Wymieszane wątki, pogubiłam się w fabule, choć warta przeczytania, zakończenie zaskakuje

Wymieszane wątki, pogubiłam się w fabule, choć warta przeczytania, zakończenie zaskakuje

Spodobał mi się pomysł na powieść.
Góral zamordowany na Mazurach i Mazur zamordowany na Podhalu. Co łączy te dwie zbrodnie popełnione w różnym czasie i w różnych miejscach.
Wiera Jezierska musi rozwiązać sprawę zwłok znalezionych pod podłoga w domku letniskowym. Zaczyna od właścicieli a w zasadzie pierwszego właściciela, który sprowadzi domek z Podhala.
Potem podobnie pochowane zwłoki w domu zostają odnalezione w okolicach Nowego Targu i Wiera z tamtejszym komendantem prowadzą razem sprawę.
A to co odkrywają jest bardzo skomplikowane.
To powieść wielowątkowa z niepotrzebną jak dla mnie retrospekcją, która tylko wprowadza chaos, bo prowadzona jest niechronologicznie .
Lekka a zarazem poruszająca wstydliwy problem żydowski na Podhalu po wojnie.
Nie ma w tej powieści brutalności, bo morderstwa zostały popełnione dawno jest za to delikatny romans i morderca, którego trudno odgadnąć.
Mnie się bardziej podobała niż pierwsza część.

Spodobał mi się pomysł na powieść.
Góral zamordowany na Mazurach i Mazur zamordowany na Podhalu. Co łączy te dwie zbrodnie popełnione w różnym czasie i w różnych miejscach.
Wiera Jezierska musi rozwiązać sprawę zwłok znalezionych pod podłoga w domku letniskowym. Zaczyna od właścicieli a w zasadzie pierwszego właściciela, który sprowadzi domek z Podhala.
Potem podobnie...

Kryminał, trzy zbrodnie w różnych miejscach i czasie. Mało wciągająca powieść.

Kryminał, trzy zbrodnie w różnych miejscach i czasie. Mało wciągająca powieść.

Odpłata za przysługę, czy za wyrządzone zło?
Historia wielowątkowa z ukrytą intrygą Dziwna, mętna, zagmatwana.
Autorka mieszała wątki. Trudno było mi wciągnąć się w tę historię. Przeszkadzał mi chaos i ciągłe, niezrozumiałe przenoszenia w czasie.
Ciekawa byłam rozwiązania zagadki, ale Agnieszka Jeż kolejny raz rozczarowała mnie zakończeniem. Było urwane, nie do końca wyjaśnione.
Kolejny plus ode mnie za język i styl autorki.

Odpłata za przysługę, czy za wyrządzone zło?
Historia wielowątkowa z ukrytą intrygą Dziwna, mętna, zagmatwana.
Autorka mieszała wątki. Trudno było mi wciągnąć się w tę historię. Przeszkadzał mi chaos i ciągłe, niezrozumiałe przenoszenia w czasie.
Ciekawa byłam rozwiązania zagadki, ale Agnieszka Jeż kolejny raz rozczarowała mnie zakończeniem. Było urwane, nie do końca...

Wiera rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalną jak łączą się zbrodnie na Mazurach i Podhalu. Kto okaże się mordercą, dobry kryminał bez krwawych opisów.

Wiera rozwiązuje kolejną zagadkę kryminalną jak łączą się zbrodnie na Mazurach i Podhalu. Kto okaże się mordercą, dobry kryminał bez krwawych opisów.

Czytałam tę książkę od razu po pierwszej części. Myślałam że tym razem autorka mnie pozytywnie zaskoczy a jest jeszcze większe rozczarowanie niż poprzednio. Końcówka jest okropna, wszystko jest mętne i zagmatwane w negatywnym sensie. Autorka "leje wodę" niepotrzebnymi wstawkami o głównej bohaterce (masturbacja, przygody w górach) które są dłuższe niż kluczowe elementy książki. Niech autorka zostanie przy pisaniu obyczajówek. Sięgnę po ostatni tom z serii ,ale spodziewam się kolejnej katastrofy.

Czytałam tę książkę od razu po pierwszej części. Myślałam że tym razem autorka mnie pozytywnie zaskoczy a jest jeszcze większe rozczarowanie niż poprzednio. Końcówka jest okropna, wszystko jest mętne i zagmatwane w negatywnym sensie. Autorka "leje wodę" niepotrzebnymi wstawkami o głównej bohaterce (masturbacja, przygody w górach) które są dłuższe niż kluczowe elementy...

W „Szańcu” wstawki retrospektywne były zrozumiałe i dotyczyły poczynań mordercy, natomiast tu autorka wrzucała niejasne retrospekcje dotyczące wielu osób w sposób chaotyczny i zupełnie bezsensownie. Na początku mamy bardzo niezrozumiałe, krótkie opisy śmierci z lat 1945, 2014 i 2019. Nie wiadomo, kto umiera, kto zabija, ale ok, to przecież takie otwarcie. Potem następuje rok 2020, w którym mamy enigmatyczny opis włamania do domku w Jeziorowskich. Do akcji wkracza sierżant Jezierska. Potem wstawka z 1946 roku z Podhala, kompletnie niezrozumiała. Znowu śledztwo Wiery z 2020. Następnie wstawka z 2012 z Krakowa: ktoś odkrył jakąś tajemnicę, ale dla czytelnika to nadal tajemnica, a nerw szarpnięty, bo cholera wie, o co chodzi! Znowu śledztwo z 2020, a potem wstawka z 2014 z Jeziorowskich, w której ktoś ukrywa jakieś ciało pod deskami i cieszy się, że to dobry pomysł! Mamy też wstawki z lat osiemdziesiątych w podobnym niejasnym, zawiłym stylu. I tak to się toczy przez całą powieść: skoki w czasie i skoki geograficzne. To, że autorka wie, o co chodzi, nie znaczy, że wie czytelnik. Tym razem niestety Agnieszka Jeż przesadziła z tworzeniem pokerowego klimatu za pomocą mętnych migawek. Zakończenie bez zakończenia, bo niby sprawa wyjaśniona, ale nie wiadomo, kto został ukarany. Gdyby realizacja świetnego pomysłu autorki była przejrzysta, dałabym ocenę 10.
Dziwi, że korektor nie wyłapał błędu w postaci „powinowactwa z bratem”. Powinowactwo to stosunek prawnorodzinny łączący obcych sobie ludzi, czyli jednego małżonka z krewnymi drugiego. Z bratem łączy pokrewieństwo.

W „Szańcu” wstawki retrospektywne były zrozumiałe i dotyczyły poczynań mordercy, natomiast tu autorka wrzucała niejasne retrospekcje dotyczące wielu osób w sposób chaotyczny i zupełnie bezsensownie. Na początku mamy bardzo niezrozumiałe, krótkie opisy śmierci z lat 1945, 2014 i 2019. Nie wiadomo, kto umiera, kto zabija, ale ok, to przecież takie otwarcie. Potem następuje...

Mogłoby być dobrze, bo napisane nieźle i płynnie, jest tu fajny pomysł i ciekawy początek książki. Niestety dobrze się czyta do czasu natknięcia się na "potykacze"-krótkie wtręty, w których "ktoś gdzieś coś" i nie wiadomo kto, gdzie i co. Może to miało zaciekawić, wprowadzić elementy tajemnicy- ale mnie osobiście wybijało z rytmu i irytowało. Główna bohaterka też nie zachwyca: wegetarianka jedząca mięso, zapisująca sobie trudne słówka i ogólnie sprawiająca wrażenie mało inteligentnej i chaotycznej zarówno prywatnie jak i zawodowo. Do tego dwustronicowy opis miziania się pod prysznicem- który pasował do kryminału jak wół do karety. Doczytałam do końca, ale nie zachwyciło mnie, taka typowa średniawka dla zabicia czasu i zapomnienia.

Mogłoby być dobrze, bo napisane nieźle i płynnie, jest tu fajny pomysł i ciekawy początek książki. Niestety dobrze się czyta do czasu natknięcia się na "potykacze"-krótkie wtręty, w których "ktoś gdzieś coś" i nie wiadomo kto, gdzie i co. Może to miało zaciekawić, wprowadzić elementy tajemnicy- ale mnie osobiście wybijało z rytmu i irytowało. Główna bohaterka też nie...

no i rozczarowanie! Całość to jakiś bałagan co chwila przenoszenie w czasie i tekst bez składu i ładu. Do tego bez sensu jakby wpisując się w obowiązującą tendencję i modłę opis masturbacji głównej bohaterki po co ? Nie dotrwałam do końca bo to droga przez mękę . Szkoda

no i rozczarowanie! Całość to jakiś bałagan co chwila przenoszenie w czasie i tekst bez składu i ładu. Do tego bez sensu jakby wpisując się w obowiązującą tendencję i modłę opis masturbacji głównej bohaterki po co ? Nie dotrwałam do końca bo to droga przez mękę . Szkoda

Poruszenie wątku Żydów to duży plus. Nieustępliwa policjantka. Śledztwo sięgające dużo lat wstecz.
Czyta się przyjemnie.

Poruszenie wątku Żydów to duży plus. Nieustępliwa policjantka. Śledztwo sięgające dużo lat wstecz.
Czyta się przyjemnie.