Jak na początkującą pisarkę całkiem nieźle, ale zbyt słabo, aby zadowolić czytelnika z długim stażem.
Doceniam humor i niektóre cięte riposty oraz dość pomysłowe, niesztampowe zakończenie, jednak nie zmieniają one faktu, że Rinnelis Tyen jest irytującą, niewiarygodną postacią, niebezpiecznie zahaczającą o marysuizm. Ktoreś z kolei ironiczne spojrzenie tudzież uśmiech wywoływały u mnie zażenowanie połączone z irytacją i litościwym rozbawieniem.

Gdyby autorka nie kpiła czasem ze swoich zabiegów fabularnych i sytuacyjnych oraz nie pisała łatwym do przetrawienia stylem, tej książki prawdopodobnie nie dałoby się czytać. Intryga kryminalna była toporna i mało interesująca, zaś główny badboss płaski i głupi. Najciekawiej czytało się wątki związane z mamuśką Risz, kahe Riencharnem i kae Raenem, choć ci dwaj czasem zachowywali się jak psy kulące się przed swoją panią, zamiast godnie, jak na wojowników przystało. Drażniące było również traktowanie zbyt młodej dziewczyny jako równej im przeciwniczki. Wystarczyło, że zastosowała byle jaki trik wobec nich, a oni, starsi od niej o x setek lat: "wow, jaka ona straszna i godna szacunku, trzeba się jej strzec!" Znów widoczny brak realizmu w opisie uczuć.

Jak na początkującą pisarkę całkiem nieźle, ale zbyt słabo, aby zadowolić czytelnika z długim stażem.
Doceniam humor i niektóre cięte riposty oraz dość pomysłowe, niesztampowe zakończenie, jednak nie zmieniają one faktu, że Rinnelis Tyen jest irytującą, niewiarygodną postacią, niebezpiecznie zahaczającą o marysuizm. Ktoreś z kolei ironiczne spojrzenie tudzież uśmiech...