Niestety fabuła jest słaba, wątki się powtarzają, nudy, nic nowego.

Niestety fabuła jest słaba, wątki się powtarzają, nudy, nic nowego.

"Piękni kochają pięknych, szaleni szalonych, innych nie kocha nikt." To zdanie wypowiedziane w samej końcówce przez jednego z bohaterów tej książki na długo zostanie mi w pamięci i osobiście jest dla mnie kwintesencją historii tu zawartej. Podkreślam, że dla mnie. Bo ta książka, mimo, że przez większość słuchanego audiobooka mnie po prostu nudziła, w końcówce przyniosła taki ładunek emocjonalny, że te emocje aż we mnie dudniły.
Sama książka, tak jak wspomniałam wcześniej, znudziła mnie. Głównie dlatego, że "Trzy młode pieśni" to kolejne - czwarte - spojrzenie na tą samą historię, która jest osią całej sagi "Północnej drogi". Kolejna perspektywa, tym razem ukazana głosami trzech bohaterów. Wymowne jest to, że w tej części łączy się perspektywa kobiety i mężczyzny. Poprzednie były ukazane tylko z pozycji kobiety lub tylko mężczyzny. Tutaj emocje Ragnara, Bjorna i Gudrun przeplatają się, ich historia to ostatni puzzel w sadze ich rodzin, przedstawiony na tle głównie Norwegii z czasów tuż przed przyjęciem chrześcijaństwa. Mamy tu dużo walk, bitew, typowego życia walecznych wikingów, przepełnionego miodem, kobietami, dziką miłością, ale i zemstą. Mamy dużo pogańskich wierzeń, ziół, które wywołują widzenia i pozwalają odpłynąć od rzeczywistości, przepowiedni i kobiecych pragnień. Mamy też sporo nawiązań do "Hardej" i to dla mnie jest duży plus, bo tamta dylogia jest moim życiowym skarbem czytelniczym.
I to wszystko smakowałoby super, gdyby nie to, że o tym wszystkim mniej lub bardziej było w pierwszej, drugiej i trzeciej części sagi. Okej - dostajemy tu rozwinięcie pewnych wątków, pewne wątki się wyjaśniają, ale dalej jest to ta sama historia opowiedziana po raz czwarty. Może dlatego tak trudno mi było utrzymać jednakowe zaangażowanie przez ponad dwadzieścia godzin audiobooka. Może dlatego czasami nudziła mnie opowieść o tej samej bitwie i tym samym powrocie z tejże.
To zakończenie poniekąd rekompensuje tę nudę. Prawdziwie mnie oczarowało, zaskoczyło i uwiodło. Swoją magią, brutalnością, czymś ledwo uchwytnym a jednak tak mocno emocjonalnym. Przesądziło o tym, że saga "Północnej drogi" wpisze się w moją czytelniczą pamięć.

"Piękni kochają pięknych, szaleni szalonych, innych nie kocha nikt." To zdanie wypowiedziane w samej końcówce przez jednego z bohaterów tej książki na długo zostanie mi w pamięci i osobiście jest dla mnie kwintesencją historii tu zawartej. Podkreślam, że dla mnie. Bo ta książka, mimo, że przez większość słuchanego audiobooka mnie po prostu nudziła, w końcówce przyniosła...

Cykl Północna Droga jest fantastyczny, ale akurat jego ostatnia część była dla mnie najtrudniejsza/najnudniejsza. Świetnie było uzupełnić luki w historii, którą znałam już wcześniejszych tomów z punktu widzenia pozostałych bohaterów i zobaczyć jak pragnienia i plany rodziców wobec dzieci cudownie rozmijają się z marzeniami i naturą ich potomstwa. Jednocześnie utwierdziłam się w przekonaniu, że to, co mnie ujęło w tym cyklu, to przede wszystkim pokazanie wielkiej historii od zaplecza, zwłaszcza z perspektywy kobiet, bo już ten męski świat mocno mnie zmęczył ;)
W moim prywatnym rankingu najwyżej oceniam "Ja jestem Halderd", potem "Sagę Sigrun", "Pasję wg Einara" i zdecydowanie najbardziej męczące dla mnie "Trzy młode pieśni", przeładowane testosteronem, walką, krwią i tak bez przerwy od nowa, często "za króla, którego zna się tylko z imienia" i ku uciesze rywalizujących ze sobą bogów.

Cykl Północna Droga jest fantastyczny, ale akurat jego ostatnia część była dla mnie najtrudniejsza/najnudniejsza. Świetnie było uzupełnić luki w historii, którą znałam już wcześniejszych tomów z punktu widzenia pozostałych bohaterów i zobaczyć jak pragnienia i plany rodziców wobec dzieci cudownie rozmijają się z marzeniami i naturą ich potomstwa. Jednocześnie utwierdziłam...

Ech. Zacznę od zalet, których jest niewiele.
Erudycja, oczytanie i wiedza autorki jest godna podziwu. Widać, że pisarka pasjonuje się średniowieczem i wie o nim sporo. Książka z pewnością wymagała wielkich starań, przeczytania wielu innych książek i wykonania solidnego researchu.
Tylko co z tego, skoro ta wiedza nie spaja się z językiem i stylistyką. Bardzo wiele sformułowań jest uwspółcześnionych, jak np. "Rady Odyna mi się włączyły". Ciekawe, że w X wieku istniały już urządzenia elektryczne.
W tekście natrafiłam na niestety więcej takich błędów, nawet - o zgrozo! - ortograficznych. Współczesne i polskie przekleństwa wtykane w usta wikingom tylko potęgują negatywne wrażenia.
No i zaskakujący, kompletnie wyjęty nie powiem skąd wątek, którego nic wcześniej nie zapowiadało i nie wnosił nic do fabuły, zaburzył cały misterny świat, który autorka zbudowała przez te cztery tomy oraz moje zaufanie do niej jako pisarki. Nie chcę spoilować, więc nie napiszę o jaki wątek chodzi. Moim zdaniem został on wprowadzony jedynie po to, by zaskoczyć czytelnika. I go zniesmaczyć.
Niestety lekturę oceniam na mniej niż satysfakcjonującą. Większość czasu tak naprawdę się męczyłam niż czerpałam z niej przyjemność.

Ech. Zacznę od zalet, których jest niewiele.
Erudycja, oczytanie i wiedza autorki jest godna podziwu. Widać, że pisarka pasjonuje się średniowieczem i wie o nim sporo. Książka z pewnością wymagała wielkich starań, przeczytania wielu innych książek i wykonania solidnego researchu.
Tylko co z tego, skoro ta wiedza nie spaja się z językiem i stylistyką. Bardzo wiele...

Zakończenie - szok! To się przeczuwa, ale... Super! W ogóle cała saga fantastyczna. Każda może osobno być przeczytana --> każda sama w sobie jest podobna, ale inna zarazem. Pochłaniałam kolejne wydarzenia, chcąc i czekając na więcej. Młode pokolenie doszło do głosu - ścierało się z oczekiwaniami przed nimi postawionymi. Ogromnym walorem jest to, że wcześniejsze wydarzenia mogliśmy poznać z perspektywy innych bohaterów we wcześniejszych tomach. Seria totalnie wpisała się w mój gust, a trudno mnie zadowolić czytelniczo :)

Zakończenie - szok! To się przeczuwa, ale... Super! W ogóle cała saga fantastyczna. Każda może osobno być przeczytana --> każda sama w sobie jest podobna, ale inna zarazem. Pochłaniałam kolejne wydarzenia, chcąc i czekając na więcej. Młode pokolenie doszło do głosu - ścierało się z oczekiwaniami przed nimi postawionymi. Ogromnym walorem jest to, że wcześniejsze wydarzenia...

Czwarta i jak narazie ostatnia część cyklu ,, Północna droga'' Elżbiety Cherezińskiej.
Ta saga oparta jest o historię Skandynawii a także wierzeń nordyckich.
Słuchałem w wersji audio i przesiąknąłem tą historią do głębi, uwielbiam się w pełni angażować w słuchanie lub czytanie bo uwielbiam emocje w książkach, to jest coś pięknego jak można żyć opowieścią którą się czyta/słucha.
Cherezińska po raz kolejny porywa mnie swoją lekturą, świetnie napisana i przeczytana przez trójkę lektorów 👏
Polecam ♥️

Czwarta i jak narazie ostatnia część cyklu ,, Północna droga'' Elżbiety Cherezińskiej.
Ta saga oparta jest o historię Skandynawii a także wierzeń nordyckich.
Słuchałem w wersji audio i przesiąknąłem tą historią do głębi, uwielbiam się w pełni angażować w słuchanie lub czytanie bo uwielbiam emocje w książkach, to jest coś pięknego jak można żyć opowieścią którą się...

Od czasu do czasu sięgam po książki, w których od początku wiem jak się skończy akcja. Zwykle są to powieści Elżbiety Cherezińskiej, ponieważ pisze w taki sposób, że sam fakt znajomości zakończenia nie sprawia, że człowiek zniechęca się do lektury. Każda kolejna strona przynosi poruszające wyobraźnię obrazy, każda kolejna książka zapiera dech w piersiach.

Od czasu do czasu sięgam po książki, w których od początku wiem jak się skończy akcja. Zwykle są to powieści Elżbiety Cherezińskiej, ponieważ pisze w taki sposób, że sam fakt znajomości zakończenia nie sprawia, że człowiek zniechęca się do lektury. Każda kolejna strona przynosi poruszające wyobraźnię obrazy, każda kolejna książka zapiera dech w piersiach.

4 tom serii i do 599 strony było wszystko super (no może nie idealnie, bo zawsze można na coś ponarzekać),ale to co się zdarzyło na 599 stronie woła o pomstę. Ragnar i Bjorn kochankami?!? Nie, to się w ogóle nie klei, wcale się na to nie zapowiadało. Nagle oboje w jednym momencie odkryli, że są dla siebie stworzeni jako para...

Zresztą jest tu kilka wątków, które mi zgrzytały, ale "uchodziły" na tle bardzo dobrej całości.

Siostrzana miłość Gudrun do Bjorna była dziwnym pomysłem. Tak nagle Gudrun - młodsza siostra wpatrzona w brata stwierdza, ze jednak jest w nim zakochana. Eeee? Nie wiem, czemu to miało służyć. Tak samo jak uczynienie potem Bjorna i Ragnara kochankami.

Baardzo dziwne była też ta "reinkarnacja" Szczury po to, by miała dziecko - UWAGA - z Ragnarem i Bjornem. Tak, w książce nawet starcy z Vira mówią: "zostaliście ojcami" (?!?!?!) Szczura-Popiela nazwała syna RAGNBJORN. RAGN+BJORN.
Czacha mi dymi.
.
Ogólnie liczyłam na jakieś wyjaśnienie historii Szczury, skąd się wzięła, co tak bardzo łączyło ją i Halderd.

Głównym tematem tej powieści było dla mnie coś, co podsumowałabym jako "rozczarowanie". I nie chodzi o rozczarowanie książką, bo była naprawdę dobra, gdyby nie ta końcówka z Ragnarem i Bjornem i Ragnbjornem. Nawet tę Gudrun i jej nieodwzajemnioną miłość do Bjorna wybaczam. Chodzi mi o rozczarowanie rodziców dziećmi. Dla wszystkich trojga dzieci rodzice mieli obmyśloną wspaniałą przyszłość, a tymczasem dzieci zupełnie się na nią nie zgodziły. Poszły swoją drogą, ale to już tak totalnie (w przypadku Ragnara i Bjorna, którzy na końcu płyną podbijać nieznane kraje, a nie rządzić Norwegii, czy też nieść jej chrześcijaństwo),albo częściowo jak Gudrun, z którą tak naprawdę nie wiadomo co będzie dalej, skoro jej ukochany Bjorn odpłynął w sina dal. W pewien sposób dzieci zamiast kontynuować tradycję przodów, rodziców - przekreśliły ją.

Liczyłam jednak na inne zakończenie tej serii, nie żebym miała jakaś wizję, jednak na pewno ni tego oczekiwałam, co się tu wydarzyło.

4 tom serii i do 599 strony było wszystko super (no może nie idealnie, bo zawsze można na coś ponarzekać),ale to co się zdarzyło na 599 stronie woła o pomstę. Ragnar i Bjorn kochankami?!? Nie, to się w ogóle nie klei, wcale się na to nie zapowiadało. Nagle oboje w jednym momencie odkryli, że są dla siebie stworzeni jako para...

Zresztą jest tu kilka wątków, które mi...

Powieść Cherezińskiej w 9/10 była świetna.
A potem końcówka... masakra totalna.
Za ten żalosny, obrzydliwy epilog podejmuję aż 2 punkty. PO CO ??! Pani Cherezińska, czy to g**** na końcu było potrzebne??!
Fajnie było czytać o wiadomych już zdarzeniach z punktu widzenia 3 osób - Gudrun, Bjorka i Ragnara, ale koniec zniszczył wszystko... całkiem dobrą opowieść, dziejącą się, jak pozostałe 3 części "Drogi Północnej" w Norwegii, w drugiej połowie X wieku. W drodze ku dorosłości troje bohaterów przechodzi kolejne etapy życia. Chłopcy, rzucają wyzwanie przeznaczeniu, płynąc na kolejne bitwy, od małego ćwiczeni do zabijania.
Jaka szkoda, że autorka zmarnowała duży potencjał.

No i lekka żenada, że na żadnej okładce nie było run, za to okładka 2 części wyglądała jak 365 twarzy G(F)reya...

Powieść Cherezińskiej w 9/10 była świetna.
A potem końcówka... masakra totalna.
Za ten żalosny, obrzydliwy epilog podejmuję aż 2 punkty. PO CO ??! Pani Cherezińska, czy to g**** na końcu było potrzebne??!
Fajnie było czytać o wiadomych już zdarzeniach z punktu widzenia 3 osób - Gudrun, Bjorka i Ragnara, ale koniec zniszczył wszystko... całkiem dobrą opowieść, dziejącą się,...

Zdecydowanie najlepsza moim zdaniem część sagi Północna droga. I zdecydowanie nie dla każdego, co widać w innych ocenach.
To co jawi się jako najważniejsze w tej części to...Przyjaźń.

Zdecydowanie najlepsza moim zdaniem część sagi Północna droga. I zdecydowanie nie dla każdego, co widać w innych ocenach.
To co jawi się jako najważniejsze w tej części to...Przyjaźń.