Żółty deszcz
- Kategoria:
- literatura piękna
- Seria:
- Salsa
- Wydawnictwo:
- Muza
- Data wydania:
- 2004-01-01
- Data 1. wyd. pol.:
- 2004-01-01
- Liczba stron:
- 136
- Czas czytania
- 2 godz. 16 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 8373196021
W latach pięćdziesiątych wsie położone wysoko pod pirenejskimi szczytami zaczynają się wyludniać, ludzie schodzą na niziny w poszukiwaniu wygodniejszego i bardziej dostatniego życia. Andres Sosas pozostaje w Ainielle sam i przez wiele lat samotnie walczy z drapieżną przyrodą, zniszczeniem i własną starością. Powieść Llamazaresa jest monologiem tego ostatniego mieszkańca. W żółtym deszczu jesiennych liści metaforze upływającego czasu i nieśmiertelnej pamięci głos chorego na samotność bohatera przywołuje dawnych mieszkańców Ainielle, którzy umarli lub zeszli na niziny, i kreśli piękny obraz drapieżnej przyrody oraz walki człowieka z samym sobą. Prosta a zarazem pełna deikatnej poezji proza Llamazaresa uwodzi czytelnika, tworząc przejmujący klimat literacki, który towarzyszy uzależnionym od sił przyrody i od nowych czasów losom bohatera i jego rodziny.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 101
- 86
- 39
- 4
- 3
- 3
- 3
- 1
- 1
- 1
OPINIE i DYSKUSJE
Monolog umierającego ostatniego mieszkańca górskiej wioski. Poruszający szczerością, wzruszający, przejmująco smutny. Przykład tego, jak na 130 stronach zawrzeć ogromny ładunek emocji, który trafi do serc i umysłów czytelnika. Momentami jednak aż nazbyt dojmujący, co wymagało rozłożenia lektury na kilka razy.
Monolog umierającego ostatniego mieszkańca górskiej wioski. Poruszający szczerością, wzruszający, przejmująco smutny. Przykład tego, jak na 130 stronach zawrzeć ogromny ładunek emocji, który trafi do serc i umysłów czytelnika. Momentami jednak aż nazbyt dojmujący, co wymagało rozłożenia lektury na kilka razy.
Pokaż mimo to"Żółty deszcz" to rozpaczliwe ostatnie wyznanie człowieka, który nade wszystko przywiązany do historii, tradycji i narzuconych na siebie wartości, nie potrafi pogodzić się z nietrwałością i przemijalnością doczesnego świata.Ta nieumiejętność przystosowania się do nieuchronnych zmian sprawia, że Andres poświeca siebie, swoje życie i co gorsza życie swojej rodziny dla utrzymania iluzji. Iluzji tego, że da się ocalić od zapomnienia i unicestwienia popadającą w ruinę wioskę. Smutna to historia człowieka, który świadomie decyduje się na samotność i ta samotność doprowadza go do obłędu. Niestety Andresa nie da się ocalić, bo nie da się pomóc komuś, kto nie chce ratunku, kto nie dostrzega innego punktu widzenia, kto potępia zachowanie innych, widząc tylko swoje racje. A Andres potępia każdego, kto odszedł dobrowolnie z Ainielle: potępia syna i potępia sąsiadów, którzy zdecydowali się na szukanie lepszego komfortu życia. "Żółty deszcz" pokazuje, że człowiek nie jest stworzony do życia w całkowitej samotności, że ta samotność nie daje szczęścia, i że nigdy się w niej człowiek nie odnajdzie. Andres żył przeszłością, Andres ciągle nosił w sobie wspomnienia utraconej bezpowrotnie rzeczywistości i tej straty nie potrafił skonfrontować z rzeczywistością, która go zastała...
"Żółty deszcz" to rozpaczliwe ostatnie wyznanie człowieka, który nade wszystko przywiązany do historii, tradycji i narzuconych na siebie wartości, nie potrafi pogodzić się z nietrwałością i przemijalnością doczesnego świata.Ta nieumiejętność przystosowania się do nieuchronnych zmian sprawia, że Andres poświeca siebie, swoje życie i co gorsza życie swojej rodziny dla...
więcej Pokaż mimo toWszyscy odeszli. On pozostał. Sam.
Stary człowiek i jego pies.
Wspaniała poezja, każdy akapit jest jak osobne dzieło - wypełniony smutkiem i samotnością, przez które przedziera się nieśmiałe szczęście.
Wiele zdań czytałam po kilka razy...
Wszyscy odeszli. On pozostał. Sam.
Pokaż mimo toStary człowiek i jego pies.
Wspaniała poezja, każdy akapit jest jak osobne dzieło - wypełniony smutkiem i samotnością, przez które przedziera się nieśmiałe szczęście.
Wiele zdań czytałam po kilka razy...
Poezja pisana prozą. Piękna.
I ta forma: co jakiś czas odstęp w tekście - dla oddechu - jakby strofy wiersza.
Do tego jakby odwrócone akapity - zamiast wcięcia, tekst linijki jest wysunięty.
Nie powinno to w sumie dziwić, bo Julio Llamazares od poezji właśnie zaczynał.
Autor opowiada nam historię wyludniającej się wioski, zagubionej gdzieś w Pirenejach, w której ostatecznie pozostał już tylko jeden stary człowiek i pies. Dzisiaj pewnie zupełnie zniknęła ona z mapy. Trudne warunki życia i osamotnienie sprawiły, że takie miejsca nie wytrzymały konfrontacji z rzeczywistością. Młodzi ludzie wyjechali do miast, a tutaj pozostali głownie starcy przynależni tu siłą przyzwyczajenia i korzeni.
Historia jest smutna, wręcz przygnębiająca, ale to opisy przyrody i samej wsi są największą zaletą tej książki.
Najbardziej uderza kontrast pomiędzy pustką i martwowtą tego miejsca, podczas gdy w prozie Llamarazasa wszystko żyje: nie tylko słońce, drzewa, ale i domy i kamienie.
Książkę czyta się powoli i spokojnie, a czytelnik od początku spodziewa się smutnego finału.
Polecam, jeśli ktoś ma ochotę na taki właśnie rodzaj literatury.
Poezja pisana prozą. Piękna.
więcej Pokaż mimo toI ta forma: co jakiś czas odstęp w tekście - dla oddechu - jakby strofy wiersza.
Do tego jakby odwrócone akapity - zamiast wcięcia, tekst linijki jest wysunięty.
Nie powinno to w sumie dziwić, bo Julio Llamazares od poezji właśnie zaczynał.
Autor opowiada nam historię wyludniającej się wioski, zagubionej gdzieś w Pirenejach, w której...
Wzruszająca opowieść, do której chce się powracać.
Wzruszająca opowieść, do której chce się powracać.
Pokaż mimo toKsiążka o tym jak zmienia się świat i wartości. Dokładnie to opisuje historię wyludniania się górskiej wioski i że nie wszystkim łatwo jest odejść.
Książka o tym jak zmienia się świat i wartości. Dokładnie to opisuje historię wyludniania się górskiej wioski i że nie wszystkim łatwo jest odejść.
Pokaż mimo toDoskonały temat, umierająca wieś. Koniec tego miejsca ogląda i opisuje jej ostatni mieszkaniec.
Był momenty, które zrobiły na mnie szalone wrażenie. Były niestety i takie, które typowe są - w mojej opinii - dla literatury hiszpańskiej: dłużyzny, niepotrzebne powtórzenia.
Tak czy inaczej, warto było przeczytać.
Doskonały temat, umierająca wieś. Koniec tego miejsca ogląda i opisuje jej ostatni mieszkaniec.
Pokaż mimo toBył momenty, które zrobiły na mnie szalone wrażenie. Były niestety i takie, które typowe są - w mojej opinii - dla literatury hiszpańskiej: dłużyzny, niepotrzebne powtórzenia.
Tak czy inaczej, warto było przeczytać.