Z jakiegoś powodu dotąd myślałam, że "Con Amore" to powieść dla dorastających nastolatek. W bibliotece stoi sobie obok "Ani z Zielonego Wzgórza" i udaje niewiniątko. Tymczasem okazało się, że to bardziej polskie New Adult z lat 70-tych, z rozbieranymi scenami - które, owszem, są skromne przy tych współczesnych, ale jednak są.
Powieść swego czasu ponoć bardzo znana, sfilmowana. Dziś, mocno już przykurzona i raczej zapomniana. No chyba, że się komuś napatoczy, jak mnie, i przeczyta.

"Con Amore" jak na książkę, która lata młodości i popularności ma dawno za sobą, dzieli ze współczesnymi młodzieżówkami jedną cechę - wielotorową narrację w czasie teraźniejszym. Trochę mnie ona tutaj zaskoczyła. Okazuje się, że wcale nie wymyśliła jej Colleen Hoover xD
Powieść Krystyny Berwińskiej opowiada o czwórce młodych ludzi (nie do końca można ich nazwać przyjaciółmi),między którymi sprawy mocno się komplikują, gdy w grę zaczynają wchodzić uczucia. Zośka kocha Andrzeja, Andrzej kocha Ewę, Ewa kocha Grzesia. A Grześ kocha... Najbardziej to chyba fortepian. Tło tych uczuciowych turbulencji jest bowiem bardzo oryginalne: chłopaki zawzięcie ćwiczą na konkurs chopinowski pod okiem ojca Zośki (który zwie swych uczniów też oryginalnie "łajdusami"xD).

Książka jest cieniutka, narracja skupiona na uczuciowej kotłowaninie, czyta się szybko. W losy bohaterów zaangażowałam się jednak bardzo średnio, choć jest dramat, choroba, zazdrość, rywalizacja. Uczucia chłopaka ze wsi do miastowej dziewczyny. Skryta miłość, która gotowa jest czekać... Parę wyjątkowo ładnych fragmentów mnie ujęło, ale muszę stwierdzić, że czytałam "Con Amore" bardziej jako ciekawostkę, niż jako cokolwiek innego. Przenosi odrobinę w przeszłość i nie sposób się nie uśmiechnąć na takie "rewelacje" jak radocha na wsi, bo wysypano drogę żużlem, czy wybieranie się do sklepu po chałwę planowane, niczym jakaś operacja wojskowa xD

Zdaję sobie oczywiście sprawę, że dla poprzednich pokoleń była to poruszająca historia o miłości, ale może faktycznie trochę za bardzo przykryła ją warstewka kurzu?

Z jakiegoś powodu dotąd myślałam, że "Con Amore" to powieść dla dorastających nastolatek. W bibliotece stoi sobie obok "Ani z Zielonego Wzgórza" i udaje niewiniątko. Tymczasem okazało się, że to bardziej polskie New Adult z lat 70-tych, z rozbieranymi scenami - które, owszem, są skromne przy tych współczesnych, ale jednak są.
Powieść swego czasu ponoć bardzo znana,...

Czytałam wieki temu :) Wzruszyła mnie bardzo.:)

Czytałam wieki temu :) Wzruszyła mnie bardzo.:)

Przeczytana dawno temu. Życiowa i wzruszająca. Nie tylko dla młodzieży. Kiedyś przeczytam ponownie. Ciekawe czy będę odbierać ja tak samo.

Przeczytana dawno temu. Życiowa i wzruszająca. Nie tylko dla młodzieży. Kiedyś przeczytam ponownie. Ciekawe czy będę odbierać ja tak samo.

To powieść o miłości, przyjaźni, ambicji, zazdrości, rywalizacji o trudnych wyborach, przed którymi stają młodzi ludzie. Jej tłem są niezwykłe wydarzenia, z jakimi zmagają się bohaterowie w czasie przygotowań do Konkursu Chopinowskiego.

To powieść o miłości, przyjaźni, ambicji, zazdrości, rywalizacji o trudnych wyborach, przed którymi stają młodzi ludzie. Jej tłem są niezwykłe wydarzenia, z jakimi zmagają się bohaterowie w czasie przygotowań do Konkursu Chopinowskiego.

"Con Amore" to piękna opowieść o miłości, przyjaźni, trudnych wyborach i o chorobie.
Prawdziwa historia, wzruszająca chorej Ewy dziewczyny co bierze udział w konkursie Chopinowskim grając na fortepianie osiąga sukces.
Przejmująca, wyciskająca łzy powieść przecudna, dramatyczna książka tak bardzo dobra jak i film mi się podobała!!!

"Con Amore" to piękna opowieść o miłości, przyjaźni, trudnych wyborach i o chorobie.
Prawdziwa historia, wzruszająca chorej Ewy dziewczyny co bierze udział w konkursie Chopinowskim grając na fortepianie osiąga sukces.
Przejmująca, wyciskająca łzy powieść przecudna, dramatyczna książka tak bardzo dobra jak i film mi się podobała!!!

Książka o przyjaźni i rywalizacji, chorobie, trudnych wyborach i poświęceniu z miłości. Książka prawdziwa.
Pamiętam, że takie samo wrażenie zrobił na mnie film pod tym samym tytułem. Wzruszający i piękny.

Książka o przyjaźni i rywalizacji, chorobie, trudnych wyborach i poświęceniu z miłości. Książka prawdziwa.
Pamiętam, że takie samo wrażenie zrobił na mnie film pod tym samym tytułem. Wzruszający i piękny.

Jak nie przepadam, delikatnie mówiąc, za ckliwymi romansami, tak to dzieło z papieru i atramentu ma swój urok. Może dlatego, że jest o pianistach i ich wewnętrznych rozterkach na temat ważności wyborów? Nie wiem do końca. Gdyby nie wypadek w szczenięcych latach, to grałbym, właśnie na fortepianie. Za to pozostała mi dozgonna miłość do muzyki klasycznej. Ze szczególnym uwzględnieniem fortepianu. Flm, który nakręcono na motywach tej powieści przesłodził temat ponad miarę, ale też warto go obejrzeć. Jak większość, najpierw poznałem film, książkę duuużo później. Ostatnio znajomy dał mi do przesłuchania wersję audio, czytana przez Leszka Teleszyńskiego i nieźle okraszoną wstawkami muzycznymi. I tę wersję mogę polecić z czystym sumieniem.

Jak nie przepadam, delikatnie mówiąc, za ckliwymi romansami, tak to dzieło z papieru i atramentu ma swój urok. Może dlatego, że jest o pianistach i ich wewnętrznych rozterkach na temat ważności wyborów? Nie wiem do końca. Gdyby nie wypadek w szczenięcych latach, to grałbym, właśnie na fortepianie. Za to pozostała mi dozgonna miłość do muzyki klasycznej. Ze szczególnym...

Co ważniejsze w życiu? Kariera? Uczucie? Kto wie. bo ja nie wiem...

Co ważniejsze w życiu? Kariera? Uczucie? Kto wie. bo ja nie wiem...

Przykro mi to pisać, ale zawiodłam się na tej książce. Film dużo dużo dużo lepszy niestety.

Przykro mi to pisać, ale zawiodłam się na tej książce. Film dużo dużo dużo lepszy niestety.

Kiedyś mnie zachwyciła, z perspektywy czasu wydaje się cukierkowa

Kiedyś mnie zachwyciła, z perspektywy czasu wydaje się cukierkowa