„Nie staraj się nas znaleźć.”

Lisa przez większość swojego życia stara się ukrywać swoją tajemnicę. Problem w tym, że kiedyś wyznała ją komuś, komu nie powinna.
Usilnie stara się stworzyć swojej nastoletniej córce, Avie, dom bez większych trosk i zapewnić jej bezpieczeństwo.

Podstawowa zasada - nie wychylać się.

Wszystko się zmienia, kiedy Ava ratuje przed utonięciem małego chłopca i jej zdjęcie pojawia się w mediach.

Lisa jest pewna, że ich bezpieczny świat właśnie runął.

Książka z różnymi opiniami. Zarzuca się jej wydumane pomysły i brak porywającego zakończenia. A jednak mi się podobała 🙂
Owszem, daleko jej do „Co kryją jej oczy” czy właśnie „Insomni”, ale porwała mnie swoją treścią i pozwoliła płynąć razem z główną bohaterką.

Jestem na tak 👍

„Nie staraj się nas znaleźć.”

Lisa przez większość swojego życia stara się ukrywać swoją tajemnicę. Problem w tym, że kiedyś wyznała ją komuś, komu nie powinna.
Usilnie stara się stworzyć swojej nastoletniej córce, Avie, dom bez większych trosk i zapewnić jej bezpieczeństwo.

Podstawowa zasada - nie wychylać się.

Wszystko się zmienia, kiedy Ava ratuje przed utonięciem...

Czegokolwiek bym nie powiedziała o "Co kryją jej oczy" to jednak tamta książka ostatecznie podobała mi się bardziej. I czekałam na takie zakończenie, które wbije mnie w fotel i znowu każe zakwestionować wszystko co wiem, a wyszło tak, że do plot twistu byłam pełna napięcia, a na końcówce tego napięcia zabrakło i już nie byłam zainteresowana, jak to się zakończy. Cała radocha z książki się ulotniła i pozostało tylko smutne rozczarowanie, bo jednak wiem, że mogło być lepiej. Ale rozwiązanie tej historii jest takie... zwykłe. Szkoda, bo nadzieje były wysokie.

Czegokolwiek bym nie powiedziała o "Co kryją jej oczy" to jednak tamta książka ostatecznie podobała mi się bardziej. I czekałam na takie zakończenie, które wbije mnie w fotel i znowu każe zakwestionować wszystko co wiem, a wyszło tak, że do plot twistu byłam pełna napięcia, a na końcówce tego napięcia zabrakło i już nie byłam zainteresowana, jak to się zakończy. Cała...

Dość ciekawa ta powieść ale niezbyt łatwa w odbiorze . Aż tak płynnie nie dało jej się czytać . Nie mniej godna uwagi . Dość tragiczna i smutna .Trochę całość popsuło przewidywalne zakończenie . Dla niektórych będzie to na plus . Dla mnie to minus .

Dość ciekawa ta powieść ale niezbyt łatwa w odbiorze . Aż tak płynnie nie dało jej się czytać . Nie mniej godna uwagi . Dość tragiczna i smutna .Trochę całość popsuło przewidywalne zakończenie . Dla niektórych będzie to na plus . Dla mnie to minus .

"I niech zginę" to moje pierwsze spotkanie z piórem Sarah Pinborough. Czy było udane? O tym potem.
Lisa wychowuje 16-letnią córkę Avę, prowadzi spokojne życie "bez wychylania się". Od dziesięciu lat ma tę samą pracę, w której jest doceniana i szanowana. Wolny czas spędza w domu, czasami pomaga sąsiadce i spotyka się z przyjaciółką z pracy. Gdy miała 12 lat zrobiła coś strasznego. Mając ponad 20 lat przyznała się do swojego czynu osobie, która, niestety, nie zasługiwała na to, by być z nią szczerym. Kiedy jej córka Ava ratuje tonącego chłopca cała przeszłość wraca ze zdwojoną siłą. Na jaw wychodzą fakty z życia Lisy, a poukładane życie z dnia na dzień zamienia się w koszmar. Katastrofa goni katastrofę, a Lisa w końcu musi zdać się wyłącznie na siebie i doprowadzić sprawy do końca.

Książka mnie rozczarowała….patologia goni patologię, psychopata goni psychopatę, a na dodatek policja z klapkami na oczach….upatrzyła sobie jedną winną osobę i nic do nich nie docierało, żeby prowadzić śledztwo w innym kierunku….
Szczerze się przyznaję, że miałam dwa momenty, żeby rzucić tę książkę i dać sobie spokój, mimo tego jednak „brnęłam” dalej i, z oporami, dobrnęłam do końca.
Jeżeli chodzi o mnie, Harlan Coben, którego lubię i cenię, nie przekonał mnie i Sarah Pinborough nie stała się moją nową obsesją.

Teraz zdecydowanie muszę się zresetować, bo, jak na razie, dodatkowo, w kość i po kościach daje mi mój rehabilitant….

"I niech zginę" to moje pierwsze spotkanie z piórem Sarah Pinborough. Czy było udane? O tym potem.
Lisa wychowuje 16-letnią córkę Avę, prowadzi spokojne życie "bez wychylania się". Od dziesięciu lat ma tę samą pracę, w której jest doceniana i szanowana. Wolny czas spędza w domu, czasami pomaga sąsiadce i spotyka się z przyjaciółką z pracy. Gdy miała 12 lat zrobiła coś...

Książka z serii, żeby przypadkiem żaden czytelnik nie odgadł zakończenia wymyślę coś tak niewiarygodnego, że wszystkim kapcie pospadają. Przez co fabuła staje się strasznie wydumana.

Książka z serii, żeby przypadkiem żaden czytelnik nie odgadł zakończenia wymyślę coś tak niewiarygodnego, że wszystkim kapcie pospadają. Przez co fabuła staje się strasznie wydumana.

Historia zatroskanej Lisy, która w obawie o swoją przeszłość boi się pozwolić sobie na szczęśliwe życie. Jej tajemnica ciąży na sercu i czuje, że niedługo coś się stanie, co zburzy jej spokój. Druga osobą w powieści jest jej córka Ava, która znajduje internetowa miłość, chce prowadzić szczęśliwe życie nastolatki, lecz na karku czuje oddech swojej nadopiekuńczej matki. Ava ratuje chłopca przed utopieniem, co jest początkiem końca ich wspaniałego życia. Demony przeszłości atakują znienacka a na jaw wychodzi mroczna tajemnica Lisy. Czy słusznie czuła się całe życie winna śmierci swojego młodszego braciszka?

Historia zatroskanej Lisy, która w obawie o swoją przeszłość boi się pozwolić sobie na szczęśliwe życie. Jej tajemnica ciąży na sercu i czuje, że niedługo coś się stanie, co zburzy jej spokój. Druga osobą w powieści jest jej córka Ava, która znajduje internetowa miłość, chce prowadzić szczęśliwe życie nastolatki, lecz na karku czuje oddech swojej nadopiekuńczej matki. Ava...

Nie porwała mnie, serio.... :( Przeczytałam, bo nie lubię zostawiać niedokończonych historii, ale żebym nie mogła się doczekać kolejnej chwili z książką to nieeeee, cóż może to nie był czas tej książki dla mnie.

Nie porwała mnie, serio.... :( Przeczytałam, bo nie lubię zostawiać niedokończonych historii, ale żebym nie mogła się doczekać kolejnej chwili z książką to nieeeee, cóż może to nie był czas tej książki dla mnie.

#26/52 #wdowaczyta #iniechzginę #SarahPinborough
Całkiem interesująca książka. Czytało jak i słuchało się jej całkiem dobrze. Zakończenie nieco dziwne, ale ogólnie na plus :)

#26/52 #wdowaczyta #iniechzginę #SarahPinborough
Całkiem interesująca książka. Czytało jak i słuchało się jej całkiem dobrze. Zakończenie nieco dziwne, ale ogólnie na plus :)

W zasadzie nie wiem jak mam ocenić tę historię. Czytało się bardzo dobrze, interesująco poprowadzona narracja z perspektywy czterech osób, jednak całość psuje zakończenie- irracjonalne jak dla mnie. Wyjaśnienie kim była "ta osoba" w nawiązaniu do tego "kim była wcześniej"....śmiesznawe.

W zasadzie nie wiem jak mam ocenić tę historię. Czytało się bardzo dobrze, interesująco poprowadzona narracja z perspektywy czterech osób, jednak całość psuje zakończenie- irracjonalne jak dla mnie. Wyjaśnienie kim była "ta osoba" w nawiązaniu do tego "kim była wcześniej"....śmiesznawe.

No nie.. Niestety nie porwała mnie. "Co kryją jej oczy" tej autorki wprost zmiotło mnie z planszy, dlatego w przypadku "I niech zginę" spodziewałam się podobnego poziomu. Może moja ocena wynika właśnie ze zbyt wysokich oczekiwań. Z pewnością szybko zapomnę o tej książce. Na pewno są tutaj elementy, które budują człowieka i pozwalają mu doświadczyć czegoś nowego, zmienić spojrzenie na różne sprawy, ale to wrażenie nie wybija się na pierwszy plan. Będę musiała szybko przeczytać jeszcze jakąś książkę w tym roku, aby nie zakończyć roku tak przeciętną pozycją i to jeszcze o tak jednoznacznym tytule. :P I tak ten rok był dość słaby!

No nie.. Niestety nie porwała mnie. "Co kryją jej oczy" tej autorki wprost zmiotło mnie z planszy, dlatego w przypadku "I niech zginę" spodziewałam się podobnego poziomu. Może moja ocena wynika właśnie ze zbyt wysokich oczekiwań. Z pewnością szybko zapomnę o tej książce. Na pewno są tutaj elementy, które budują człowieka i pozwalają mu doświadczyć czegoś nowego, zmienić...