Majgull Axelsson

Po raz kolejny nie zawiodłam się. Autorka potrafi niesamowicie dosadnie opowiedzieć o trudnych relacjach między matką a dzieckiem. W tym przypadku bierzemy udział w wyprawie polarnej, przenosimy się na lodołamacz o kobiecym kształcie, a mającym bardzo silne męskie imię Odyn, gdzie "Powierzchnia morza błyszczy jak woda, niemal bez ruchu, znajduje się w tym szczególnym stanie pomiędzy lodem a cieczą". Na nim znajdują się ludzie uciekający od nudnych obowiązków rodzinnych, chroniący się przed samotnością po nieudanym związku czy chcący odnaleźć w sobie zatraconą wewnetrzną siłę. Wraz z przemierzaniem morskich mil staje się coraz zimniej i jeżeli chodzi o fabułę coraz ciekawiej. Główną bohaterką jest Susanne, siostra nie siostra zaginionej gwiazdy pop, niewymarzona córka matki, która zawsze bardziej kochała nieswoje dziecko. Poznajemy jej historię, a wraz z nią lodołamacz zmierza w stronę dziewiczej bieli, gdzie można spotkać niedźwiedzie polarne, a same opisy natury są tak plastyczne, że ma się ochotę tam być. Autorka po raz kolejny stworzyła niesamowite dzieło, pełne boleści opisy ludzi ze sobą spokrewnionych czy zaprzyjaźnionych. Jakże nie zgodzić się z cytatem:"Ileż ludzi jest na świecie! I każdy z nich jest głównym bohaterem swojej opowieści.." Piękna książka, warta polecenia.