Ciekawa historia, widziana i opowiedziana oczami psa. O bezgranicznej wierności, oddaniu i nadziei. Wiecznej przyjaźni, która pomaga przetrwać najgorsze. Motyw życia wiecznego jest niewątpliwie czymś magicznym, ale też obnażającym związane z tym cierpienie i samotność.

Ciekawa historia, widziana i opowiedziana oczami psa. O bezgranicznej wierności, oddaniu i nadziei. Wiecznej przyjaźni, która pomaga przetrwać najgorsze. Motyw życia wiecznego jest niewątpliwie czymś magicznym, ale też obnażającym związane z tym cierpienie i samotność.

Pierwsza książka z serii butikowej, która była mi totalnie obojętna. Nudna, nieangażująca, mimo głównego bohatera, którym był pies. Fakty historyczne wymienione jakby z dystansu, oschle, bez wzbudzenia zainteresowania czytelnika.

Pierwsza książka z serii butikowej, która była mi totalnie obojętna. Nudna, nieangażująca, mimo głównego bohatera, którym był pies. Fakty historyczne wymienione jakby z dystansu, oschle, bez wzbudzenia zainteresowania czytelnika.

Nie jest to typ lektury, której nie można odłożyć, ale szybko i w wielką przyjemnością ją przeczytałam.

Nie jest to typ lektury, której nie można odłożyć, ale szybko i w wielką przyjemnością ją przeczytałam.

Świetna książka, wciąga od pierwszej strony. Podoba mi sposób narracji, prowadzonej z perspektywy psa. Ciekawa fabuła, interesujące opisy. Dla mnie momentami lektura mocno wzruszająca.

Świetna książka, wciąga od pierwszej strony. Podoba mi sposób narracji, prowadzonej z perspektywy psa. Ciekawa fabuła, interesujące opisy. Dla mnie momentami lektura mocno wzruszająca.

Co za banalna historia opowiedziana przez psa pseudoitelektualistę snującego wywody filozoficzne od czapy, który na swojej drodze, oczywiście, spotyka sławnych ludzi z historii świata xd

Halo, skoro narratorem jest pies, to powinien mieć psi punkt widzenia. Można się spierać z moim zdaniem, choć jak zawsze należy tu postawić stwierdzenie: "to zależy". Jednakże uczłowieczenie w tym przypadku wypadło bardzo sztucznie.

Jedynym plusem przeczytania tej książki jest fakt, iż mam wiele przykładów do mojej pracy zaliczeniowej z teorii literatury.

Co za banalna historia opowiedziana przez psa pseudoitelektualistę snującego wywody filozoficzne od czapy, który na swojej drodze, oczywiście, spotyka sławnych ludzi z historii świata xd

Halo, skoro narratorem jest pies, to powinien mieć psi punkt widzenia. Można się spierać z moim zdaniem, choć jak zawsze należy tu postawić stwierdzenie: "to zależy". Jednakże...

Niby pomysł ciekawy, ale czegoś zabrakło. Nie wciągnęłam się w tą opowieść. Książka jest smutna, ale nie przeżywa się tego, bo nie angażuje.

Niby pomysł ciekawy, ale czegoś zabrakło. Nie wciągnęłam się w tą opowieść. Książka jest smutna, ale nie przeżywa się tego, bo nie angażuje.

Większość historii o psach czekających na właściciela kojarzy mi się ze przygnębieniem. W tej zupełnie tego nie czułam i nie wiem czy to wada czy zaleta tej książki. Narracja w pierwszej osobie z perspektywy psa była dla mnie nowością. Tak jak się spodziewałam, było przez to dużo refleksji na temat ludzkiej natury, ale nie były one dla mnie czymś nowym. Jutro wydawał mi się bardziej człowiekiem w ciele psa niż po prostu psem. Nie za bardzo rozumiem dlaczego autor zdecydował się wplątać tu motyw długowieczności, nie ma to większego znaczenia dla fabuły. Za to wątek przyjaźni pomiędzy Jutrem a Sporco jest skłonił mnie do przemyśleń. To co jest piękne w tej książce to pokazanie jak silna jest więź pomiędzy opiekunem i jego czworonogiem. Jest jedyna w swoim rodzaju.

Większość historii o psach czekających na właściciela kojarzy mi się ze przygnębieniem. W tej zupełnie tego nie czułam i nie wiem czy to wada czy zaleta tej książki. Narracja w pierwszej osobie z perspektywy psa była dla mnie nowością. Tak jak się spodziewałam, było przez to dużo refleksji na temat ludzkiej natury, ale nie były one dla mnie czymś nowym. Jutro wydawał mi się...

o czym jest książka, napisano w opisie, więc nie będę powtarzać...
a moje wrażenie? początkowo miałam mieszane uczucia. ciężko było wejść w narrację z poziomu inteligentnego czworonoga. ciężko też było nie współczuć przez cały czas, a potraktować opowieść jak fikcję... przez wiele stron nie wiedziałam, czy dam radę doczytać do końca. nie dlatego, że książka nie była od początku ciekawa, ale z powodu współodczuwania psiej niedoli... a potem udało się złapać tę cienką granicę między ciekawością i wrażliwością... i już do końca czytałam bez przerwy, wciągnięta w historię...
pozostaje powiedzieć - polecam :))

o czym jest książka, napisano w opisie, więc nie będę powtarzać...
a moje wrażenie? początkowo miałam mieszane uczucia. ciężko było wejść w narrację z poziomu inteligentnego czworonoga. ciężko też było nie współczuć przez cały czas, a potraktować opowieść jak fikcję... przez wiele stron nie wiedziałam, czy dam radę doczytać do końca. nie dlatego, że książka nie była od...

Pomysł był ciekawy, ale cała reszta wypadała już tak sobie. O ile postać psa, jak i pośrednio jego pana, została zarysowana w sposób intrygujący, a sama tajemnica tkwiąca za tą relacją fascynuje, to jednak za mało tam emocji. Szybko przeskakujemy przez różne etapy życia tytułowego psa, przez co często mamy informacje, że coś było takie a takie i w zasadzie tyle. Mamy zarysowany kontekst historyczny, ale też brakuje mu namacalności.

Przeżyli setki lat, ale w zasadzie na końcu podróży ich kreacja nie wiele różni się od tej z początku dojrzewania. Nawet jak podejdziemy do tego jak do baśni to i tak wciąż leżą drobne szczegóły. Nie chwyta za serce, ani specjalnie w pamięć nie zapada. Jest dobrze, ale bez szału.

Pomysł był ciekawy, ale cała reszta wypadała już tak sobie. O ile postać psa, jak i pośrednio jego pana, została zarysowana w sposób intrygujący, a sama tajemnica tkwiąca za tą relacją fascynuje, to jednak za mało tam emocji. Szybko przeskakujemy przez różne etapy życia tytułowego psa, przez co często mamy informacje, że coś było takie a takie i w zasadzie tyle. Mamy...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam