Części z Basią i Havelockiem trochę mnie nudziły. Brakowało mi więcej emocji, szkoda, że narratorem nie był Murtry, bo jedna z ciekawszych postaci. Wątek z Elvi też nie był aż tak super, zamiast niej autor mógł postawić na Amosa.

Ogólnie czytało się nieźle, wiadomo, nasi główni bohaterowie nadal przyciągali. Fajnie, że planeta nietypowa i Holden jak zawsze mieszał.

Części z Basią i Havelockiem trochę mnie nudziły. Brakowało mi więcej emocji, szkoda, że narratorem nie był Murtry, bo jedna z ciekawszych postaci. Wątek z Elvi też nie był aż tak super, zamiast niej autor mógł postawić na Amosa.

Ogólnie czytało się nieźle, wiadomo, nasi główni bohaterowie nadal przyciągali. Fajnie, że planeta nietypowa i Holden jak zawsze mieszał.

W ramach odświeżania ulubionych książek sięgnąłem po cykl Expanse i jego czwarty tom. Jak każdy poprzednik, tak i ten zyskał w moich oczach przy ponownej lekturze.
Po trzech tomach kosmicznych wojaży wreszcie schodzimy na ziemię tj. Nową Ziemię. W końcu możemy bezpośrednio obserwować konflikt wewnętrzniaków i pasiarzy o władanie na nowej, nieznanej planecie. Każdy ma swoje racje, dlatego sytuacja jest wyjątkowo napięta. Ale od czego ludzkość ma Holdena? Gdy wydaje się, że gorzej być nie może, sama jego obecność komplikuje sprawy jeszcze bardziej. Dzięki temu akcja powieści toczy się szybko, a czytelnik nie ma prawa się nudzić. Nawet naiwna doktor Okoye nie drażni, a jej wkład w finałowe wydarzenia jest nieoceniony.
Niestety ten tom kończy podróż detektywa Millera. Mimo, iż pojawiał się tylko okazjonalnie, to będzie mi go bardzo brakować, a szczególnie jego specyficznej relacji z Holdenem.
Dużym plusem jest pojawianie się postaci, które wcześniej przemknęły gdzieś na trzecim planie. W tej powieści zarówno Basia, jak i Havelock odgrywają kluczowe role, a ich znajomość z innymi bohaterami ułatwia ich wprowadzenie, dzięki czemu czytelnik łatwiej rozeznaje się w ich motywacjach.
Jednak największym plusem całej powieści jest jej główny antagonista Murtry. Z jednej strony człowiek, którego nie da się lubić, który jest szczerze przeświadczony o swoich prawach do Nowej Ziemi. Z drugiej strony pasiarze wyraźnie "nadepnęli mu na odcisk" i pewne jego uczynki mogą być nawet uzasadnione.
Polecam.

W ramach odświeżania ulubionych książek sięgnąłem po cykl Expanse i jego czwarty tom. Jak każdy poprzednik, tak i ten zyskał w moich oczach przy ponownej lekturze.
Po trzech tomach kosmicznych wojaży wreszcie schodzimy na ziemię tj. Nową Ziemię. W końcu możemy bezpośrednio obserwować konflikt wewnętrzniaków i pasiarzy o władanie na nowej, nieznanej planecie. Każdy ma swoje...

zdecydowanie najlepszy cykl jaki czytałem od wielu lat - polecam

zdecydowanie najlepszy cykl jaki czytałem od wielu lat - polecam

Ciężko mi ją było ocenić - choć wątek kolonizacji nowych planet, walki o nie i międzypokoleniowej niechęci pomiędzy Pasiarzami, Ziemianami, a Marsjanami był dla mnie bardzo fajnie tu rozwinięty, to jednak nie przekonuje mnie umiejscowienie całej akcji na innej planecie, książka trochę wydaje się, jakby była dopisana na siłę po zakończeniu całej serii jako tom 3,5, mimo, że nie tak było.

Ciężko mi ją było ocenić - choć wątek kolonizacji nowych planet, walki o nie i międzypokoleniowej niechęci pomiędzy Pasiarzami, Ziemianami, a Marsjanami był dla mnie bardzo fajnie tu rozwinięty, to jednak nie przekonuje mnie umiejscowienie całej akcji na innej planecie, książka trochę wydaje się, jakby była dopisana na siłę po zakończeniu całej serii jako tom 3,5, mimo, że...

Pierwszy raz przy czytaniu tego cyklu, musiałem się zmuszać do czytania. Mam nadzieję, że to chwilowa niedyspozycja autorów.

Pierwszy raz przy czytaniu tego cyklu, musiałem się zmuszać do czytania. Mam nadzieję, że to chwilowa niedyspozycja autorów.

Spora zmiana scenerii i tła rozgrywanej historii. Pomimo tego jest bdb. Powieść ponownie wciąga, bohaterowie wykreowani są znowu świetni i nie nudzą. Rozgrywka na Nowej Ziemi zaskakująca z mocnymi zwrotami akcji - czytało się rewelacyjnie, a z książki na książkę jest coraz lepiej. Bohaterowie dojrzewają, choć nie zmieniają się. Całość to ogółem jedna z lepszych serii jaką miałem okazję się zagłębić - trzyma poziom!

Spora zmiana scenerii i tła rozgrywanej historii. Pomimo tego jest bdb. Powieść ponownie wciąga, bohaterowie wykreowani są znowu świetni i nie nudzą. Rozgrywka na Nowej Ziemi zaskakująca z mocnymi zwrotami akcji - czytało się rewelacyjnie, a z książki na książkę jest coraz lepiej. Bohaterowie dojrzewają, choć nie zmieniają się. Całość to ogółem jedna z lepszych serii jaką...

Coraz bardziej wciąga mnie ten cykl. Z początku klaustrofobiczne przestrzenie stacji kosmicznych i statków zostały zastąpione przez nowe planety, brawo. Jest rozwój i bohaterów i formuły cyklu. Czytam dalej.

Coraz bardziej wciąga mnie ten cykl. Z początku klaustrofobiczne przestrzenie stacji kosmicznych i statków zostały zastąpione przez nowe planety, brawo. Jest rozwój i bohaterów i formuły cyklu. Czytam dalej.

Dla mnie ta seria to wciąż rewelacja, stali bohaterowie niezmiennie trzymają poziom a nowi perfekcyjnie nakreśleni. Fabuła ciekawa, z nowym wątkiem początków kolonizacji nowej planety i problemami z tym związanymi. Polecam!

Dla mnie ta seria to wciąż rewelacja, stali bohaterowie niezmiennie trzymają poziom a nowi perfekcyjnie nakreśleni. Fabuła ciekawa, z nowym wątkiem początków kolonizacji nowej planety i problemami z tym związanymi. Polecam!

Czwarta część ludzkiej ekspansji przenosi nas do prawdziwie innego świata. Forma krótkich opowieści budujących spójnie wątki głosami bohaterów niezawodnie sprawnie uzależnia w czytaniu. Ludzki spór toczony pod inną gwiazdą na i wokół innego świata skażonego protomolekułą jest irytującym cięciem akcji. Absurd bratobójczej walki dobrze ilustruje to 4 sezon ekranizacji serialowej. Pogłębianie dramaturgii wyrzutami sumień bohaterów opowieści nie służy. Wracając zatem do opowieści...

Protomolekuła wypełniła swoje przeznaczenie w układzie Sol, a jego młode życie może teraz wziąć galaktyczny oddech. Droga do 1300. nowych światów stoi otworem. Co zatem wstrzymuje kolejny oczywisty wydawałoby się – tym razem jednak prawdziwy, bo pozaukładowy krok w Kosmos? To, co jest oczywiste dla umęczonych Pasiarzy, nie jest oczywiste dla Wewnętrzniaków. Nowe światy są dla Ziemi kolejnym Pasem zasobów do wzięcia. Mars siedzi cicho, SPZ okopuje się w Medynie powstałej w powolnej strefie z konwersji Behemota na stację rozrządową ruchu pozaukładowego dla Sol.

Jim Holden ma w tym nowym galaktycznym otwarciu sprawdzić i uspokoić sytuację na Nowej Ziemi – Illusie. Emisariusz ONZ i SPZ prowadzi Rocinante do świata poza pierścieniem, gdzie dotarli już Pasiarze, a zaraz po nich swoim dobrym starym zwyczajem Stara Ziemia przodem wysłała korporację.

Na Illusie tymczasem robi się nieciekawie. Kolonialne zapędy korpoli sypią piach w tryby kruchego porozumienia SPZ i Ziemi. Zacietrzewieni w sporze nowi osiedleńcy z Pasa i Wewnętrzniacy kompletnie ignorują trzecią stronę, która budzi się z uśpienia i zaczyna realizować scenariusz, który dopiero-co groził układowi Sol. To w sam raz zadanie dla idealisty i gościa mającego już do czynienia z protomolekularnym złem. Na jego i wszystkich szczęście ma w tym pomocnika z protomolekuły rodem.

Kiedy jest już po wszystkim, wyłączenie protomolekularnej maszynerii Illusa nikogo jednak nie uspokaja. Otwarta droga w Galaktykę to jedno, a drugie, to nie-wiadomo-co skrywające się po drugiej stronie pierścienia. I pewnie właśnie z tego powodu Jim ma już wszystkiego serdecznie dość.

Pierścień unieważnił stare kompleksy i wszystko to, co było ważne do chwili galaktycznego otwarcia. Jak to już było nie raz jednych wprost ciągnie w nieznane bez względu na wszystko, inni chcą tylko rozszerzenia horyzontów poza Sol, a jeszcze inni za wszelką cenę chcą utrzymania starego porządku. A przynajmniej wydaje się, że to wyczerpuje katalog możliwości.

Czwarta część ludzkiej ekspansji przenosi nas do prawdziwie innego świata. Forma krótkich opowieści budujących spójnie wątki głosami bohaterów niezawodnie sprawnie uzależnia w czytaniu. Ludzki spór toczony pod inną gwiazdą na i wokół innego świata skażonego protomolekułą jest irytującym cięciem akcji. Absurd bratobójczej walki dobrze ilustruje to 4 sezon ekranizacji...

Akcja, znani i lubiani bohaterowie, nieznane niebezpieczeństwa i duch Millera, materializujący się dzięki protomolekule. Na raz.

Akcja, znani i lubiani bohaterowie, nieznane niebezpieczeństwa i duch Millera, materializujący się dzięki protomolekule. Na raz.