Muszę przyznać, że w swojej najnowszej książce autorka po raz kolejny porusza bardzo ważny temat. Już ostatnio, przy okazji swojej poprzedniej powieści pani Gołębiewska pokazała czytelnikom, jak naprawdę wygląda świat chorych dzieci, które skazane są na - czasem - wielotygodniowe leżenie w szpitalnym łóżku. Dlatego też temat wolontariatu, najczęściej darmowego, płynącego prosto z serca, wywołał we mnie wiele emocji. Tym razem również nie było inaczej, bowiem w swojej najnowszej powieści autorka poświęca swoją uwagę niepełnosprawnym dzieciom. Dzięki historii zawartej w książce możemy zobaczyć, jak łatwo jest zmienić ich świat i to za pomocą prostych gestów i kilku chwil uwagi. Często nawet pieniądze nie są potrzebne temu aby móc zagwarantować takiemu dziecku ciekawe i barwne dzieciństwo. Wystarczy tylko pomyśleć, trochę pokombinować i wtedy wszystko wydaje się być prostsze, a dzieci te są szczęśliwe i czują się po prostu spełnione, bo czują się potrzebne pomimo swoich niepełnosprawności.

Odkąd zostałam mamą wszelkie tematy dotyczące dzieci są dla mnie bardzo ważne. Rozmowy dotyczące dzieci, szczególnie tych niepełnosprawnych często prowadzą do tego, że w obliczu ich problemów, ja staję się po prostu bezsilna. Nie zliczę już nawet momentów, przy których płakałam podczas czytania tej książki. Bez dwóch zdań bowiem historia zawarta w tej powieści porusza i skłania do wielu refleksji. Na szczęście jednak pani Ilona ma to do siebie, że jej historie zawsze dają nadzieje i dzięki temu, że autorka potrafi pisać z humorem, historie bohaterów nie przytłaczają czytelników. Mogę śmiało stwierdzić, iż po raz kolejny wszystko zostało dokładnie przemyślane i napisane z sensem, łącząc elementy wzruszeń z chwilami wywołującymi uśmiech na twarzy.

"Teatr pod Białym Latawcem" , tak jak i zresztą wszystkie poprzednie książki autorki opowiadają o prawdziwym życiu, w którym oprócz chwil szczęścia musimy zmierzyć się także z najróżniejszymi problemami, z którymi często na pierwszy rzut oka, nie jesteśmy sobie w stanie poradzić. Jako czytelnik jestem niezwykle dumna z tego, że możemy poszczyć się tak inteligentną, potrafiącą bezbłędnie opisywać ważne i bardzo potrzebne tematy autorką. Osobiście dodam, że poza Edytą Świętek, to właśnie pani Ilona jest moją ulubioną polską pisarką.

Reasumując, chciałabym zachęcić Was do sięgnięcia nie tylko po tę, ale i po pozostałe książki autorki. Jeśli poszukujecie wzruszających, życiowych i jednocześnie optymistycznych historii, to koniecznie miejcie na uwadze twórczość pani Gołębiewskiej. Daję Wam słowo, że nie zawiedziecie się.

Muszę przyznać, że w swojej najnowszej książce autorka po raz kolejny porusza bardzo ważny temat. Już ostatnio, przy okazji swojej poprzedniej powieści pani Gołębiewska pokazała czytelnikom, jak naprawdę wygląda świat chorych dzieci, które skazane są na - czasem - wielotygodniowe leżenie w szpitalnym łóżku. Dlatego też temat wolontariatu, najczęściej darmowego, płynącego...