Czwarte Szczury o podtytule Otto to coś czego długo mi było brak. Krwawa podróż grupki pojebańców z kupą kosztowności przez pole minowe przeciwności losu. Yeah!

Pan autor pozwolił sobie na całkowicie odmienny ton. Tym razem mamy przewyrazistą menażerię charakterów. Różnice między nimi i indywidualne podejście do życia robi z każdej napotkanej sytuacji festiwal gagów a że wszystko dzieje się znów w czasach konfliktu zbrojnego pozwala oprócz humoru okrasić całość wartką i niesamowicie krwawą akcją. Aby dawkować tą mieszankę mamy też chwile na odpoczynek, trochę fanserwisu. Trochę dialogów, trochę wspomnień i opowiastek.

Miejsca akcji zmieniają się co jakiś czas - większość to zniszczone konfliktem tereny miejskie, a to okopy, a to kantyna wiec tez nie ma nudy.

Zakończenie mało zaskakujące i do przewidzenia lecz mimo to czytało się dobrze i szybko.

Nawet nie wybiorę best waifu bo jest ich co najmniej kilku i to dużo świadczy o tej książce.

Czwarte Szczury o podtytule Otto to coś czego długo mi było brak. Krwawa podróż grupki pojebańców z kupą kosztowności przez pole minowe przeciwności losu. Yeah!

Pan autor pozwolił sobie na całkowicie odmienny ton. Tym razem mamy przewyrazistą menażerię charakterów. Różnice między nimi i indywidualne podejście do życia robi z każdej napotkanej sytuacji festiwal gagów a że...

Kolejna, czwarta część cyklu ,, Stalowe Szczury'' za mną.
To co mi się podoba w tej serii to dynamika akcji, hm tu niema nudy, dzieje się i to dużo.
Mimo że tematyka jest mroczna i duszna to czuć lekkość w tym jak pisze Gołkowski.
Książka warta przeczytania 💕

Kolejna, czwarta część cyklu ,, Stalowe Szczury'' za mną.
To co mi się podoba w tej serii to dynamika akcji, hm tu niema nudy, dzieje się i to dużo.
Mimo że tematyka jest mroczna i duszna to czuć lekkość w tym jak pisze Gołkowski.
Książka warta przeczytania 💕

Bardzo przyjemna lektura, dużo przygód dość zabawnej drużyny, która przede wszystkim nie nużyła.

Bardzo przyjemna lektura, dużo przygód dość zabawnej drużyny, która przede wszystkim nie nużyła.

W moim odczuciu " Otto" to zdecydowanie najlepsza część cyklu, którego tematem przewodnim jest alternatywa wersja I wojny światowej. O ile drugi i trzeci tom dość mocno odbiegały od konwencji okopowej to tym razem Michał postanowił wrócić do pierwowzoru przypominającego nieco klimaty " Błota ". Dodatkowym atutem tego tomu jest sporo akcentów humorystycznych, co zdecydowanie go odróżnia od złowieszczych i momentami nieco ponurych poprzedników . W " Otto" mamy za to tak doborową zbieraninę głównych bohaterów, tak odmiennych kulturowo i tak różnorodnych praktycznie pod każdym względem, że ich polemiki czyta się po prostu wybornie. Do tego dochodzi bardzo udany pomysł na fabułę, niezwykle wartka akcja, ogromny rozmach scen batalistycznych i naprawdę fantastyczne kreacje głównych, mocno szemranych bohaterów. Świetne!!!.

W moim odczuciu " Otto" to zdecydowanie najlepsza część cyklu, którego tematem przewodnim jest alternatywa wersja I wojny światowej. O ile drugi i trzeci tom dość mocno odbiegały od konwencji okopowej to tym razem Michał postanowił wrócić do pierwowzoru przypominającego nieco klimaty " Błota ". Dodatkowym atutem tego tomu jest sporo akcentów humorystycznych, co...

Naprawdę świetna książka. Nie mogę się już doczekać, kiedy dostanę w swoje ręce Błoto albo inną książkę ztego cyklu. Polecam!

Naprawdę świetna książka. Nie mogę się już doczekać, kiedy dostanę w swoje ręce Błoto albo inną książkę ztego cyklu. Polecam!

Paryż rok 1918, miasto przechodzi z rąk do rąk. Ofensywa niemiecka zdobywa miasto, kontrofensywa francuska je odbija i tak od wielu już miesięcy. Przenosimy się w sam środek tego zamieszania do małej kompanii kaprala Franza Maurera, która ma za zadanie wysadzić ważny strategiczny budynek i uciec czym prędzej z miasta. Zadanie wydawałoby się banalne, jednak wszystko komplikuje jeden zegarka oraz "Ona". Książka "Otto" jest czwartą częścią serii "Stalowe szczury" autorstwa Michała Gołkowskiego. Podobnie jak w poprzedniej części jest ona w bardzo luźny sposób powiązana z poprzednimi i równie dobrze można by rozpocząć swoją przygodę z serią właśnie od niej. Tym razem przez długi czas znajdujemy się na samym przodzie frontu, gdzie walki trwają w najlepsze. Jednak dostajemy również elementy związane z czarną magią oraz okultyzmem co jest nowością w tej serii. Sama książka jest stosunkowo nudna i znacznie gorsza niż jej poprzedniczki. Akacja zaczyna się rozkręcać na jej ostatnich stronach, ale to tyko w niewielki sposób poprawia wygląd całości. Mam jednak nadzieję, że kolejna część będzie o wiele ciekawsza.

Paryż rok 1918, miasto przechodzi z rąk do rąk. Ofensywa niemiecka zdobywa miasto, kontrofensywa francuska je odbija i tak od wielu już miesięcy. Przenosimy się w sam środek tego zamieszania do małej kompanii kaprala Franza Maurera, która ma za zadanie wysadzić ważny strategiczny budynek i uciec czym prędzej z miasta. Zadanie wydawałoby się banalne, jednak wszystko...

Z niecieciefpliwoscia oczekuje każdej pozycji w menu autora. I Otto nie zawodzi. Nowi bohaterowie. Nowe przygody. A zapach prochu, brud błota z okopów i won krwi po lekturze zostają na długo

Z niecieciefpliwoscia oczekuje każdej pozycji w menu autora. I Otto nie zawodzi. Nowi bohaterowie. Nowe przygody. A zapach prochu, brud błota z okopów i won krwi po lekturze zostają na długo

Kolejny tom znów różni się od poprzedniego. Tym co go wyróżnia to humor , który nigdy nie opuszcza bohaterów , mimo że trwa wojna. Otto i jego ludzie przywłaszczają sobie w zdobytym Paryżu cudzą własność. Ich tropem podąża grupa francuskich żołnierzy o paranormalnych zdolnościach pod dowództwem majora Bellagrade.

Kolejny tom znów różni się od poprzedniego. Tym co go wyróżnia to humor , który nigdy nie opuszcza bohaterów , mimo że trwa wojna. Otto i jego ludzie przywłaszczają sobie w zdobytym Paryżu cudzą własność. Ich tropem podąża grupa francuskich żołnierzy o paranormalnych zdolnościach pod dowództwem majora Bellagrade.

Gołkoś jak zwykle daję radę. Oczywiście trzeba go lubić, bo pisze arcyspecyficznie, ale ja po prostu lubię te klimaty. Polecam fanom, a reszta niech próbuje ;)

Gołkoś jak zwykle daję radę. Oczywiście trzeba go lubić, bo pisze arcyspecyficznie, ale ja po prostu lubię te klimaty. Polecam fanom, a reszta niech próbuje ;)

"Otto" jest zupełnie inny od tego do czego przyzwyczaiły nas pierwsze części. Jeśli ktoś się spodziewał klimatu tak mrocznego jak ten, który mieliśmy w "Błocie" czy "Chwale" to się zawiedzie. Ale dla mnie "Otto" jest rewelacyjną czarną komedią! Średnie dla mnie są elementy fantastyczne, jakoś mi nie pasują - choć Śmierć, towarzysząca Reinhardtowi w 1 i 2, była genialna.
Ogólnie uważam "Otto" za świetną książkę, zaskoczył mnie jej klimat, ale jak najbardziej pozytywnie. Jest mnóstwo "easter eggów" - które zawsze przywoływały u mnie uśmiech. Uważam "Otto" za bardzo fajną książkę, inną niż poprzednie, ale wcale na tym nie traci :)

"Otto" jest zupełnie inny od tego do czego przyzwyczaiły nas pierwsze części. Jeśli ktoś się spodziewał klimatu tak mrocznego jak ten, który mieliśmy w "Błocie" czy "Chwale" to się zawiedzie. Ale dla mnie "Otto" jest rewelacyjną czarną komedią! Średnie dla mnie są elementy fantastyczne, jakoś mi nie pasują - choć Śmierć, towarzysząca Reinhardtowi w 1 i 2, była genialna....