Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moim zdaniem "Kobieta na zwierciadle narysowana" może spokojnie odpłynąć w literacki niebyt. Na portalach czytelniczych nie znalazłam ani jednej opinii, nie widać ich też w Internecie. Napiszę więc co nieco o fabule. Na początku poznajemy osobliwą grupkę ludzi, Eina, jego lokatorów i jego dziewczynę. Śledzimy przez chwilę dzień dziewczyny, aby potem przenieść się już do końca z Einem poza Helsinki. Chłopak jest taksówkarzem i ma kurs z dwoma osobliwymi typami. Kiedy na scenę wkraczają pisarz i inżynier zaczynam mieć wrażenie, że ta powieść to po prostu komedia. Później pojawia się jeszcze malarz i poznajemy część jego historii.

Po pierwsze nie podobało mi się, bo to wszystko było trochę nie wiadomo o czym, w końcu o Einie czy o malarzu, a może o inżynierze i pisarzu...? Po drugie humor tej powieści po prostu mnie nie bawił, mea culpa. Po trzecie, to wprawdzie mija, ale na początku dialogi są dziwnie fragmentaryczne, jakby coś działo się obok czytelnika. Na dodatek sam Eino to wredny typek, który lubi wykorzystywać kobiety (teoretycznie wszystkie dochodzą, ale jednak te sceny seksu napisane są nieporadnie, uwierają), pozostaje, więc lekki niesmak.
Poza tym wszystkim powieść ciężko przyporządkować do jednego gatunku. Z jednej strony dialogi pisarza i inżyniera bywają absurdalne, z drugiej jest wątek samobójstwa, cierpienia i przemiany Eina.

Moim zdaniem "Kobieta na zwierciadle narysowana" może spokojnie odpłynąć w literacki niebyt. Na portalach czytelniczych nie znalazłam ani jednej opinii, nie widać ich też w Internecie. Napiszę więc co nieco o fabule. Na początku poznajemy osobliwą grupkę ludzi, Eina, jego lokatorów i jego dziewczynę. Śledzimy przez chwilę dzień dziewczyny, aby potem przenieść się już do...