnie czytając i analizując treść.
Przeczytane w ramach majowego wyzwania LC – gruba książka.

Fascynująca, wielowątkowa książka tureckiego noblisty. Łączy w sobie elementy powieści historycznej, kryminału, opowieści o sztuce islamu, ze szczególnym uwzględnieniem malarstwa miniaturowego, ale zawiera też wątek obyczajowy oraz przemyślenia samego autora na temat Turcji i jej związków ze wschodem i zachodem.
Ciekawym zabiegiem jest wielość narratorów (podobno 21),z...