Pisarka ma dar snucia ładnie skonstruowanej opowieści przesiąkniętej faktami. Tematyka niełatwa ale prawdziwa. Na pewno warta poznania.Polecam książkę.

Pisarka ma dar snucia ładnie skonstruowanej opowieści przesiąkniętej faktami. Tematyka niełatwa ale prawdziwa. Na pewno warta poznania.Polecam książkę.

Zanim przeczytałam książę wpadł mi w ręce artykuł, w którym autorka książki opowiadała ile starań kosztowało ją znalezienie jakichkolwiek informajcji o Janinie Lewandowskiej. Faktycznie, przejrzałam internety i niewiele tego. A jednak udało się M. Nurowskiej spotkać kogoś, kto kiedyś pracował w majątku generała Dowbor-Muśnickiego i pamiętał jego dzieci. Pamiętnika de facto nie było ale była niezwykła dzielna dziewczyna, którą dzięki tej historii możemy poznać.
Książka warta przeczytania.

Zanim przeczytałam książę wpadł mi w ręce artykuł, w którym autorka książki opowiadała ile starań kosztowało ją znalezienie jakichkolwiek informajcji o Janinie Lewandowskiej. Faktycznie, przejrzałam internety i niewiele tego. A jednak udało się M. Nurowskiej spotkać kogoś, kto kiedyś pracował w majątku generała Dowbor-Muśnickiego i pamiętał jego dzieci. Pamiętnika de facto...

W Katyniu zamordowano ponad 22 tysiące osób, w śród nich była postać zwana Matką Boską Kozielską. Jedyna ofiara zbrodni katyńskiej, która była żołnierzem.
W swoje urodziny nie słyszała życzeń i śpiewów, lecz strzały, aż w końcu jeden trafił w nią...
Pamiętników ani żadnych zapisków Janki nie odnaleziono, ale może istniały i były nawet podobne do tych napisanych na podstawie faktów przez autorkę? Książka, którą czytało mi się szybko i przyjemnie. Nie jest idealna, ale ma coś co przyciąga i trzyma mnie mocno przy sobie.

W Katyniu zamordowano ponad 22 tysiące osób, w śród nich była postać zwana Matką Boską Kozielską. Jedyna ofiara zbrodni katyńskiej, która była żołnierzem.
W swoje urodziny nie słyszała życzeń i śpiewów, lecz strzały, aż w końcu jeden trafił w nią...
Pamiętników ani żadnych zapisków Janki nie odnaleziono, ale może istniały i były nawet podobne do tych napisanych na...

Proza Marii Nurowskiej już dawno trafiła w mój gust. Lubię zarówno jej sagi, które opisują społeczeństwo na przestrzeni lat jak i beletryzowane powieści historyczne oparte na faktach. Cechą wspólną jej książek jest zawsze bardzo bogato i wiernie odtworzone tło historyczne. Nie można jednak powiedzieć, że są to książki stricte historyczne. Autorka zawsze podkreśla, że to fabularyzowane opowieści oparte na dokumentach. Można by rzec, że Nurowska wyspecjalizowała się też w tego typu powieściach biograficznych.

„Pamiętnik znaleziony w Katyniu” jest właśnie historią opisującą życie Janki Lewandowskiej, córki generała Dowbor-Muśnickiego, pilotki. Była ona jedyną kobietą zamordowaną w Katyniu. Postać niesamowita i muszę przyznać, że z tej książki dowiedziałam się o jej istnieniu po raz pierwszy. Książka opisuje jej historię z dwóch perspektyw. Pierwsza to pisane w dzienniku pokładowym wspomnienia Janki, które dotyczą zarówno aktualnych wydarzeń z obozu w Kozielsku, jak i jej wcześniejszych przeżyć – z czasów przedwojennych, młodzieńczych a nawet dzieciństwa. Swoje zapiski adresuje do męża, z którym niestety nie dane jej było przeżyć zbyt dużo czasu. Poprzez ten pamiętnik chce to w pewnym sensie nadrobić.

W zestawieniu z fragmentami pamiętnika pilotki znajdują się rozdziały dotyczące męża Janki – Mieczysława Lewandowskiego, który otrzymał w 1997 tajemniczą przesyłkę. Był to właśnie pamiętnik jego żony, z którego po tak wielu latach dowiedział się jaki był jej los. Czytanie jej wspomnień budzi w nim jego własne. Ta część wprawdzie pisana jest w trzeciej osobie, jednak bardzo dobrze współgra z pamiętnikiem, którego narratorką jest Janka. Dopiero obie historie tworzą jedną, pełną całość.

Książka bardzo emocjonująca i wstrząsająca. Nurowska wiele lat poświęciła na szukanie materiałów do niej, gdyż zapiski Lewandowskiej nie przetrwały. Obraz swojej bohaterki budowała na podstawie notatek innych jeńców obozu w Kozielsku oraz nawet takich pisanych jeszcze w Lasku Katyńskim. Zostały one odkopane po wielu latach wraz z ich autorami, dając świadectwo niechlubnych wydarzeń historycznych. Materiały jakie Nurowska znalazła na temat „pilotki” zostały później uzupełnione przez osobę, która odezwała się na jej apel – gosposię, która wiele lat przepracowała w domu generała Dowbor-Muśnickiego. Tak powstała bardzo realna i prawdopodobna powieść o życiu i śmierci Janki Lewandowskiej. Książka mocna, książka ważna – taka którą należy przeczytać.

https://czytany-blog.blogspot.com/

Proza Marii Nurowskiej już dawno trafiła w mój gust. Lubię zarówno jej sagi, które opisują społeczeństwo na przestrzeni lat jak i beletryzowane powieści historyczne oparte na faktach. Cechą wspólną jej książek jest zawsze bardzo bogato i wiernie odtworzone tło historyczne. Nie można jednak powiedzieć, że są to książki stricte historyczne. Autorka zawsze podkreśla, że to...

Chcąc odpocząć trochę od beletrystyki sięgnęłam po książkę Marii Nurowskiej. Opisała ona prawdziwą historię która spisana była na podstawie zapisków obozowych i sfabularyzowana przez autorkę. Pani Maria przygotowywała się do napisania tego niezwykłego pamiętnika przez wiele lat, zbierając materiały na temat jedynej kobiety która została zamordowana w Katyniu.

Główną bohaterką jest Janka Lewandowska z domu Dowbor Muśnicka. Kobieta wielu talentów, śpiewała, grała w kabarecie, trenowała konie była pilotką i skakała ze spadochronem. 17 września 1939 roku dostała się do sowieckiej niewoli. Została internowana w Kozielsku. Była cywilem, ale za swoją postawę, przykład odwagi i wsparcia dla współwięźniów generał Henryk Minkiewicz mianował ją do stopnia podporucznika pilota. Zamordowana w Katyniu prawdopodobnie 22 kwietnia w dniu swoich 32 urodzin.

W książce poznajemy nie tylko losy Janki jej rodzeństwa i rodziców ale również, wydarzenia związane z bohaterskimi czynami jej męża Mieczysława który jako lotnik brał udział w Bitwie o Anglię.

Autorka, dzięki zgromadzonym materiałom, w miarę rzetelnie, spróbowała przedstawić rzeczywistość obozową i wojenną.

Chcąc odpocząć trochę od beletrystyki sięgnęłam po książkę Marii Nurowskiej. Opisała ona prawdziwą historię która spisana była na podstawie zapisków obozowych i sfabularyzowana przez autorkę. Pani Maria przygotowywała się do napisania tego niezwykłego pamiętnika przez wiele lat, zbierając materiały na temat jedynej kobiety która została zamordowana w Katyniu.

Główną...

Infantylny język. Pamiętnik, którego nie było. Fikcja literacka, a jednak czytelnik czuje się oszukany.

Infantylny język. Pamiętnik, którego nie było. Fikcja literacka, a jednak czytelnik czuje się oszukany.

„Pamiętnik znaleziony w Katyniu” jest to opowieść Jance Lewandowskiej – pilotce, jedynej kobiecie zamordowanej w Katyniu. Książka napisana jest na podstawie notatek jeńców przebywających w Kozielsku. Jednak zapisków Janki nie odnaleziono. Autorka opierając się na faktach jedynie fabularyzowała losy kobiety. Janka przybyła do Kozielska jako cywil, lecz została promowana na podporucznika pilota. Ojciec kobiety był głównodowodzącym w Powstaniu Wielkopolskim. W książce znajdziemy również wspomnienia z dzieciństwa i dorosłego życia Janiny Lewandowskiej.
Książka została napisana w formie pamiętnika. Dzięki takiej formie bardzo szybko się czyta. Mimo, że losy kobiety zostały fabularyzowane jest to bardzo wartościowa książka, dlatego że jest to jedna z lektur, która wzbogaca wiedzę nt. ludzi i ich przeżyć.

„Pamiętnik znaleziony w Katyniu” jest to opowieść Jance Lewandowskiej – pilotce, jedynej kobiecie zamordowanej w Katyniu. Książka napisana jest na podstawie notatek jeńców przebywających w Kozielsku. Jednak zapisków Janki nie odnaleziono. Autorka opierając się na faktach jedynie fabularyzowała losy kobiety. Janka przybyła do Kozielska jako cywil, lecz została promowana na...

Dość dziwna to książka, inna niż można by się spodziewać. Jeśli ktoś poszukuje sensacji i trzymającej w napięciu relacji z obozu jenieckiego czy Katynia, to tutaj jej nie znajdzie. "Pamiętnik" jest raczej fabularyzowana pół-biografią, pokazującą życie Janiny Lewandowskiej, miksem wspomnień z dzieciństwa i dorosłego życia oraz "adaptowanych" zapisków jeńców z obozu w Kozielsku.
Miłym kontrapunktem jest pokazanie również (dość pobieżnie) wydarzeń wojennych i powojennych z perspektywy męża Janiny, Mieczysława, któremu udało się dzięki przyjaciołom i kurierom (tutaj fajna wzmianka o rodzinie Marusarzy) uciec na Zachód, gdzie ostatecznie dane mu było wziąć udział w Bitwie o Anglię.
Ogólnie rzecz biorąc całość jest interesująca, ale trochę wyprana z emocji - choć może to dobrze, bo przecież nie chodzi o to, by grać na emocjach czytelnika, tylko w miarę rzetelnie spróbować przedstawić rzeczywistość wojenną i obozową. Jeśli ktoś nie jest obeznany z tematem, a chce dowiedzieć się, jak wyglądało życie ludzi w tamtych strasznych czasach, ta książka może dać pewne blade pojęcie.
Był jeden moment, który tak naprawdę ścisnął mnie za serce - pod sam koniec pewien oficer dyktuje Jance list, coś jakby zapis planów na przyszłość, tego, co chciałby zrobić po zakończeniu wojny, a co - jak czytelnik dobrze wie - nie miało szans się dokonać.
Pozwolę sobie na dygresję - dziwne przypadki chodzą czasem po ludziach. Janina Lewandowska, świeżo po ślubie, nie zdążywszy nawet nacieszyć się małżeństwem, wyruszyła na wojnę 3 września, a po kilkunastu dniach, właściwie niczego nie dokonawszy, została schwytana i na wiosnę kolejnego roku zastrzelona (prawdopodobnie w dniu własnych urodzin) w Lasku Katyńskim. Bezsensowne okrucieństwo II Wojny Światowej nigdy nie powinno przestać zadziwiać i przerażać przyszłych pokoleń.

Dość dziwna to książka, inna niż można by się spodziewać. Jeśli ktoś poszukuje sensacji i trzymającej w napięciu relacji z obozu jenieckiego czy Katynia, to tutaj jej nie znajdzie. "Pamiętnik" jest raczej fabularyzowana pół-biografią, pokazującą życie Janiny Lewandowskiej, miksem wspomnień z dzieciństwa i dorosłego życia oraz "adaptowanych" zapisków jeńców z obozu w...

Przeczytałam z przyjemnością, chociaż spodziewałam się chyba czegoś innego-zbeletryzowana biografia kojarzyła mi się bardziej z językiem powieści na podstawie faktów. Tu jednak faktów jest niewiele, dlatego losy,myśli,uczucia Janki są "dorobione" przez autorkę. Czyta się dobrze, jest przekonywująca i daje inne spojrzenie na sprawę Katyńską. Szczególnie polecam tym, którzy literatury wojennej nie lubią, To może być dobra książka żeby zacząć.

Przeczytałam z przyjemnością, chociaż spodziewałam się chyba czegoś innego-zbeletryzowana biografia kojarzyła mi się bardziej z językiem powieści na podstawie faktów. Tu jednak faktów jest niewiele, dlatego losy,myśli,uczucia Janki są "dorobione" przez autorkę. Czyta się dobrze, jest przekonywująca i daje inne spojrzenie na sprawę Katyńską. Szczególnie polecam tym, którzy...

Nieustannie prześladują mnie wojenne historie, zarówno te prawdziwe jak i zmyślone- cuda wyobrazni wspolczesnych autorów. Spoglądam na okładki książek rowniotko ułożonych na bibliotecznych półkach i wiem, że każda z nich to ogrom cierpienia. A jednak sięgam po nie. Po co? Moze zeby nie zbagatelizować przeszłości. Historia Janki jest inna. Jest w niej nadzieja na koniec wojny. Prawdziwy cel pobytu polskiej elity w Kozielsku jest tak skrzetnie ukrywany, że rodzi sie wiara, domysły. A moze to nie do pomyślenia, żeby tak potraktować człowieka. Kulą w głowę... My wiemy a czy oni zdawali sobie sprawe? Te wszystkie konwencje... może wierzyli, że ich ochronią. Myślę że niektorzy wiedzieli, choćby oficer wywiadu. Wiedział i widział wiecej. A moze dostrzegał to czego innibpoprostu nie chcieli widziec?
Najtragiczniejsze jest to, że my wiemy, że swiat wie i co? I nic.

Nieustannie prześladują mnie wojenne historie, zarówno te prawdziwe jak i zmyślone- cuda wyobrazni wspolczesnych autorów. Spoglądam na okładki książek rowniotko ułożonych na bibliotecznych półkach i wiem, że każda z nich to ogrom cierpienia. A jednak sięgam po nie. Po co? Moze zeby nie zbagatelizować przeszłości. Historia Janki jest inna. Jest w niej nadzieja na koniec...