Nie umiem tej książki ocenić jednoznacznie. Patrząc na tytuł, spodziewałam się nieco głębszego podejścia do tematu. Poważniejszego tonu i większej ilości prawdziwego, bolącego czytelnika dramatu. Wciąż po głowie kołacze mi się książka „Making faces” Amy Hrmon, która zrobiła na mnie niezapomniane wrażenie i była dokładnie tym, czego spodziewam się po historii o pokiereszowanym weteranie.
Nie zrozumcie mnie źle. Ta książka („ Weteran” ) w żadnym razie nie jest zła, czy nawet mierna. Jest dobra, a w wielu chwilach może nawet bardzo dobra... jednak to nie tego się spodziewałam i oczekiwałam. Dostajemy tu historię .. przesłodką, skrajnie romantyczną, ugłaskaną i „poprawną politycznie” ze wszech miar...Bohaterów.. idealnych i przez to mało realistycznych, oraz prostą ( nieco zbyt prostą ) fabułę. Ale, z drugiej strony - czyta się to naprawdę świetnie, błyskawicznie i lekko i przyjemnie i tak, że Achhh :)
A w sercu panoszy nam się plusz, ciepełko i motylki. Doza romantyzmu oscyluje gdzieś w górnych strefach możliwości przyswajania.. tak samo niestety, jak i doza naiwności. Wszystko przypomina mi sposobem prowadzenia akcji i konstrukcją, Harlequina tylko w takiej bardziej rozbudowanej, „wypasionej” formie. Gdybym zatem oceniała tą książkę w tej właśnie kategorii, , spokojnie dałabym jej 8 a może nawet i 9 gwiazdek. Tyle, że w zamyśle, jak rozumiem, Harlequinem ta powieść być nie miała.
Tak więc zupełnie nie wiem jak do tej historii podejść.
- Z jednej strony, wszystko cieplutkie milutkie uładzone, ugładzone, z drugiej spłycone i przerysowane , przez co kompletnie nierealistyczne.
- Z jednej strony jakieś dramaty jednak mają miejsce, z drugiej, są to dramaty które jakoś tak średnio do mnie przemawiają ( może to kwestia sposobu przedstawienia sytuacji )
Już sama zatem nie wiem i wychodzi na to, że tę książkę można, albo pokochać za morze romantyzmu, albo przejść obok niej obojętnie z powodu naiwności fabuły. To jak tam komu w duszy gra.
Jest to na pewno pozycja do polecenia skończonym, zakichanym romantyczkom, takim jak np. ja, którym nawet morze słodyczy i idealizmu nie jest straszne :)Zatem, romantyczkom zdecydowanie tak. Całej reszcie - hmmm...

Nie umiem tej książki ocenić jednoznacznie. Patrząc na tytuł, spodziewałam się nieco głębszego podejścia do tematu. Poważniejszego tonu i większej ilości prawdziwego, bolącego czytelnika dramatu. Wciąż po głowie kołacze mi się książka „Making faces” Amy Hrmon, która zrobiła na mnie niezapomniane wrażenie i była dokładnie tym, czego spodziewam się po historii o...