Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Eseje filozoficzne napisane przystępnym językiem również dla laika. Niestety widać, że książka to zlepek różnych tekstów, które nie zostały przeredagowane na potrzeby książki. Powtórzenia są najsłabszą stroną książki, niektóre zdania powtarzają się kilka razy słowo w słowo, przez co całość staje się trochę nudna. Mnie irytuje również maniera autora, który pisze w sposób nieznoszący sprzeciwu, nie ma tutaj żądnych "być może" lub czegokolwiek co świadczyłoby o wahaniu się autora w swojej opinii. Aż sprawdziłem wiek Hana i wychodzi, że ma 65 lat (2024r.). Można by go zdegradować i upupić krótkim słowem "boomer", ale myślę, że nie byłoby to sprawiedliwe. Chociaż wrażenie "kiedyś to było, a teraz to nie ma" pojawiało się u mnie dość często czytając kolejne strony. Grzegorz Jankowicz, na okładce książki twierdzi, że autor stawia diagnozę i przedstawia antidotum. Ja żadnego antidotum nie odnalazłem. Bardziej mam wrażenie, że Han obraził się na ludzkość, że poszła w stronę, w którą poszła, a nie wybrała "jego jedynej właściwej drogi".