Pierwszorzędna powieść utrzymana w wiktoriańskim duchu, napisana przez współczesną Autorkę. Książka, w której nic nie jest takie, jakie zdaje się być na pierwszy rzut oka.

Sue, za namową Dżentelmena, udaje się do posiadłości Briar, aby tam zostać służącą panny Maud. Panna Maud zaś, poza tym, że jest piękną, młodą kobietą, posiada też majątek, na który chce położyć swą dłoń rzeczony Dżentelmen. Sue, jako osoba bliska dziedziczce, ma ją skłonić do ożenku, a potem przed lekarzami zaświadczyć, że jej chlebodawczyni postradała zmysły. Wszystko wydaje się klarowne i proste – ale nie u pani Waters!

Gdy czytelnik oswoi się już z biegiem akcji (przytoczony przeze mnie zarys fabuły to jedynie wstęp), może nawet poczyni jakieś własne spostrzeżenia co do dalszego ciągu, Autorka robi zwrot o 180° i wszystkie „gdybania” trzeba zaczynać od początku.

W efekcie dostajemy bardzo dobrą powieść z ciekawie nakreślonym tłem historyczno-obyczajowym, a także wątkiem kryminalnym. Wszak fabuła zasadza się nie tylko wśród dam i dżentelmenów (raczej przebierańców), ale i – głównie – wokół złodziei, kieszonkowców i oszustów.

Powieść z czystym sumieniem można polecić wszystkim tym, którzy w literaturze obyczajowej szukają „klimatu”, tego specyficznego „czegoś”, co trudno nazwać. A Sarah Waters jest mistrzynią w takim właśnie pisaniu.

Pierwszorzędna powieść utrzymana w wiktoriańskim duchu, napisana przez współczesną Autorkę. Książka, w której nic nie jest takie, jakie zdaje się być na pierwszy rzut oka.

Sue, za namową Dżentelmena, udaje się do posiadłości Briar, aby tam zostać służącą panny Maud. Panna Maud zaś, poza tym, że jest piękną, młodą kobietą, posiada też majątek, na który chce położyć swą dłoń...