Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zdecydowanie najlepsza z czterech powieści z S. H.
Od niej zaczęła się moja miłość do kryminału: wygrzebałam Psa Baskerviellów z półki mamy i pamiętam, że strasznie się bałam światła na moczarach i uwielbiałam scenę z portretami!
Gdybym odkryła tę powieść teraz, po przeczytaniu kilkuset kryminałów o bardziej skomplikowanej intrydze, uznałabym ją po prostu za klimatyczny klasyk. Ale na dwunastolatce zrobiła ona takie wrażenie, że popchnęła ją do czytania.
I za to kocham Psa Baskerviellów:)

Zdecydowanie najlepsza z czterech powieści z S. H.
Od niej zaczęła się moja miłość do kryminału: wygrzebałam Psa Baskerviellów z półki mamy i pamiętam, że strasznie się bałam światła na moczarach i uwielbiałam scenę z portretami!
Gdybym odkryła tę powieść teraz, po przeczytaniu kilkuset kryminałów o bardziej skomplikowanej intrydze, uznałabym ją po prostu za klimatyczny...

Książka jest bardzo stara, ale według mnie wciąż robi ogromne wrażenie na czytelniku. To nie jest po prostu kolejna powieść wojenna, to dużo więcej: przejrzysty, wiarygodny i niekiedy wstrząsający dokument działań z frontu z perspektywy szarego żołnierza. Ani tu upiększeń, ani też przesady, tylko szczerze o tym, jak było. Moim zdaniem bardzo ważna powieść, którą powinno się czytać.

Książka jest bardzo stara, ale według mnie wciąż robi ogromne wrażenie na czytelniku. To nie jest po prostu kolejna powieść wojenna, to dużo więcej: przejrzysty, wiarygodny i niekiedy wstrząsający dokument działań z frontu z perspektywy szarego żołnierza. Ani tu upiększeń, ani też przesady, tylko szczerze o tym, jak było. Moim zdaniem bardzo ważna powieść, którą powinno się...

Rozumiem osoby, którym Sienkiewicz nie leży. Można by mu zarzucać zbytnią idealizację polskiej szlachty, a także motyw instant love ;)
Według mnie trzeba się pogodzić z tym, że autor opowiada nam bajkę, snuje opowieść o dawnych czasach, tak jakbyśmy siedzieli z nim przy ognisku. Po prostu nam czaruje i trzeba dać się oczarować. Po ponownej lekturze "Ogniem i mieczem" przyznaję, że jestem niezwykle oczarowana.
Historia jest przepięknie napisana; uwielbiam sam początek, który wprowadza nas w całą fabułę, sposób opisania stepów.
Podziw należy się autorowi również za to, że stworzył kultowych bohaterów: Zagłobę - piekielnie przebiegłego i zawsze trafiającego w punkt, sympatycznego pana Michała no i oczywiście Bohuna ... Jak się w nim zakochałam w wieku tych 13 lat, tak do dzisiaj mi nie przeszło, a to nieczęsty przypadek wśród bohaterów książek. Mam wrażenie, że Sienkiewicz mimo całego swojego oddania polskiej szlachcie, żywił do niego ogromną sympatię, często podkreślając jego męstwo. Stworzył cudowną postać, która nie waha się przed niczym, dla której nie istnieją żadne granice, a kiedy "stanie czort w poprzek, to go za rogi weźmie". Co tu dużo mówić, ten bohater to HIT, a Skrzetuski przy nim niestety blednie.
W moim sercu ma też osobne miejsce ekranizacja - Domogarova w roli Bohuna mogę oglądać bez przerwy, no i ta muzyka!!! Aż ciary przechodzą.
Humor Zagłoby, miłość, wielka wojna, dzielni rycerze, buntownicy, stepy i czarownice - czego chcieć więcej! Polecam, bo rozrywka jest przednia!

Rozumiem osoby, którym Sienkiewicz nie leży. Można by mu zarzucać zbytnią idealizację polskiej szlachty, a także motyw instant love ;)
Według mnie trzeba się pogodzić z tym, że autor opowiada nam bajkę, snuje opowieść o dawnych czasach, tak jakbyśmy siedzieli z nim przy ognisku. Po prostu nam czaruje i trzeba dać się oczarować. Po ponownej lekturze "Ogniem i mieczem"...