#Wyzwanie LC Lipiec 2022

Być może nie wszyscy wiedzą, że Maria Nurowska jest bardzo znaną współczesną powieściopisarką. Niemal każda jej książka staje się bestsellerem, nie tylko w naszym kraju, ale również we Francji czy w Niemczech. Jej powieści przetłumaczone zostały aż na szesnaście języków, w tym chiński i koreański.
Kilka lat temu miałam jakąś fazę, że przeczytałam ciurkiem, jedną za drugą kilka jej powieści. Muszę jednak stwierdzić, że lepiej jest dozować sobie te książki. Powieści Marii Nurowskiej są moim zdaniem takim innym nieco gatunkiem literackim, niż ostatnio popularne książki innych autorów. Po prostu jej proza zdecydowanie odbiega od tego, co się czyta tak na co dzień. Zauważyłam, że w zasadzie głównymi bohaterkami jej powieści są kobiety wplątane często w niełatwe i wielkie uczucia.
"Tango dla trojga" to nie do końca zwykły romans, powieść ta skłania również do refleksji...

"Wiem, co się stało. Wiem także, gdzie jestem. Widziałam tamten samochód, a jednak nie zdjęłam nogi z gazu. Dlaczego... To jedno nie jest dla mnie jasne. Przecież ani przez chwilę nie pomyślałam o samobójstwie. Więc dlaczego..."
Już sam tytuł brzmi dość intrygująco, bo czy w ogóle możliwe jest tango we troje?
Znany i uznany aktor oraz jego dwie żony - była (starsza) i obecna (młodsza),obie są aktorkami.
Zygmunt obecnie jest z Olą, młodą aktorką u szczytu sławy, właściwie można powiedzieć, że tę sławę zawdzięcza jemu, gdyż to on pomógł jej wybić się grupy przyszłych aktorów i wprowadził na wielka scenę. Dla niej również zostawił Elżbietę, pierwszą żonę. Ola ma ciągle jakieś dziwne poczucie winy, chciałaby żeby Elżbieta nie czuła się tak bardzo odrzucona. Chcąc jej jakby wynagrodzić fakt, że mąż ją porzucił lub w jakiś sposób odkupić swoją (lub jego) winę, wpada na szalony pomysł wystawienia sztuki o Molierze i jego żonie oraz kochance. Rolę żony zagrałaby Elżbieta, Ola kochankę a samego Moliera Zygmunt...
Z pewnością nie jest to proste zadanie do realizacji. Zaczynają się intrygi, nowe, toksyczne relacje, co doprowadza młoda aktorkę do paranoi, w której prawda miesza się jej z fikcją. Nawet sami, czytając w pewnym momencie nie możemy być pewni czy mowa jest o wystawianej sztuce, czy o teraźniejszym losie bohaterów. Czy jest to gra, czy życie?

"Teatr od dzieciństwa był moim przeznaczeniem. Jako mała dziewczynka bawiłam się w teatr. Pierwszymi widzami były moje lalki."
Czytając tę książkę, momentami odniosłam wrażenie, że autorka zainspirowała się autentyczną historią małżeństwa znanych aktorów polskiej sceny. Niektóre zachowania bohaterów tej powieści zbyt łudząco ją przypominają. A może to tylko moje odczucie...
Powieść jednak zrobiła na mnie wrażenie, mimo faktu, że zakończenie mnie nieco rozczarowało.
To lekka i refleksyjna książka o rywalizacji, o przyjaźni i miłości, o trudnych wyborach życiowych oraz ich konsekwencjach.
Jednak myślę, że warto czasem sięgnąć po książkę z gatunku tych, które niezbyt często się czyta.

#Wyzwanie LC Lipiec 2022

Być może nie wszyscy wiedzą, że Maria Nurowska jest bardzo znaną współczesną powieściopisarką. Niemal każda jej książka staje się bestsellerem, nie tylko w naszym kraju, ale również we Francji czy w Niemczech. Jej powieści przetłumaczone zostały aż na szesnaście języków, w tym chiński i koreański.
Kilka lat temu miałam jakąś fazę, że przeczytałam...

Nie jestem niestety fanką książek Nurowskiej zwłaszcza po przeczytaniu Tanga dla trojga wiem, że raczej będę unikała jej książek. Wcześniej czytywałam jej felietony w kobiecych czasopismach i straszna z niej wychodziła prowincjonalna baba, wścibska i ciągle serwująca jakieś towarzyskie odkrycia. Miałam nadzieję, że napisanie książki jednak jest większym wyzwaniem niż felieton. Wymęczyłam jednak tę historię aktora żyjącego w dwóch związkach. Nie polecam.

Nie jestem niestety fanką książek Nurowskiej zwłaszcza po przeczytaniu Tanga dla trojga wiem, że raczej będę unikała jej książek. Wcześniej czytywałam jej felietony w kobiecych czasopismach i straszna z niej wychodziła prowincjonalna baba, wścibska i ciągle serwująca jakieś towarzyskie odkrycia. Miałam nadzieję, że napisanie książki jednak jest większym wyzwaniem niż...

Powieść ta bardzo odbiega od tego, co czytuję na co dzień, nie czuję się więc zbyt kompetentna, by ją oceniać.  Pomimo tego jednak napiszę kilka słów o własnych odczuciach.
Niekonwencjonalny pomysł z osadzeniem fabuły na kanwie teatru zrobił na mnie wrażenie. Śmiałabym nawet twierdzić, że Teatr, obok trojga głównych bohaterów, jest bohaterem samym w sobie- czy też może raczej spójnikiem, łączącym postaci- bez teatru ta książka nie mogłaby istnieć! W posłowiu sama Autorka przyznaje, że zaskoczyło Ją, jak pomysł ewoluował. Oczywiście zgrabne pióro Marii Nurowskiej jest mocnym atutem powieści, nie mniej mam wrażenie, że książka ta to coś więcej niż romans, choć właśnie uczucia są tutaj siłą napędową akcji. Mąż, młoda żona i ta była- to zawsze trudny układ, tutaj został ukazany w sposób niestandardowy. Wszyscy troje to aktorzy, więc dużo tutaj teatru (o czym wspominałam),a momentami- zupełnie jak Aleksandra- nie mogłam się rozeznać, czy Elżbieta, ex-żona, ciągle gra swoją sceniczną rolę żeby odegrać się za swoje krzywdy, czy jest sobą. Wnikliwe studium postaci, lekkie pióro... Powieść ta zrobiła na mnie wrażenie większe, niż początkowo mogłam przypuszczać. Warto czasem sięgnąć po dobrą książkę z gatunku, którego właściwie się nie czytuje- pod warunkiem, że książka będzie równie dobra, jak "Tango dla trojga".

Powieść ta bardzo odbiega od tego, co czytuję na co dzień, nie czuję się więc zbyt kompetentna, by ją oceniać.  Pomimo tego jednak napiszę kilka słów o własnych odczuciach.
Niekonwencjonalny pomysł z osadzeniem fabuły na kanwie teatru zrobił na mnie wrażenie. Śmiałabym nawet twierdzić, że Teatr, obok trojga głównych bohaterów, jest bohaterem samym w sobie- czy też może...

Mimo mojej wielkiej sympati do pani Nurowskiej ta pozycja mnie nie zachwyciła. Wcześniej czytałam kilka innych jej książek i były świetne. Byłam pewna że ta też taka będzie niestety zawiodłam sie. Nie ogarniałam tej książki. Styl pisania zupełnie inny. Nudne i ciągnące sie przemyślenia głównej postaci wkurzały mnie okropnie. Jakieś dziwne połączenie gry aktorskiej z życiem. Na szczęście książka jest krótka więc długo się z nią nie męczyłam.

Mimo mojej wielkiej sympati do pani Nurowskiej ta pozycja mnie nie zachwyciła. Wcześniej czytałam kilka innych jej książek i były świetne. Byłam pewna że ta też taka będzie niestety zawiodłam sie. Nie ogarniałam tej książki. Styl pisania zupełnie inny. Nudne i ciągnące sie przemyślenia głównej postaci wkurzały mnie okropnie. Jakieś dziwne połączenie gry aktorskiej z...

Babska lekka beletrystyka.
Chciałam poznać kilka książek głośnej ostatnio, dzięki swym wypowiedziom,
pisarki, dlatego sięgnęłam.
Przeciętna.

Babska lekka beletrystyka.
Chciałam poznać kilka książek głośnej ostatnio, dzięki swym wypowiedziom,
pisarki, dlatego sięgnęłam.
Przeciętna.

Kolejne spotkanie z Marią Nurowską jak zwykle dostarcza skrajnych emocji. Niewielka objętość a w niej zagmatwane losy trójkąta małżeńskiego okraszone aktorskim światkiem .

Zaczyna się banalnie. On - aktor, wykładowca na uczelni wymienia małżonkę na "młodszy model". Wszystko w teatralnym światku. Tak naprawdę zadziwiająca jest narracja. W pewnym momencie tracimy orientację czy mowa o roli w sztuce czy o losach bohaterów. Kto tu dobry, kto zły, czy to miłość czy gra? Konia z rzędem temu kto zna odpowiedź.

Kolejne spotkanie z Marią Nurowską jak zwykle dostarcza skrajnych emocji. Niewielka objętość a w niej zagmatwane losy trójkąta małżeńskiego okraszone aktorskim światkiem .

Zaczyna się banalnie. On - aktor, wykładowca na uczelni wymienia małżonkę na "młodszy model". Wszystko w teatralnym światku. Tak naprawdę zadziwiająca jest narracja. W pewnym momencie tracimy orientację...

Bardzo podoba mi różnorodność tematyczna książek Marii Nurowskiej. Każda jest totalnie inna od poprzedniej, przez co czytanie jej utworów jest zawsze zaskakującą niespodzianką – w przypadku tych krótszych pozycji – a czasem nawet przygodą, jeśli mowa o dłuższych powieściach.

„Tango dla trojga” to opowieść o środowisku aktorskim, a tytułowi bohaterowie zainspirowani są prawdziwymi postaciami. Nazwiska pierwowzorów nie trudno rozszyfrować i nie będzie raczej faux pas gdy napiszę, że jednym z tytułowych trojga jest Jan Englert, a dwie pozostałe postacie kobiece to jego pierwsza i druga żona… Jednak nie możemy tej książki traktować oczywiście jak wiernej relacji z życia gwiazd. Historia tego trójkąta przedstawiona przez Nurowską na kartach książki to fikcja literacka – niemniej jednaj prawdopodobna i interesująca, chociaż chwilami bardzo nierealna.

Główni bohaterowie mają zagrać razem w przedstawieniu Bułhakowa pt. „Molier czyli zmowa świętoszków”. W rolę tytułową wcieli się Zygmunt, natomiast obie jego żony będą kolejno pierwszą ukochaną Moliera oraz jej córką oficjalnie uważaną za siostrę, z którą Molier chce się związać będąc już w podeszłym wieku… I tym sposobem scena zacznie bardzo mocno wpływać na życie bohaterów – a może dokładnie odwrotnie? Przyznam, że relacja jaka powstała między dwoma paniami jeszcze przed próbami do spektaklu jest dość nietypowa, a czasem nawet niedorzeczna, przez co bohaterki raczej nie wzbudzą wielkiej sympatii czytelnika. Prędzej ich zachowanie spowoduje irytację lub niedowierzanie.

Jednak bez wątpienia jest to bardzo ciekawa i dramatyczna historia, którą warto poznać, napisana w świetnym stylu typowym dla Nurowskiej. O nietypowej miłości, cieniach zawodu aktora, trudnych wyborach i ich skutkach, które można by określić nawet mianem „pokuty”. Na dodatek opowiada o środowisku, które intryguje większość ludzi. Polecam mimo, że „Tango dla trojga” nie należy do moich ulubionych powieści Nurowskiej. Aczkolwiek – warto!

Bardzo podoba mi różnorodność tematyczna książek Marii Nurowskiej. Każda jest totalnie inna od poprzedniej, przez co czytanie jej utworów jest zawsze zaskakującą niespodzianką – w przypadku tych krótszych pozycji – a czasem nawet przygodą, jeśli mowa o dłuższych powieściach.

„Tango dla trojga” to opowieść o środowisku aktorskim, a tytułowi bohaterowie zainspirowani są...

Chyba mi się jeszcze nie zdarzyło przeczytać książkę w której wszyscy bohaterowie by mnie wkurzali. Główna bohaterka to chora psychicznie egoistka, która nie kontaktuje ze światem rzeczywistym i nie ogarnia co się wokół niej dzieje i co najgorsze, niestety tacy ludzie istnieja na prawdę. Zawiodłam się. Czuję się wydymana i oszukana. Straciłam cenne godziny, które mogłam przeznaczyć na inne książki. Mam koszmarne poczucie straty czasu. I poraz pierwszy żałuję, że przeczytałam do końca. Czytałam naiwnie do końca, licząc na jakąś odrobinę dobrego, srogo się zawiodłam niestety. Lubię książki, w których autorzy przedstawiają świat artystów z różnych dziedzin, ale tutaj autorka delikatnie przekroczyła granicę absurdu i zrobiło się dziwnie. Lubię dziwne książki, zagmatwane, ale to jest nudny koszmarek. A czułam, że to powieść nie dla mnie i że mam po nią nie sięgać, nie posłuchałam tym razem swojej intuicji, uparłam się i dostałam za swoje.

Chyba mi się jeszcze nie zdarzyło przeczytać książkę w której wszyscy bohaterowie by mnie wkurzali. Główna bohaterka to chora psychicznie egoistka, która nie kontaktuje ze światem rzeczywistym i nie ogarnia co się wokół niej dzieje i co najgorsze, niestety tacy ludzie istnieja na prawdę. Zawiodłam się. Czuję się wydymana i oszukana. Straciłam cenne godziny, które mogłam...

Troje do tanga… i jak to zatańczyć?
Starszy aktor, mistrz, i jego dwie żony; starsza i młodsza – też aktorki.
Czy inspiracją do napisania tej książki była historia małżeństwa znanych polskich aktorów?
Można się tylko domyślać, bo do złudzenia ją przypomina.
Historia o trudnych relacjach między bohaterami. O trudnej miłości i rywalizacji. O życiowych wyborach i ich konsekwencjach.
Lekka, refleksyjna powieść.
Zakończenie trochę mnie rozczarowało.
Choć mam słabość do książek Nurowskiej - ta mnie nie porwała.

Troje do tanga… i jak to zatańczyć?
Starszy aktor, mistrz, i jego dwie żony; starsza i młodsza – też aktorki.
Czy inspiracją do napisania tej książki była historia małżeństwa znanych polskich aktorów?
Można się tylko domyślać, bo do złudzenia ją przypomina.
Historia o trudnych relacjach między bohaterami. O trudnej miłości i rywalizacji. O życiowych wyborach i ich...

Maria Nurowska jest bodaj najbardziej znaną polską, współczesną powieściopisarką. Każda jej powieść jest bestsellerem, tłumaczonym na wiele języków. W swoich powieściach, które czytane są przez pokolenia, Nurowska kreśli portrety kobiet wplątanych w wielkie uczucia.

"Tango dla trojga" to dla mnie romans psychologiczny. Nie wiem, czy istnieje taki misz-maszowy gatunek literacki, ale, jeśli nie, to... . No właśnie... .

Młoda aktorka Ola jest u szczytu sławy. W teatrze, w którym gra, pracuje ze swoim mężem, dużo starszym od niej Zygmuntem. To on "wyłuskał" ją z grona przyszłych aktorów, on wziął za rękę i wprowadził na scenę. On zostawił dla niej swoją pierwszą żonę, Elżbietę...
Ola, będąc już żoną Zygmunta wciąż żyje w poczuciu winy. Postanawia te winy odkupić. Dąży do realizacji szalonego nieco pomysłu: na deskach teatru wystawić sztukę o Molierze i jego dwóch kobietach: żonie i kochance. Moliera miałby zagrać Zygmunt, żonę - Elżbieta,kochankę - Ola.
Realizacja nie jest łatwa, Ola posuwa się do coraz większych intryg. Ba, nawet zaprzyjaźnia się z pierwszą żoną męża.Ale to przyjaźń toksyczna.
Młoda kobieta popada w paranoję, fikcja miesza się z realnością.

Książka pochłania bez reszty. Nie wiem, czy inne powieści Nurowskiej są równie fascynujące. Ale, na pewno chcę się o tym przekonać.

Maria Nurowska jest bodaj najbardziej znaną polską, współczesną powieściopisarką. Każda jej powieść jest bestsellerem, tłumaczonym na wiele języków. W swoich powieściach, które czytane są przez pokolenia, Nurowska kreśli portrety kobiet wplątanych w wielkie uczucia.

"Tango dla trojga" to dla mnie romans psychologiczny. Nie wiem, czy istnieje taki misz-maszowy gatunek...