Jesteśmy społecznością, która kocha książki

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

popłuczyny po coraz gorszej Stacji Jagodno - słabiutka, nudna, infantylne dialogi, przewidywalna do bólu, irytująca główna bohaterka, widać brak pomysłu na kolejny cykl - szkoda, tutaj kończę przygodę z autorką

lekkie świąteczne czytadło, bez rewelacji ale tradycyjnie ciepłe i optymistyczne :)

lekkie świąteczne czytadło, bez rewelacji ale tradycyjnie ciepłe i optymistyczne :)

zastanawiam się o czym ta książka naprawdę jest, po co została napisana - taka pisanina o niczym, wątki które się nie łączą, sny, które nic nie wnoszą..... jedyna zaleta to przyjemny język, szybko i łatwo się to czyta

zastanawiam się o czym ta książka naprawdę jest, po co została napisana - taka pisanina o niczym, wątki które się nie łączą, sny, które nic nie wnoszą..... jedyna zaleta to przyjemny język, szybko i łatwo się to czyta

całkiem wciągająca, choć bez szczególnego zachwytu

całkiem wciągająca, choć bez szczególnego zachwytu

po kilku stronach odłożyłam ten bełkot ie wiadomo o czym

po kilku stronach odłożyłam ten bełkot ie wiadomo o czym

zdecydowanie za długie, przez to męczące, zakończenie dość przewidywalne

zdecydowanie za długie, przez to męczące, zakończenie dość przewidywalne

wszystko byłoby ok, gdyby nie infantylny język i nieco zbyt duża naiwność fabuły

wszystko byłoby ok, gdyby nie infantylny język i nieco zbyt duża naiwność fabuły

w sumie nic czego nie ma w innych tego typu poradnikach

w sumie nic czego nie ma w innych tego typu poradnikach

sztuczne, pretensjonalne bohaterki, język rodem z poppsychologicznych artykulików

sztuczne, pretensjonalne bohaterki, język rodem z poppsychologicznych artykulików

po całkiem zachęcającym Prologu nastąpił zupełnie rozczarowujący ciąg dalszy napisany odrzucająco infantylnym, pretensjonalnym językiem rodem z tureckich ckliwych seriali

po całkiem zachęcającym Prologu nastąpił zupełnie rozczarowujący ciąg dalszy napisany odrzucająco infantylnym, pretensjonalnym językiem rodem z tureckich ckliwych seriali

nie bardzo wiadomo o czym jest ta pisanina

nie bardzo wiadomo o czym jest ta pisanina

po 30 kilku stronach nie znalazłam odpowiedzi o czym albo dla kogo ta książka jest - nudnawe wypociny bez większego sensu

po 30 kilku stronach nie znalazłam odpowiedzi o czym albo dla kogo ta książka jest - nudnawe wypociny bez większego sensu

ciekawy temat, wykonanie pozostawia wiele do życzenia

ciekawy temat, wykonanie pozostawia wiele do życzenia

fajne weekendowe czytadło, zabawne, nienachalne, nawet, przy całej przewidywalności zakończenie jest suspensowe ;-)

fajne weekendowe czytadło, zabawne, nienachalne, nawet, przy całej przewidywalności zakończenie jest suspensowe ;-)

najwyraźniej nie ten moment, dwa podejścia, nie wciągnęła mnie, wręcz przeciwnie - męczyłam ją i odłożyłam po kilkudziesięciu stronach

najwyraźniej nie ten moment, dwa podejścia, nie wciągnęła mnie, wręcz przeciwnie - męczyłam ją i odłożyłam po kilkudziesięciu stronach

temat wydaje się dość oklepany, a moralizatorski styl pisania (jakbym słyszała dobrodusznego księżula opowiadającego naiwną opowiastkę z morałem dla maluczkich głupiutkich) skuteczne mnie po kilkudziesięciu stronach odstraszyła od lektury

temat wydaje się dość oklepany, a moralizatorski styl pisania (jakbym słyszała dobrodusznego księżula opowiadającego naiwną opowiastkę z morałem dla maluczkich głupiutkich) skuteczne mnie po kilkudziesięciu stronach odstraszyła od lektury

klasyczny poradnik poppsychologii, płytka, powierzchowna, nic ponad treści z Instagrama i kolorowych gazet plus kilka mądrych pojęć by nadać pozory naukowości; dla nastolatek na początek ok, jeśli chce się nieco więcej - szkoda czasu

klasyczny poradnik poppsychologii, płytka, powierzchowna, nic ponad treści z Instagrama i kolorowych gazet plus kilka mądrych pojęć by nadać pozory naukowości; dla nastolatek na początek ok, jeśli chce się nieco więcej - szkoda czasu

przyjemne, optymistyczne weekendowe czytadło,

przyjemne, optymistyczne weekendowe czytadło,

bardzo mnie zaskoczyła, nieoczywista, niejednoznaczna, chwilami mocno emocjonalna, ale bez kiczu i taniej ckliwości, z otwartym mimo wszystko zakończeniem...
czy można odnowić przyjaźń po 20 latach? czy niekoniecznie? czy na pewno?

bardzo mnie zaskoczyła, nieoczywista, niejednoznaczna, chwilami mocno emocjonalna, ale bez kiczu i taniej ckliwości, z otwartym mimo wszystko zakończeniem...
czy można odnowić przyjaźń po 20 latach? czy niekoniecznie? czy na pewno?

nie pamiętam kiedy książka kosztowała mnie tak wiele emocji; troszkę rozmyte rozwiązanie zagadki, ale czytało się jak poprzednio, bardzo dobrze

nie pamiętam kiedy książka kosztowała mnie tak wiele emocji; troszkę rozmyte rozwiązanie zagadki, ale czytało się jak poprzednio, bardzo dobrze