Drugi tom sagi pt.: „Wiek samotności” stanowi integralną część serii. Właściwie, obie trzeba traktować jako całość, chociaż koncepcyjnie różni się od pierwszego tomu, który opisywał bardziej ogólnie losy i relacje czterech pokoleń rodziny Lechickich. Natomiast w 2. części autorka skupiła się przede wszystkim na piątym pokoleniu – czyli na bliźniakach: Ewelinie i Jasiu oraz w mniejszym stopniu na jego córce Zuzannie – czyli przedstawicielce ostatniego pokolenia rodu.

Poza tym, że 2. część bardziej skupia się na losach Eweliny, to Nurowska więcej uwagi poświęca również nakreśleniu aktualnej sytuacji historyczno-politycznej. Opisuje dość obszernie ważniejsze – również dla członków rodziny Lechickich – wydarzenia związane z II Wojną Światową, następnie z Powstaniem Warszawskim, okupacją, by płynnie przejść do wywózki na Sybir oraz Polski Ludowej, zahaczając również o socjalizm i komunizm oraz w końcu jego upadek. Oczywiście, w tych wszystkich wspomnianych wydarzeniach bezpośrednio uczestniczyła rodzina Lechickich. Można się więc domyślić, że historie opisane przez Nurowską były niezwykle dramatyczne i nieraz wywoływały uczucie buntu, niesprawiedliwości i współczucia.

A ponieważ autorka znana jest z tego, iż pisze niezwykle sugestywnie i obrazowo, czytelnik wraz z bohaterami przeżywał całe spektrum emocji – głównie jednak tych bolesnych i tragicznych, chociaż dla równowagi na szczęście uzupełnionych wzruszającymi chwilami szczęścia. Wątki miłosne – jak to u Nurowskiej – oczywiście się pojawiały, ale jak już zdążyła nas przygotować pierwsza część sagi – w tym przypadku była to miłość raczej nieszczęśliwa i w kontekście całej książki schodziła na plan drugi.

Wyjątkowa saga rodzinny Lechickich, w której tak się nietypowo złożyło, że składała się głównie z kobiet – matek, wdów, panien, kochanek… To wszystko na tle bardzo burzliwej historii Polskiej, w uroczej scenerii Pałacu w Lechicach, który jest poniekąd jednym z niewielu męskich bohaterów książki, i którego losy swym dramatyzmem doganiały losy jego mieszkańców. Nie jest to lekka rozrywka, ale polecam szczerze lekturę „Wieku samotności” – zdecydowanie warto!

Drugi tom sagi pt.: „Wiek samotności” stanowi integralną część serii. Właściwie, obie trzeba traktować jako całość, chociaż koncepcyjnie różni się od pierwszego tomu, który opisywał bardziej ogólnie losy i relacje czterech pokoleń rodziny Lechickich. Natomiast w 2. części autorka skupiła się przede wszystkim na piątym pokoleniu – czyli na bliźniakach: Ewelinie i Jasiu oraz...

Pierwszą część podsumowałam, że dobra ale czegoś mi w niej zabrakło, gdyż w wielkim skrócie obejmowała losy kilku pokoleń.

Ten tom zdecydowanie bardziej mi odpowiadał, może właśnie dlatego, że książka skoncentrowana jest na jednym pokoleniu. Dzięki temu losy bliźniąt Lechickich są szerzej opisane - można dać się ponieść opowieści, tym bardziej, że Nurowska potrafi pięknie opisywać uczucia i rozterki bohaterów.

Książka wciągnęła mnie, mimo iż nie czyta się lekko, ponieważ poruszana tematyka trudów życia w tym niełatwym okresie (okresach) historii naszego kraju skłania do jakiejś refleksji, zadumy.
Polecam.

Pierwszą część podsumowałam, że dobra ale czegoś mi w niej zabrakło, gdyż w wielkim skrócie obejmowała losy kilku pokoleń.

Ten tom zdecydowanie bardziej mi odpowiadał, może właśnie dlatego, że książka skoncentrowana jest na jednym pokoleniu. Dzięki temu losy bliźniąt Lechickich są szerzej opisane - można dać się ponieść opowieści, tym bardziej, że Nurowska potrafi...

Panny, wdowy i kochanki... oraz miejsce historyczne od pokoleń, ukochane, przyciągające jak magnez Lechice. Przepięknie opisane dzieje początku XX wieku, każda kobieta z rodu ma swój pazur, dąży do celu, niekiedy działa wbrew sobie. Dzieje wciągające, momentami przygnębiające i smutne. Cały urok pióra Pani Nurowskiej. Polecam!

Panny, wdowy i kochanki... oraz miejsce historyczne od pokoleń, ukochane, przyciągające jak magnez Lechice. Przepięknie opisane dzieje początku XX wieku, każda kobieta z rodu ma swój pazur, dąży do celu, niekiedy działa wbrew sobie. Dzieje wciągające, momentami przygnębiające i smutne. Cały urok pióra Pani Nurowskiej. Polecam!

Ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza. Świetnie opisany czas okupacji oraz Powstanie Warszawskie.

Ta część podobała mi się jeszcze bardziej niż pierwsza. Świetnie opisany czas okupacji oraz Powstanie Warszawskie.

Lechice, 11 listopada 1918r.
Moja kochana Karolinko,przychodzi taka chwila, w życiu każdego człowieka, że bardzo chciałby wiedzieć kim, naprawdę jest. Rozkłada wtedy przed sobą swoje życie, jak talię kart i po kolei bierze je do ręki. A moje karty, Karolinko, się pogubiły, nie mogę skompletować talii. Jeżeli nie ma ciągłości, powstają puste miejsca, których nie daje się już niczym wypełnić. Nie wiem, ile takich pustych miejsc, masz w swoim życiu, ale powinnaś starać się je zlikwidować, jesteś jeszcze taka młoda. Ciągle mi się wydaje, Karolinko, że przed czymś uciekasz. Boję się tego, bo pamiętaj, jest takie stare powiedzenie: w miejscu i kamień obrasta. Któregoś dnia musisz wrócić do domu, bo on musi trwać, Karolinko. To jest nasz największy obowiązek: zachować Lechice, bo Lechice to jest ciągłość. Susanne.

"Wiek samotności" to książka ukazująca bardzo obrazowo wydarzenia toczące się na arenie państwa polskiego. Możemy tutaj wymienić wojny, powstania itp. Wydarzenia te wiele zmieniają i mają wpływ na życie głównych bohaterek książki. Książka warta przeczytania, choćby ze względy na historyczne wydarzenia mające znaczny wpływ dla Polski.

Lechice, 11 listopada 1918r.
Moja kochana Karolinko,przychodzi taka chwila, w życiu każdego człowieka, że bardzo chciałby wiedzieć kim, naprawdę jest. Rozkłada wtedy przed sobą swoje życie, jak talię kart i po kolei bierze je do ręki. A moje karty, Karolinko, się pogubiły, nie mogę skompletować talii. Jeżeli nie ma ciągłości, powstają puste miejsca, których nie daje się...

Równie dobrze się czyta jak Tom I. Oczywiście jest to saga obyczajowa z tłem historyczny i nie należy jej traktować jako powieści historycznej. Polecam przeczytać choćby z tego powodu, że przedstawia w "pigułce" losy polskich kobiet i ich rodzin. Może nie wszystkie wydarzenia mogły być losem jednej rodziny, ale kto wie... Poza tym saga opowiada o niełatwych miłościach kobiet z rodu Lechickich. Warto przeczytać !

Równie dobrze się czyta jak Tom I. Oczywiście jest to saga obyczajowa z tłem historyczny i nie należy jej traktować jako powieści historycznej. Polecam przeczytać choćby z tego powodu, że przedstawia w "pigułce" losy polskich kobiet i ich rodzin. Może nie wszystkie wydarzenia mogły być losem jednej rodziny, ale kto wie... Poza tym saga opowiada o niełatwych miłościach...

Czyta się równie dobrze jak tom pierwszy. Świetnie opisany czas okupacji oraz Powstanie Warszawskie. Polecam.

Czyta się równie dobrze jak tom pierwszy. Świetnie opisany czas okupacji oraz Powstanie Warszawskie. Polecam.

I tom zdecydowanie lepszy...

I tom zdecydowanie lepszy...

Naprawdę Świetna! Książka pisana dla mnie ;) Wszystko co lubię tutaj odnalazłam.

Szczerze polecam!!!

Naprawdę Świetna! Książka pisana dla mnie ;) Wszystko co lubię tutaj odnalazłam.

Szczerze polecam!!!

W trzy dni przeczytałam oba tomy, nawet nie wiem kiedy.

Maria Nurowska jest absolutną mistrzynią pióra.

Czytanie Nurowskiej grozi uzależnieniem, ale to nie jest groźne :)

W trzy dni przeczytałam oba tomy, nawet nie wiem kiedy.

Maria Nurowska jest absolutną mistrzynią pióra.

Czytanie Nurowskiej grozi uzależnieniem, ale to nie jest groźne :)