Agnieszka Teterycz-Puzio wykonała kawał solidnej roboty, przygotowując biografię zapomnianego nieco księcia piastowskiego, Henryka Sandomierskiego. Wykorzystała źródła, które być może zawierają mniej słów na temat księcia, niż napiszę w tej opinii. Bo też materiał wyjściowy jest, niestety, ubogi. Lepiej wygląda zestaw opracowań, w których choćby pośrednio nawiązano do osoby lub czasów Henryka. I tu nie można autorce nic zarzucić, czego dowodem nie tylko obfita bibliografia, ale także liczne odsyłacze w tekście. A jednak po przeczytaniu mam duże poczucie niedosytu. Rozumiem, ze z wątłych wzmianek trudno skleić jasny, jednoznaczny i pełny życiorys księcia, ale w pracy o Henryku jest niezmiernie mało. Oczywiście rozważania o narodzinach, pielgrzymce do Ziemi Świętej i śmierci księcia zostały zawarte w książce, lecz dominują opisy epoki i domniemania na temat sytuacji politycznej, prawnej, kulturowej czy religijnej, gdzie próżno szukać bohatera rozprawy. Zdaję sobie sprawę, że historyk, nie dysponując odpowiednim materiałem źródłowym, nie tworzy faktów a jedynie rekonstruuje to, co możliwe, ale tu brak tej rekonstrukcji. Bo np. cała działalność na rzecz Kościoła Henryka zostaje sprowadzona do fundacji w Zagości. Nie ma nawet hipotez, czy była to jedyna, czy może jedno z kilku działań na tym polu. W rezultacie czytelnik otrzymuje niewiele więcej informacji, niż zawarte w kronikach i dokumentach. Wiemy więc tyle o Henryku Sandomierskim, ile zawarto w kilkustronicowym podsumowaniu. Jeśli porównać to choćby do próby zrekonstruowania życia i działalności innego Piasta, żyjącego około 100 lat wcześniej Bezpryma (opracowanie B. Śliwińskiego),to niedosyt wzrasta. Nie chcę przez to powiedzieć, że praca Teterycz-Puzio jest słaba. To wciąż solidne pisarstwo historyczne. Tylko że czytelnikowi niewiele nowego przynosi jeśli chodzi o osobę tytułowego księcia. A i epoka w której żył, i ziemia sandomierska, którą zarządzał, także jawią się mgliście i w sposób niepełny. naprawdę mogło być lepiej (i ciekawiej). Dość przeciętna praca naukowa.

Agnieszka Teterycz-Puzio wykonała kawał solidnej roboty, przygotowując biografię zapomnianego nieco księcia piastowskiego, Henryka Sandomierskiego. Wykorzystała źródła, które być może zawierają mniej słów na temat księcia, niż napiszę w tej opinii. Bo też materiał wyjściowy jest, niestety, ubogi. Lepiej wygląda zestaw opracowań, w których choćby pośrednio nawiązano do osoby...