Wybrane felietony muzyczne Jerzego Waldorffa z lat 1970-1980 są niezwykłą wędrówką przez historię naszej kultury. Stanowią przykład dziennikarstwa, z którym obecnie ciężko się spotkać. Styl, język, klimat zakorzenione jeszcze w odległych, przedwojennych czasach ukazują pełną gamę możliwości języka polskiego, które odeszły już w zapomnienie. Pełne, złożone wielokrotnie zdania, staropolskie zwroty pełne szacunku do przyjaciół jak i przeciwników to kultura literacka obecnie odrzucona. Jak każdy krytyk autor postrzega kulturę i muzykę subiektywnie, a przez to nieco tendencyjnie. W felietonach wyczuć można negatywne nastawienie do pewnych środowisk czy też miejsc (np Górny Śląsk). Można również z częścią tez polemizować- przecież Waldorff jako krytyk również się mylił chociażby przewidując rychły koniec kariery debiutującej Maryli Rodowicz... Nie mniej jednak warto przeczytać to co wówczas zajmowało świat kultury narodowej i spojrzeć na to z perspektywy naszych czasów.

Wybrane felietony muzyczne Jerzego Waldorffa z lat 1970-1980 są niezwykłą wędrówką przez historię naszej kultury. Stanowią przykład dziennikarstwa, z którym obecnie ciężko się spotkać. Styl, język, klimat zakorzenione jeszcze w odległych, przedwojennych czasach ukazują pełną gamę możliwości języka polskiego, które odeszły już w zapomnienie. Pełne, złożone wielokrotnie...