Początek tej książki to była niezła przeprawa, bo poprzednie dwa tomy ukryły się głęboko w mojej pamięci i nie miałam pojęcia, co kontynuujemy i długo zeszło, zanim w końcu to wszystko wskoczyło na swoje miejsce, ale rychło w czas na szczęście. Dlatego też sądziłam, że nie polubię się z tym tomem, ale ostatecznie dość mocno się wciągnęłam, mimo początkowych trudności i już ta druga połowa to była czysta przyjemność i przypomniałam sobie, dlaczego od początku tak mocno się polubiliśmy. I to mimo mojej głębokiej niechęci do gatunku.

Jedno co mnie martwi, to odczuwam tu taki mocny vibe "to jest już koniec i widać, że ewidentnie zostało to zaplanowane jako trylogia i zakończyliśmy tą epicką bitkę, a wydanych zostało jeszcze 5 tomów, więc ciekawi mnie, o czym są. Czy o tych samych bohaterach, czy o nowych? Czy znowu zobaczymy Rój? (Swoją drogą podobało mi się przedstawienie najeźdźców i ich historia). Trochę bawi mnie, że dzięki tej serii nabieram ochotę na jakiejś poważniejsze SF :D

Początek tej książki to była niezła przeprawa, bo poprzednie dwa tomy ukryły się głęboko w mojej pamięci i nie miałam pojęcia, co kontynuujemy i długo zeszło, zanim w końcu to wszystko wskoczyło na swoje miejsce, ale rychło w czas na szczęście. Dlatego też sądziłam, że nie polubię się z tym tomem, ale ostatecznie dość mocno się wciągnęłam, mimo początkowych trudności i już...

Zakończenie jest tak pełne,że podejrzewam że autor zaplanował serię,,stara flota"od początku jako cykl trzech książek.jestem o tym przekonany tym bardziej,że ta książka nie jest już zakończeniem,bo wydano tom4.a w tomie4 wprawdzie są postacie i wątki z poprzednich części,ale akcja dzieje się kilkadziesiąt lat po wydarzeniach z wiktorii,feeling tej książki jest zupełnie inny,została ona wydana w taki sposób,by była jak najgrubsza.może jak przeczytam tom5 i 6 to zmienię zdanie,ale to się jeszcze okaże.

Zakończenie jest tak pełne,że podejrzewam że autor zaplanował serię,,stara flota"od początku jako cykl trzech książek.jestem o tym przekonany tym bardziej,że ta książka nie jest już zakończeniem,bo wydano tom4.a w tomie4 wprawdzie są postacie i wątki z poprzednich części,ale akcja dzieje się kilkadziesiąt lat po wydarzeniach z wiktorii,feeling tej książki jest zupełnie...

No i mamy zwieńczenie trylogii. Wszystko powoli układa się w logiczną całość.
Epilog był nieco zaskakujący, choć na pewno nie z tych nie do przewidzenia.

No i mamy zwieńczenie trylogii. Wszystko powoli układa się w logiczną całość.
Epilog był nieco zaskakujący, choć na pewno nie z tych nie do przewidzenia.

W tomie trzecim autor po prostu przeszarżował. Ilość głupstw wzrosła do masy krytycznej i powstała czarna dziura.
Złośliwe istoty z metaprzestrzeni? Naprawdę? To jakiś żart ze zidiociałych Amerykanów?
Jak to we wszystkich amerykańskich produkcjach klasy C także i tu problem należy rozwiązać zawsze w ten sam sposób: wpuścić w odpowiednie miejsce odpowiednio wielką bombę 😎 😂
No i jak tu się dziwić, że tak ich nie lubią na świecie.

A na marginesie: po przeczytaniu tej książki można się nabawić alergii na słowo „przyjaciel”.

W tomie trzecim autor po prostu przeszarżował. Ilość głupstw wzrosła do masy krytycznej i powstała czarna dziura.
Złośliwe istoty z metaprzestrzeni? Naprawdę? To jakiś żart ze zidiociałych Amerykanów?
Jak to we wszystkich amerykańskich produkcjach klasy C także i tu problem należy rozwiązać zawsze w ten sam sposób: wpuścić w odpowiednie miejsce odpowiednio wielką bombę 😎...

Ocena całego cyklu Konstytucja/Wojownik/Wiktoria - to klasyczna space opera. Całość dla miłośników gatunku, podobnie jak Star Carrier Duglasa czy Oddysey One Evana Currie. Wadami są powtarzające się cyklicznie podobne sceny batalistyczne z niezbyt ciekawymi dialogami, ale prawdziwym walorem cyklu jest główna intryga konfliktu z obcymi, konflikt USA-Rosja oraz intrygi polityczne na najwyższych szczeblach władzy. Jakby Tom Clancy przeniesiony w daleką przeszłość. Ogólnie polecam.

Ocena całego cyklu Konstytucja/Wojownik/Wiktoria - to klasyczna space opera. Całość dla miłośników gatunku, podobnie jak Star Carrier Duglasa czy Oddysey One Evana Currie. Wadami są powtarzające się cyklicznie podobne sceny batalistyczne z niezbyt ciekawymi dialogami, ale prawdziwym walorem cyklu jest główna intryga konfliktu z obcymi, konflikt USA-Rosja oraz intrygi...

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 131 - Książka wydana w 2017 roku

Tygodniowe Wyzwania Książkowe: 131 - Książka wydana w 2017 roku

Jest to zlepek cudzych pomysłów ale przekuty na nowo w bardzo dynamiczną i wciągającą historię. Niebanalność, zwroty akcji, głęboka narracja, ciekawe postacie i rozbudowany świat obcych i super technologii pobudza wyobraźnię. To się czyta na jednym oddechu, przeżywa z bohaterami, walczy i ginie w wirze wydarzeń. Mistrzostwo.

Polecam trylogię, ponieważ dawno już nic tak ciekawego nie czytałem. Świetna rozrywka dla chcących oderwać się od codziennej szarości, a także poszukujących nowych wrażeń, ale niekoniecznie nowych rozwiązań.

P.S. Autor rozpoczął kolejną trylogię, której akcja rozgrywa się trzydzieści lat później. Głównym bohaterem zostaje Admirał Proctor, która musi zmierzyć się z tajemniczym statkiem masakrującym siły ludzkości.

Jest to zlepek cudzych pomysłów ale przekuty na nowo w bardzo dynamiczną i wciągającą historię. Niebanalność, zwroty akcji, głęboka narracja, ciekawe postacie i rozbudowany świat obcych i super technologii pobudza wyobraźnię. To się czyta na jednym oddechu, przeżywa z bohaterami, walczy i ginie w wirze wydarzeń. Mistrzostwo.

Polecam trylogię, ponieważ dawno już nic tak...

7/10 nieźle, ale szału nie ma.

7/10 nieźle, ale szału nie ma.

Ocena za całą trylogię. Podoba mi się zamknięcie wątków, które pojawiły się w poprzednich tomach. Dodając do tego podróże w czasie, czarne dziury itd. – dobrze się bawiłem podczas lektury.

Ocena za całą trylogię. Podoba mi się zamknięcie wątków, które pojawiły się w poprzednich tomach. Dodając do tego podróże w czasie, czarne dziury itd. – dobrze się bawiłem podczas lektury.

Standardowa siekanka kosmiczna. No poza istotami metafizycznymi, które wprowadzają nowy poziom zażenowania.

Standardowa siekanka kosmiczna. No poza istotami metafizycznymi, które wprowadzają nowy poziom zażenowania.