Jesteśmy społecznością, która kocha książki

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

lekkie świąteczne czytadło, bez rewelacji ale tradycyjnie ciepłe i optymistyczne :)

lekkie świąteczne czytadło, bez rewelacji ale tradycyjnie ciepłe i optymistyczne :)

zastanawiam się o czym ta książka naprawdę jest, po co została napisana - taka pisanina o niczym, wątki które się nie łączą, sny, które nic nie wnoszą..... jedyna zaleta to przyjemny język, szybko i łatwo się to czyta

zastanawiam się o czym ta książka naprawdę jest, po co została napisana - taka pisanina o niczym, wątki które się nie łączą, sny, które nic nie wnoszą..... jedyna zaleta to przyjemny język, szybko i łatwo się to czyta

całkiem wciągająca, choć bez szczególnego zachwytu

całkiem wciągająca, choć bez szczególnego zachwytu

po kilku stronach odłożyłam ten bełkot ie wiadomo o czym

po kilku stronach odłożyłam ten bełkot ie wiadomo o czym

zdecydowanie za długie, przez to męczące, zakończenie dość przewidywalne

zdecydowanie za długie, przez to męczące, zakończenie dość przewidywalne

wszystko byłoby ok, gdyby nie infantylny język i nieco zbyt duża naiwność fabuły

wszystko byłoby ok, gdyby nie infantylny język i nieco zbyt duża naiwność fabuły

w sumie nic czego nie ma w innych tego typu poradnikach

w sumie nic czego nie ma w innych tego typu poradnikach

sztuczne, pretensjonalne bohaterki, język rodem z poppsychologicznych artykulików

sztuczne, pretensjonalne bohaterki, język rodem z poppsychologicznych artykulików