Odpłata

Książki obyczajowe Agnieszki Jeż bardzo lubię, więc z niemałą ciekawością zapałam za ten kryminał. Bardzo chciałam polubić tę książkę, ale niestety nie tym razem. Nie znoszę pisać złych recenzji, ale co zrobić.

Minusów w tej książce było wiele, dlatego kilka najważniejszych w punktach:
* Chaos. Trudno było się wciągnąć w tę historię, bo od początku zasypała mnie fala nazwisk i miejsc tak do siebie podobnych, że łatwo było się zgubić.
* Brak klimatu. I to miało wpływ na chaos. Każdy z obszarów - czy to Mazury, czy Podhale czy Rzeszów - taki sam. Zabrakło opisów, zbudowania nastroju i gdyby nie tytuły, to właściwie wszystko mogło się dziać w jednym miejscu. Szkoda.
* Zbędne opisy. Tego nie rozumiem, bo opisów miejsc nie było, za to cytowanie karty dań w knajpie i owszem. Dziwne.
* Wegetarianka. To nie jest pierwsza książka, w której spotykam bohaterkę wegetariankę, która je mięso. Dajcie bohaterom jeść co chcą, skoro nie chcą być wege, to nie trzeba ich zmuszać ;)
* Przewidywalna. Nie trudno było się domyślić co i jak. I czasem to nie jest wada, bo czyta się przyjemnie, ale tutaj zabrakło klimatu, żeby przyjemnie się czytało.
* Główny wątek. Świetny pomysł i był potencjał, ale rozwinięty dość płasko niestety.
Powiedzmy, że to tyle. Na plus oczywiście zaliczam język, bo Agnieszka Jeż pisać potrafi i nie ma co do tego żadnych wątpliwości.

Polecam „Odpłatę” przeczytać i wyrobić sobie własną opinię, bo to, że mnie się książka nie podoba, nic nie znaczy :)

Książki obyczajowe Agnieszki Jeż bardzo lubię, więc z niemałą ciekawością zapałam za ten kryminał. Bardzo chciałam polubić tę książkę, ale niestety nie tym razem. Nie znoszę pisać złych recenzji, ale co zrobić.

Minusów w tej książce było wiele, dlatego kilka najważniejszych w punktach:
* Chaos. Trudno było się wciągnąć w tę historię, bo od początku zasypała mnie fala...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sierżant Wierzę Jezierską poznaliśmy już w "Szańcu", debiucie kryminalnym autorki. Tym razem trafia jej się samodzielne śledztwo, gdzie odkrycie prawdy nie jest łatwe. Nie ułatwia tego upływ czasu i górale, którzy nie lubią gdy obcy wtrącają się w ich sprawy. Rozwiązanie bywa zaskakujące.

"Zło, które idzie przez pokolenia. Morderstwa, które są początkiem, nie końcem."

Książkę czyta się szybko, przyjemnie. Sporo zwrotów akcji i intrygująca fabuła. Dobrze wykreowana postać sierżant Jezierskiej. Zakończenie bardzo dobrze przemyślane, zaskakujace. Jeśli jeszcze nie czytaliście to polecam i "Odpłatę" i "Szaniec". Czekam oczywiście na kolejne części serii.

Za egzemplarz dziękuję @burdaksiazki

Sierżant Wierzę Jezierską poznaliśmy już w "Szańcu", debiucie kryminalnym autorki. Tym razem trafia jej się samodzielne śledztwo, gdzie odkrycie prawdy nie jest łatwe. Nie ułatwia tego upływ czasu i górale, którzy nie lubią gdy obcy wtrącają się w ich sprawy. Rozwiązanie bywa zaskakujące.

"Zło, które idzie przez pokolenia. Morderstwa, które są początkiem, nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Mazury i Podhale. Mamy 3 zbrodnie w różnych odstępach czasowych. Włamanie do domku letniskowego kończy się znalezieniem trupa. Co łączy te wszystkie zbrodnie?

Nie będę ukrywać, że w książkę totalnie nie mogłam się wkręcić. Niby fajnie napisana, ale jednak to nie to... Samo to, że latamy po całej Polsce.. Raz Rzeszów, raz moje rodzinne Węgorzewo, raz Giżycko, potem Kruklanki i nagle Podhale. Rozumiem, ze te miejscowości są blisko siebie,bo mam do nich niedaleko, ale jeszcze Rzeszów i Podhale? Nie sposób się pogubić. Jednak ja nie o tym.. Powoli odnajdowałam się w fabule, jednak nie była ona dla mnie w ogóle ciekawa. Nic mnie tutaj nie zaciekawiło. Jednak styl bardzo mi się podobał, bo czytało mi się ją niesamowicie szybko.

Nawet miałam chwilę radości, że mogę poczytać o rodzinnej miejscowości i wiedzieć, gdzie co jak jest. Chociaż nie ukrywam, że zabrakło mi tego klimatu, tych opisów tych miejsc. Oprócz restauracji w Kruklankach nie mogłam na niczym zaczepić oka i wczuć się w nasz mazurski klimat. Szkoda. Warto by było jednak dodać opisów, aby czytelnik mógł wyobrazić sobie miejscowość. Dla mnie zdecydowanie za mało. Książkę oceniam 5⭐/10.
Jak nie znoszę długich opisów, tak tutaj potencjał na Mazury nie został użyty należycie. Dodatkowo zdecydowanie za dużo tych miejscowości i to nie tylko tych mazurskich. Ciężko się połapać. Może za dużo tych zbrodni na raz. Nie wiem.

Mazury i Podhale. Mamy 3 zbrodnie w różnych odstępach czasowych. Włamanie do domku letniskowego kończy się znalezieniem trupa. Co łączy te wszystkie zbrodnie?

Nie będę ukrywać, że w książkę totalnie nie mogłam się wkręcić. Niby fajnie napisana, ale jednak to nie to... Samo to, że latamy po całej Polsce.. Raz Rzeszów, raz moje rodzinne Węgorzewo, raz Giżycko, potem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Prawdopodobne historie masz w nudnych książkach. Te prawdziwe- w życiu. Literatura by ich nie uniosła".
.
Bardzo cenię i szanuję kryminalną twórczość @agnieszka_jez_pisarka . I mimo, że to jest dopiero jej drugi kryminał (pierwszy to "Szaniec")- mnie już kupiła. Dlaczego? Za swoją inteligencję, buntowniczą naturę i konsekwencję w swoim kryminalnym dorobku. Bo znowu dostrzegam u niej te same cechy- niezgodę na swojskie przyklepywanie brzydkiej rzeczywistości, niezgodę na tępą bezrefleksyjność oraz niezgodę na pseudointelektualne rozbieranie rzeczywistości na części pierwsze... Autorka dalej podąża tą samą drogą - klasycznego kryminału, gdzie na początku jest trup i zagadka do rozwiązania, a potem konsekwentne, mozolne rozwiązywanie zagadki- bez epatowania brutalnością, spektakularnych odrealnionych zwrotów akcji oraz bohaterów- herosów rodem z hollywoodzkich produkcji, tak charakterystycznych dla "nowomodnych" kryminałów, gdzie autorzy już sami nie wiedzą, co w nie włożyć, żeby było bardziej dziwnie i bardziej bulwersująco...
.
Autorka się w to nie bawi. Dalej jest to literatura pociągowo - samolotowa (czytaj: rozrywkowa), dalej są utarte schematy, ale autorka nie idzie w historie tak nieprawdopodobne, tak z "dupy wzięte", że wykorzystany przez nią motyw wojenno- żydowski może być sztampowy. Bo nie jest sztampowy. A rozrachunki sprzed lat, dawne krzywdy i wyrównywanie ich po długim czasie to taki smaczek i wartość dodana książki.
.
Na początku taka ironia- facet (trup) leży na obcej ziemi, ale pod deskami z rodzinnych stron. Jakby go przeznaczenie przywaliło. Śledztwo prowadzi Wiera- znana już nam dobrze z "Szańca". Próbuje posplatać wszystkie nitki, które zdążyła po drodze chwycić. Idzie opornie, no ale wiadomo- "czasem tak bywa, że nie dojdziesz, ni cholery..." Okazuje się, że przeszłość ma jak zawsze związek z tym, co teraz...
.
Polecam ! Obie części 🤍 Bo nie jest nowomodnie, tylko klasycznie. Bo jest ciekawie, niesztampowo, może nie tak dynamicznie, ale z pazurem. Ciekawy wątek żydowski oraz sporo ciekawych refleksji autorki na tematy różne. Literatury kryminalnej również ;)- https://www.instagram.com/ananke144_czyta/

"Prawdopodobne historie masz w nudnych książkach. Te prawdziwe- w życiu. Literatura by ich nie uniosła".
.
Bardzo cenię i szanuję kryminalną twórczość @agnieszka_jez_pisarka . I mimo, że to jest dopiero jej drugi kryminał (pierwszy to "Szaniec")- mnie już kupiła. Dlaczego? Za swoją inteligencję, buntowniczą naturę i konsekwencję w swoim kryminalnym dorobku. Bo znowu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię kryminały, te inteligentne, sprawnie napisane, ze zwrotami akcji, wielowątkowe, opowiadające intrygującą historię, z wielowymiarowymi bohaterami, zwłaszcza kobiecymi, którzy mnie ciekawią i których lubię. Przy takim zestawie, po skończeniu jednej książki chciałoby się sięgnąć po ciąg dalszy. Niedawno przeczytałam bardzo udany kryminalny debiut znajomej pisarki, zawierający wszystko to, czego szukam w tym gatunku. Polecając książkę „Szaniec” wyraziłam nadzieję na ciąg dalszy. I co? I klient nasz pan - jest druga część. Gdyby nie pewne przeszkody natury domowej, zawodowej oraz konieczność choćby krótkiego snu, połknęłabym książkę jednym haustem. Niestety musiałam dawkować. A to książka smakowita. Nie tylko w przenośni, ale i dosłownie - na hot-doga pod nazwą „Szarik” na Podhale udam się z pewnością. No i język, jakim pisze autorka, to język w którym czyta się szybko i z ukontentowaniem, napotykając po drodze radości feminatywów (sierżantka) i regionalizmów (Pambuk) lub wyzwania spolszczeń (piure).
Oczywiście są trupy, są rozliczenia z przeszłością, są błyskotliwe dialogi między znanymi już z „Szańca” bohaterami, którzy w drugiej części pozytywnie ewoluują. Pojawia się też wyczekiwany wątek romansowy. O samej fabule nic nie napiszę, żeby nie spoilerować, napomknę tylko, że w obu książkach tłem zbrodni są problemy żywo publicznie dyskutowane i dzielące społeczeństwo, a nawet mnie ostatnio prześladujące. Mamy ich jeszcze parę, może w trzecim tomie zamordowany zostanie jowialny radny uchwalający strefę wolną od LGBT ufundowawszy uprzednio nieletniej kochance nielegalną aborcję.
Kończąc - wieszczę sukces, ale i wyrażam obawę, że do TV Republika na wywiad promujący książkę zaproszenia nie będzie 😉

Lubię kryminały, te inteligentne, sprawnie napisane, ze zwrotami akcji, wielowątkowe, opowiadające intrygującą historię, z wielowymiarowymi bohaterami, zwłaszcza kobiecymi, którzy mnie ciekawią i których lubię. Przy takim zestawie, po skończeniu jednej książki chciałoby się sięgnąć po ciąg dalszy. Niedawno przeczytałam bardzo udany kryminalny debiut znajomej pisarki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię kryminały, w których o coś chodzi. Bez fajerwerków, gonitw, strzelanek i krwawej makabry. Pozornie niespieszne, z literackim smakiem dozujące napięcie, iskrzące się w motywacjach bohaterów, ich losach, psychologicznych profilach, pochodzeniu i ...Historii. Polubiłem Wierę Jezierską, młodą policjantkę, bohaterkę debiutanckiego "Szańca" i "Odpłaty", najnowszej książki Agnieszki Jeż. Kryminał nieoczywisty tak jak nieoczywista jest strefa między dobrem i złem, miłosierdziem i sprawiedliwością, zemstą i odpłatą właśnie. Lubię kryminały wielowątkowe, które rozgrywają się w konkretnych, obyczajowych dekoracjach, dotykają spraw społecznie waznych i trudnych zarazem. Poza tym Autorka potrafi zaskakiwać, bawić dialogami i pięknie opisywać nie tylko detale, ale też na przykład sceny erotyczne (to rzadkość). Na początku są zamordowani, na końcu dowiadujemy się, kto zabił, a między nimi po prostu dobra literatura. Polecam.

Lubię kryminały, w których o coś chodzi. Bez fajerwerków, gonitw, strzelanek i krwawej makabry. Pozornie niespieszne, z literackim smakiem dozujące napięcie, iskrzące się w motywacjach bohaterów, ich losach, psychologicznych profilach, pochodzeniu i ...Historii. Polubiłem Wierę Jezierską, młodą policjantkę, bohaterkę debiutanckiego "Szańca" i "Odpłaty", najnowszej książki...

więcej

mniej

Pokaż mimo to