Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W gruncie powinnam dać niższą ocenę, bo "Marsjanin" aż arcydziełem s-f nie jest - ma sporo niedociągnięć, które nie uplasują Weira koło Clarke'a czy Asimowa, choćby sztampowość bohaterów poza głównym - zarówno naukowcy z NASA jak i koledzy astronauci są tacy, jak sobie możemy wyobrażać, że zachowywałby się, mówił i myślał naukowiec czy astronauta.

Język tez nie jest jakimś literackim arcydziełem, właściwie to roi się w nim od kolokwializmów. Z drugiej strony autor nie miał innego wyjścia - pisał o tylu naukowych detalach i obliczeniach, że gdyby nie luz i sarkastyczny humor Marka, "Marsjanin" uśpiłby każdego nie-naukowca po kilku stronach. A tak - czytelnik przewraca kolejne strony, na każdej niemalże dowiaduje się jakiejś naukowej ciekawostki podanej tak prosto, żeby największy laik zrozumiał bez problemu, a na dokładkę parsknął sobie śmiechem.

Tłumaczenie - zasadniczo bardzo dobre miejscami daje plamę. Czy przykładowo zwrot "I'll be damned" serio trzeba dosłownie tłumaczyć jako patetyczne "będę potępiony"? Można było zwykłe "diabli mnie wezmą". :) Ale są też zwykłe błędy językowe i tu nie wiem, czy winić tłumacza, czy korektora. Pół książki się przewija to nieszczęsne "zjadłem ziemniaka". Zjadłem - kogo? co? biernik. Czyli "zjadłem dzieciaka", ale "zjadłem ZIEMNIAK". To chyba 4 klasa podstawówki... Fakt, że potocznie dużo ludzi mówi "zjadłem ziemniaka", "podniosłem ołówka", "dałem kwiatka", no ale wiele osób potocznie też mówi "wiater, swetr, wziąść" itd., bez przesady...

ALE! Autor włożył ogrom pracy w zebranie informacji z fizyki, chemii, biologii, astronautyki etc etc! Stworzył niesamowitą fabułę, w której dosłownie co strona coś się dzieje, co rusz jest zwrot akcji i to miejscami JAKIE potrafią być zwroty! To jest zdecydowanie jedna z najciekawszych, najbardziej zapadających w pamięć książek science-fiction jakie czytałam w życiu.

W gruncie powinnam dać niższą ocenę, bo "Marsjanin" aż arcydziełem s-f nie jest - ma sporo niedociągnięć, które nie uplasują Weira koło Clarke'a czy Asimowa, choćby sztampowość bohaterów poza głównym - zarówno naukowcy z NASA jak i koledzy astronauci są tacy, jak sobie możemy wyobrażać, że zachowywałby się, mówił i myślał naukowiec czy astronauta.

Język tez nie jest jakimś...