Zabierałem się do tej lektury bardzo długo z uwagi na jej rozmiary. Muszę przyznać, że to ciekawa opowieść, chociaż z początku ciężko było mi zanurzyć się w ten świat, a tym bardziej zżyć się z którymkolwiek z bohaterów. Błędem też było ignorowanie nazwisk Japończyków, ponieważ mają niesamowite znaczenie w rozumieniu rozgrywek politycznych. Warto skupić się przede wszystkim (w kolejności po ważności) na: Blackhtornie, Toranadze, Yabu i Ishido.

Bardzo podobało mi się zestawienie cywilizowanego świata (Hiszpanie, Anglicy, Holendrzy, Portugalczycy) z dzikusami Japończykami, gdzie dla Samuraja liczy się honor, inteligencja, czystość a dla Europejczyka byle się nażreć i napić.

Blackthorne to dziwna postać, pałam do niej zarówno sympatią jak i niechęcią. Podoba mi się, że w tej powieści, żadna postać nie jest czarno-biała i każdy tu jest jakiś. I tak bardzo, że każdy reaguje na otaczającą rzeczywistość i sytuacje w realistyczny sposób.

Warto przeczytać.

Zabierałem się do tej lektury bardzo długo z uwagi na jej rozmiary. Muszę przyznać, że to ciekawa opowieść, chociaż z początku ciężko było mi zanurzyć się w ten świat, a tym bardziej zżyć się z którymkolwiek z bohaterów. Błędem też było ignorowanie nazwisk Japończyków, ponieważ mają niesamowite znaczenie w rozumieniu rozgrywek politycznych. Warto skupić się przede wszystkim...

Pamiętam serial, choć bez konkretów więc książkę czytałem "na nowo". Trochę rozczarowany. Dobrze się czyta, można liznąć trochę ducha japońskiej kultury, ale ciągle to tylko zwykłe czytadło, bez magii.

Pamiętam serial, choć bez konkretów więc książkę czytałem "na nowo". Trochę rozczarowany. Dobrze się czyta, można liznąć trochę ducha japońskiej kultury, ale ciągle to tylko zwykłe czytadło, bez magii.

Przeczytana prze zemnie dwukrotnie ,w tempie,któremu chyba tylko Trylogia-Henryka Sienkiewicza mogła by dorównać .Nie dzieje się tak przecież bez powodu,decyduje o tym kilka czynników ,w tym przypadku najważniejszym jest genialność tego dzieła-ukazującego i oddającego w niesamowicie szczegółowy i wiarygodny sposób tło historyczne i klimat opisywanych wydarzeń ,przenoszącego czytelnika do miejsc dla Europejczyka egzotycznych,gdzie obyczaje,kultura i mentalność społeczeństwa Japonii w XVI/XVII w. była skrajnie odmienna od europejskiej a co ważniejsze zupełnie nieznana przybyszom z drugiego krańca globu.James Clavell ,jako znawca Japonii sprawdził się znakomicie,przynajmniej w odczuciu przeciętnego czytelnika,nie analizującego dogłębnie każdego słowa i nie dzielącego włosa na cztery,bo jak w każdej książce ,tak i w tej znalazło by się nieco drobiazgów,których co wnikliwszy czytelnik mógłby się czepić,ale w tym przypadku są to drobiazgi nie wpływające na ogólny obraz tego wielkiego dzieła,które czyta się z zapartym tchem i z wypiekami na twarzy.Polecam również znakomity film/serial pod tym samym tytułem ,ze znakomitymi rolami Richarda Chamberlaina i Toshirō Mifune.

Przeczytana prze zemnie dwukrotnie ,w tempie,któremu chyba tylko Trylogia-Henryka Sienkiewicza mogła by dorównać .Nie dzieje się tak przecież bez powodu,decyduje o tym kilka czynników ,w tym przypadku najważniejszym jest genialność tego dzieła-ukazującego i oddającego w niesamowicie szczegółowy i wiarygodny sposób tło historyczne i klimat opisywanych wydarzeń ,przenoszącego...

Shoguna czytalam w zamierzchlej przeszlosci , dziecieciem bedac co gleboko wierzylo ze jak pisane - to prawdziwe . I ogladana przez proze Clavella Japonia zdawala sie taaakaaa fascynujaca ...Los , przewrotne bostwo , pokazal mi jak jest naprawde. I poszedl w drzazgi mit samurajow , bushido , honoru , ba, nawet minimalizmu w wystroju wnetrz :P Jedyne katany nadal sa tym, czy byly ...Reszta ? Przeminela z wiatrem...Ale ksiazka - nadal do czytania , z nutka nostalgii za straconymi zludzeniami...

Shoguna czytalam w zamierzchlej przeszlosci , dziecieciem bedac co gleboko wierzylo ze jak pisane - to prawdziwe . I ogladana przez proze Clavella Japonia zdawala sie taaakaaa fascynujaca ...Los , przewrotne bostwo , pokazal mi jak jest naprawde. I poszedl w drzazgi mit samurajow , bushido , honoru , ba, nawet minimalizmu w wystroju wnetrz :P Jedyne katany nadal sa tym, czy...

Nie pamiętam serialu "Shogun", który wiele lat temu przykuwał wszystkich do telewizorów. Za to wiedziałam, że powstał na podstawie ksiązki. Ksiązki, której jeszcze nie czytałam. Nie czytałam?! Czas to nadrobić. Egzotyczne przygody są pociągające, więc wierzyłam, że "Shogun" wciągnie mnie w swój świat. I faktycznie. Pierwszy tom z trzytomowej serii pochłonęłam w ciągu doby :) Zderzenie kultur, tak odmiennych od siebie, bywa zabawne, inspirujące, ale też bolesne. Przede mną tom drugi i trzeci. Już się nie mogę doczekać :)

Nie pamiętam serialu "Shogun", który wiele lat temu przykuwał wszystkich do telewizorów. Za to wiedziałam, że powstał na podstawie ksiązki. Ksiązki, której jeszcze nie czytałam. Nie czytałam?! Czas to nadrobić. Egzotyczne przygody są pociągające, więc wierzyłam, że "Shogun" wciągnie mnie w swój świat. I faktycznie. Pierwszy tom z trzytomowej serii pochłonęłam w ciągu doby...

Niezwykła książka o niezwyklej Japonii.

Miłością do Japonii zarazil mnie właśnie film "Shogun", który powstał jeszcze przed moim urodzeniem, a który oglądałam za czasów dzieciństwa. Pamietam, że kraj przedstawiony w filmie oraz zycie i zwyczaje tych małych/wielkich ludzi wydały mi się tak bardzo fascynujące, iż ta miłość do Kraju Kwitnącej Wiśni rosła we mnie przez wiele lat...

Największą przyjemnością podczas czytania tej lektury bylo dla mnie zgłębianie kultury japońskiej, smakowanie jej inności, uczdenie się poszczególnych słówek... Shogun to skarbnica wiedzy na temat Nipponu.

a teraz może trochę o książce.
Shogun sprawowal największą władzę w Japonii. Oczywiście był również jeszcze cesarz, jednakże jego zadaniem było jedynie mianowanie na Shoguna. po tym fakcie wracal to zacisza swojej rezydencji. Uważany był raczej za namiestnika Boga. Oddawano mu cześć i chwałę, jednakże najważniejsze decyzje podejmował właśnie Shogun.
Pewnego dnia u brzegów Nipponu rozbija się statek angielskiego żeglarza Johna Blackthorn'a. Japończycy dotychczas mieli styczność jedynie z Portugalczykami i Hiszpanami, z którymi handlowali. Natomiast tu, pojawia się wysoki, dobrze zbudowany blondyn o niebieskich oczach...

Shogun to zderzenie dwóch najbardziej oddalonych od siebie kultur. mam tu na myśli nie tylko aspekt językowy i religijny , ale równiez moralny, kulinarny a kończąc na seksulanym. Niekiedy te nieporozumienia dla czytelnika są bardzo zabawne, jednakże dla bohaterów jedno nie mające wartości nieporozumienie może zakończyć się nawet śmiercią.

Piękna książka, piękny kraj, piękni ludzie oraz ich zwyczaje... Jestem wprost zachwycona! Czytając Schoguna mogłam się poczuć tak jakbym naprawdę mieszkała w Japonii :)

Niezwykła książka o niezwyklej Japonii.

Miłością do Japonii zarazil mnie właśnie film "Shogun", który powstał jeszcze przed moim urodzeniem, a który oglądałam za czasów dzieciństwa. Pamietam, że kraj przedstawiony w filmie oraz zycie i zwyczaje tych małych/wielkich ludzi wydały mi się tak bardzo fascynujące, iż ta miłość do Kraju Kwitnącej Wiśni rosła we mnie przez wiele...

Czytałem tę książkę z bezustannym zainteresowaniem. Bardzo wciągająca.

Czytałem tę książkę z bezustannym zainteresowaniem. Bardzo wciągająca.

Dawno nie czytałam tak mądrej książki, napisanej inteligentnie, z klasą. Czytało mi się ją przyjemnie, nie gubiłam się w wątkach, historiach, postaciach.

Niezwykła historia o niezwykłych Japończykach i niezwykłej Japonii. Z zaciekawieniem czytałam o manipulacjach, przewidywaniu kolejnego kroku wroga, o przebiegłości i bystrości, a także o opanowaniu trudnej sztuki "bycia jak Japończyk" - gdzie trzeba mówić to co wypada i to co inni chcą usłyszeć i ukrywać swoje myśli, a twarzą, mimiką i wyrazem oczu nie zdradzać żadnych uczuć i emocji. Równie ciekawie czytało się o swobodnym podejściu Japończyków do rozwodów, posiadaniu wielu konkubin i do tzw. "spraw poduszkowych". Z drugiej strony ich bardzo poważne podejście do honoru, hierarchii, uniżoności, grzeczności, czystości i porządku.

Zdecydowanie polecam! Clavell potrafi zabrać w niezywkły, jakże inny świat Japonii.

Dawno nie czytałam tak mądrej książki, napisanej inteligentnie, z klasą. Czytało mi się ją przyjemnie, nie gubiłam się w wątkach, historiach, postaciach.

Niezwykła historia o niezwykłych Japończykach i niezwykłej Japonii. Z zaciekawieniem czytałam o manipulacjach, przewidywaniu kolejnego kroku wroga, o przebiegłości i bystrości, a także o opanowaniu trudnej sztuki "bycia...

szczerze polecam!

szczerze polecam!

Doskonale utkana fabuła, wartka akcja sprawiają, że od książki nie można się oderwać. Poza tym "Shogun" w ciekawy sposób ukazuje zderzenie dwóch różnych kultur. Bez podkoloryzwania i sielanki. Tak jak było naprawdę, czyli śmierdzący Europejczycy, rozpici, rozmiłowani w pijackich zabawach, mięsie i dziwkach, klący jak szewce kontra surowi, obowiązkowi i bardzo honorowi Japończycy.

Doskonale utkana fabuła, wartka akcja sprawiają, że od książki nie można się oderwać. Poza tym "Shogun" w ciekawy sposób ukazuje zderzenie dwóch różnych kultur. Bez podkoloryzwania i sielanki. Tak jak było naprawdę, czyli śmierdzący Europejczycy, rozpici, rozmiłowani w pijackich zabawach, mięsie i dziwkach, klący jak szewce kontra surowi, obowiązkowi i bardzo honorowi...