Zostawiam bez oceny, bo nie doczytałam tego tomiszcza. Generalnie podobało mi się, ale jakoś ciężko mi się czytało tą część-zrobiło się jak na mój gust za militarnie.
Pewnie kiedyś do tego wrócę, ale na razie porzucam.

Zostawiam bez oceny, bo nie doczytałam tego tomiszcza. Generalnie podobało mi się, ale jakoś ciężko mi się czytało tą część-zrobiło się jak na mój gust za militarnie.
Pewnie kiedyś do tego wrócę, ale na razie porzucam.

Mnogość postaci powoduje wrażenie wielkości. Mam niestety tutaj zarzut do autora odnośnie ich nieśmiertelności. Mimo, że przebieg wielu wątków wskazuje na uśmiercenie niektórych bohaterów, to autor postanowił, że wszyscy bohaterowie będą nieśmiertelni poprzez zmianę postaci. To staje się już męczące. Raczej bez planów na kolejną część.

Mnogość postaci powoduje wrażenie wielkości. Mam niestety tutaj zarzut do autora odnośnie ich nieśmiertelności. Mimo, że przebieg wielu wątków wskazuje na uśmiercenie niektórych bohaterów, to autor postanowił, że wszyscy bohaterowie będą nieśmiertelni poprzez zmianę postaci. To staje się już męczące. Raczej bez planów na kolejną część.

To był moment w którym sympatia przerodziła się w miłość. Ta część naprawdę pozwoliła mi zanurzyć się w świat "Głębi" i zdecydowanie pozostaje moją ulubioną w serii.

To był moment w którym sympatia przerodziła się w miłość. Ta część naprawdę pozwoliła mi zanurzyć się w świat "Głębi" i zdecydowanie pozostaje moją ulubioną w serii.

W moim odczuciu podobnie jak poprzednie części mimo rozwijającej się akcji mam wrażenie że wszystko wolno brnie do przodu i mimo wciągającej fabuły ostatnie strony czytałem już trochę na siłę żeby skończyć książkę. Ale oczywiście daje jeszcze szansę kolejnej części po której będę mógł ocenić całość.

W moim odczuciu podobnie jak poprzednie części mimo rozwijającej się akcji mam wrażenie że wszystko wolno brnie do przodu i mimo wciągającej fabuły ostatnie strony czytałem już trochę na siłę żeby skończyć książkę. Ale oczywiście daje jeszcze szansę kolejnej części po której będę mógł ocenić całość.

Nie rozumiem ludzi oceniających nisko książki z serii Głębia. Co za biedaczyska. Ale to nie ważne i tak bym z nimi nie doszedł do konsensusu

Nie rozumiem ludzi oceniających nisko książki z serii Głębia. Co za biedaczyska. Ale to nie ważne i tak bym z nimi nie doszedł do konsensusu

Książka bardzo ciekawa jako tom trzeci jednakże autor zaczyna mocno komplikować historię dodając wątki poboczne, zastanawiam się do jakiego końca historii to będzie prowadziło. Jest nieco gorsza niż pierwsze dwa tomy w mojej opinii.

Książka bardzo ciekawa jako tom trzeci jednakże autor zaczyna mocno komplikować historię dodając wątki poboczne, zastanawiam się do jakiego końca historii to będzie prowadziło. Jest nieco gorsza niż pierwsze dwa tomy w mojej opinii.

Trzeci tom świetnej powieści. Nie ma co się rozpisywać, każdy kto tutaj dotarł wie o co chodzi, a kto nie, to niech zacznie od Skokowca.

Trzeci tom świetnej powieści. Nie ma co się rozpisywać, każdy kto tutaj dotarł wie o co chodzi, a kto nie, to niech zacznie od Skokowca.

Pierwsze dwie części wciągnęły mnie na tyle, że kontynuuję kosmiczną przygodę. Kolejna część też mnie nie zawiodła. Cieszę się, że odkryłem kolejnego polskiego pisarza, który sprawdza się w gatunku fantastyka.
Plusy:
- powrót do ulubionych bohaterów, z którymi się utożsamiamy;
- świetnie wykreowany świat z dopracowanymi detalami;
- opis wątków batalistycznych oddaje pełen realizm toczonych walk;
- szczypta humoru, która pozwala na lekkie rozluźnienie;
- idealnie wykreowani bohaterowie oraz łączące ich relacje;
- dynamiczna akcja, przeskoki fabularne, nie ma czasu na nudę,
- odległa przyszłość, a ludzkość się nie zmienia, ciągle walczy między sobą;
- pokazywanie wydarzeń z różnych perspektyw;
- „Ciemny kryształ” i jego załoga Pokraka, Tartus i Kirke;
- dobrze wprowadzone zaskakujące technologie;
- szerokie spektrum uczuć targających bohaterami;
- poszczególne wątki prowadzona logicznie i ciekawie;
- koniecznym jest sięgnięcie po zakończenie cyklu.
Minusy:
- za dużo przeskoków fabularnych do postaci które szybko się zapomina.
Ogółem książka bardzo dobra.

Pierwsze dwie części wciągnęły mnie na tyle, że kontynuuję kosmiczną przygodę. Kolejna część też mnie nie zawiodła. Cieszę się, że odkryłem kolejnego polskiego pisarza, który sprawdza się w gatunku fantastyka.
Plusy:
- powrót do ulubionych bohaterów, z którymi się utożsamiamy;
- świetnie wykreowany świat z dopracowanymi detalami;
- opis wątków batalistycznych oddaje pełen...

Przeczytałem ten tom, a następnie przeczytałem streszczenie od Pana Podlewskiego. I okazuje się, że nie zrozumiałem chyba z 70% książki. I do dziś nie mam pojęcia czy to moja wina, czy po prostu Podlewski zamotał i nie podchodzi mi jego chaotyczny styl opowieści. A Sci-fi uwielbiam. Na pewno kiedyś wrócę do Głębii, ale na obecną chwilę nie jestem w stanie zacząć 4 tomu, bo zgubiłem się :/

Przeczytałem ten tom, a następnie przeczytałem streszczenie od Pana Podlewskiego. I okazuje się, że nie zrozumiałem chyba z 70% książki. I do dziś nie mam pojęcia czy to moja wina, czy po prostu Podlewski zamotał i nie podchodzi mi jego chaotyczny styl opowieści. A Sci-fi uwielbiam. Na pewno kiedyś wrócę do Głębii, ale na obecną chwilę nie jestem w stanie zacząć 4 tomu, bo...

Książkę podzieliłabym na trzy części w odniesieniu do moich wrażeń. Pierwsza wciągała bardzo, środek się dłużył i przynudzał, by znów bliżej końca bardziej mnie zainteresować. Powrót do „Głębi” po 3 latach wymagał trochę wysiłku, aby przypomnieć sobie kto, co i dlaczego. Gdy już się to udało, czytanie stało się prostsze i przyjemniejsze, a wiedzieć trzeba, że u Podlewskiego lektura wymaga więcej od czytelnika, niż tylko przerzucania stron. Przyznam się też, że niektóre opisy zjawisk, jakie zachodzą w Kosmosie to dla mnie totalny „kosmos”, jednak nie stoi to na przeszkodzie, aby fabułę zrozumieć. (To tak na marginesie, dla tych, którzy mają obawy przed sięgnięciem po twarde sci-fi.)
Wątek „Bladego Króla” nasuwa mi skojarzenia z „Dzikim Gonem” od Wiedźmina, ale to może tylko moje skrzywienie, jako fana tego drugiego uniwersum.
Najważniejsze, że całość nadal mi się podoba, ostatnie rozdziały pięknie łączą i wyjaśniają wątki. Cały cykl „Głębia” powinno czytać się tom, za tomem, bo tam, gdzie kończy się pierwszy, zaczyna się kolejny.

Książkę podzieliłabym na trzy części w odniesieniu do moich wrażeń. Pierwsza wciągała bardzo, środek się dłużył i przynudzał, by znów bliżej końca bardziej mnie zainteresować. Powrót do „Głębi” po 3 latach wymagał trochę wysiłku, aby przypomnieć sobie kto, co i dlaczego. Gdy już się to udało, czytanie stało się prostsze i przyjemniejsze, a wiedzieć trzeba, że u Podlewskiego...