Przypadła mi do gustu. Ostatnio szukam takich książek gdzie główny bohater ma za sobą trudną przeszłość, przeżył tragedię, jest zamknięty w sobie.
Tutaj była ciekawa historia. Dla odmiany to bohaterka musiała walczyć o miłość a nie jak zwykle w romansach to facet musi błagać o wybaczenie i latac za nią.

Asher przez kilka lat nie wychodził z domu i nie rozmawiał z ludźmi toteż nie ma się co dziwić ze jego umiejętności interpersonalne były na niskim poziomie. Wiele przeżył, wszyscy się odwrócili od niego więc nosił w sobie dużo bólu i żalu.

Historia od początku mi się podobała i choć było dużo opisów to jednak fajnie mi się czytało.

Przypadła mi do gustu. Ostatnio szukam takich książek gdzie główny bohater ma za sobą trudną przeszłość, przeżył tragedię, jest zamknięty w sobie.
Tutaj była ciekawa historia. Dla odmiany to bohaterka musiała walczyć o miłość a nie jak zwykle w romansach to facet musi błagać o wybaczenie i latac za nią.

Asher przez kilka lat nie wychodził z domu i nie rozmawiał z ludźmi...

Dla kogoś lubiącego bajki to ciekawe doświadczenie.
Ale...
Tak mam wielkie ale, do zachowania Pana Ashera i Panny Potts pod sam koniec książki.
Taka wielka miłość a tu Asher nie pozwala swojej kochanej wyjaśnić co tak naprawdę się wydarzyło i co gorsze nie wierzy w jej intencje i wyjaśnienia. Savannah nie zasłużyła na takie traktowanie. Artykuł - przecież nie w takiej formie powinien się ukazać, nie taki był zamysł. Szczerze to najbardziej zabolało mnie to jak potraktowano Savannah. Jeden błąd i tyle cierpienia. A na koniec mimo wszystko ona ciągle przeprasza. Panie Asher, Panno Potts powinniście się wstydzić! Tak szybko kogoś skreślić, bez wyjaśnień, bez szansy!? Zawiodłam się na Was.
Czy przeczytałabym "Weterana" jeszcze raz, tak z pewnością, fajnie spędziłam ten czas tyle, że może kiedyś jak moje emocje opadną :)

Dla kogoś lubiącego bajki to ciekawe doświadczenie.
Ale...
Tak mam wielkie ale, do zachowania Pana Ashera i Panny Potts pod sam koniec książki.
Taka wielka miłość a tu Asher nie pozwala swojej kochanej wyjaśnić co tak naprawdę się wydarzyło i co gorsze nie wierzy w jej intencje i wyjaśnienia. Savannah nie zasłużyła na takie traktowanie. Artykuł - przecież nie w takiej...

Książka zaczęła się naprawdę fajnie. Im dalej tym gorzej,Asheer w pewnym momencie zaczął wkurzać swoim zachowaniem. Mogłaby być ciekawa historia wyszło jęczenie i narzekanie. I bonus: Zanim Cię dwa dni, bądźmy przyjaciółmi 🤦

Książka zaczęła się naprawdę fajnie. Im dalej tym gorzej,Asheer w pewnym momencie zaczął wkurzać swoim zachowaniem. Mogłaby być ciekawa historia wyszło jęczenie i narzekanie. I bonus: Zanim Cię dwa dni, bądźmy przyjaciółmi 🤦

Kocham retellingi, więc liczyłam na dobrą rozrywkę, ale ta książka mi jakoś nie siadła.
Po pierwsze — styl. Nie powiem, że był beznadziejny, bo taki nie był, a dość... nijaki? Czytałam to bez większej przyjemności, nie mogąc wbić się w emocje bohaterów. Ponadto ze względu na narrację trzecioosobową, nie rozumiem przerywników w tekście, aby zmienić perspektywę. Tylko wybijało mnie to z rytmu. Wydaje mi się, że jeśli autorka już chciała pokazać oba punkty widzenia, lepiej było postawić na narratora wszechwiedzącego lub wprowadzać tylko jedną perspektywę na jeden rozdział.
Dialogi momentami były sztywne, a bohaterowie wcale tego nie ratowali. O ile Asher był jeszcze nawet nawet, choć moim zdaniem brakuje lepszego zarysu jego traumy, o tyle Savannah była tak nijaka i naiwna, że po prostu o mój Boże.
Sama fabuła i pomysł były naprawdę w porządku, ale zabrakło czegoś w wykonaniu

Kocham retellingi, więc liczyłam na dobrą rozrywkę, ale ta książka mi jakoś nie siadła.
Po pierwsze — styl. Nie powiem, że był beznadziejny, bo taki nie był, a dość... nijaki? Czytałam to bez większej przyjemności, nie mogąc wbić się w emocje bohaterów. Ponadto ze względu na narrację trzecioosobową, nie rozumiem przerywników w tekście, aby zmienić perspektywę. Tylko...

Bardzo prymitywna książka, nie wiem na czym polega relacja tych ludzi

Bardzo prymitywna książka, nie wiem na czym polega relacja tych ludzi

„Weteran, jak sam tytuł wskazuje, opowiada historię weterana wojennego, który w wyniku nieszczęśliwego wypadku na polu bitwy, doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jego twarz została dotkliwie oszpecona. Obrażenia były tak rozległe, że ludzie na widok tego mężczyzny krzywili się z niesmakiem. To wszystko sprawiło, że Asher Lee zamknął się w swoim domu i odizolował od świata. Czy pojawienie się w jego życiu pięknej dziennikarki pozwoli mu na nowo odnaleźć sens życia? Przeczytajcie, a się przekonacie!
Uwielbiam bajkę o Pięknej i Bestii, a „Weteran” bardzo mi ją przypomina. Tutaj także mamy zestawienie dwóch przeciwieństw - urodziwej kobiety i oszpeconego mężczyzny. Ta książka to cudowna opowieść o miłości, która patrzy wgłąb serca, a nie na wygląd zewnętrzny. Na końcu ta historia nawet mnie trochę wzruszyła, o co ostatnio u mnie trudno. Jedynym minusem był zbyt szybki rozwój relacji głównych bohaterów. Zdecydowanie wolę, kiedy uczucie rozwija się powoli, stopniowo. Zwłaszcza przy historii tego typu, gdzie mamy do czynienia ze skazą cielesną, jest to moim zdaniem szczególnie istotne, aby opowieść była wiarygodna. Niestety, tutaj mi tego kluczowego elementu zabrakło, przez co to wszystko wydało się nieco nieprawdopodobne.

Mimo to, bardzo polecam tę lekturę. To był dobrze spędzony czas.

„Weteran, jak sam tytuł wskazuje, opowiada historię weterana wojennego, który w wyniku nieszczęśliwego wypadku na polu bitwy, doznał ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Jego twarz została dotkliwie oszpecona. Obrażenia były tak rozległe, że ludzie na widok tego mężczyzny krzywili się z niesmakiem. To wszystko sprawiło, że Asher Lee zamknął się w swoim domu i odizolował od...

„Kiedyś wierzyłam, że przetrwał właśnie dla mnie, ale teraz nie jestem tego pewna; to przecież ja skrzywdziłam go bardziej niż ktokolwiek inny.”

Zdarzyło się Wam kiedyś, przejechać na swoich oczekiwaniach? Ja obecnie nie wiem, czy jestem zła na książkę, czy na samą siebie. Dlaczego? Otóż „Weteran” to pozycja, która od jakiegoś czasu za mną chodziła. Co prawda, swoje wystała na moim regale, ale wreszcie przyszła na nią pora. Czego oczekiwałam, albo raczej, czego się spodziewałam? A np. tego, że nasz tytułowy weteran będzie postacią trudną, że będzie samotną zrzędą, która odcięła się od świata i żyje w swojej bańce wypełnioną negatywną energią. Po cichu liczyłam też, na koszmary z przeszłości i nie do końca przepracowaną traumę. Spodziewałam się, że nasza główna bohaterka sporo się namęczy, nim dotrze do Ashera, ale dzięki temu dostarczy nam kawał solidnej historii. Tego chciałam. A co dostałam? Coś kompletnie innego.
Savannah Carmichael jest dziennikarką, która w jednej chwili straciła partnera i pracę. Wraca z podkulonym ogonem do rodzinnej miejscowości, gdzie chciałaby wylizać rany. Dziennikarstwo jest nie tylko jej zawodem, ale i pasją, dlatego też nie poddaje się i szuka innego miejsca pracy. Jej nowy potencjalny pracodawca daje jej nie lada wyzwanie. Dziennikarka śledcza ma bowiem napisać tekst z cyklu „prawdziwe historie, o prawdziwych ludziach”. I wtedy wpada na pomysł, by napisać o miejscowym weteranie, który od ośmiu lat nie opuszcza swojego domu.
Asher Lee stracił rękę i pół twarzy podczas wojny w Afganistanie. Po powrocie do Stanów zaszył się w swoich czterech ścianach i jedyną osobą, która mu towarzyszyła, była pani Potts, która zajmowała się jego domem i nim samym. Unikał kontaktu z drugą osobą, jednak propozycja wywiadu zasiała w nim nowe, nieznane uczucia, którym postanowił się oddać. I tym sposobem Savannah dostała możliwość napisania artykułu, a Asher w końcu kogoś do siebie dopuścił.
Ta historia miała ogromny potencjał, który w moim odczuciu nie został wykorzystany. Asher był weteranem, którego się nie spodziewałam. Ja naprawdę liczyłam na to, że będzie on postacią pesymistyczną, zamkniętą w sobie, gburowatą i nastawioną „na nie”. W zamian dostałam mężczyznę, który schował się przed społeczeństwem, które go zawiodło. W czasach szkolnych był gwiazdą sportu, a gdy wrócił jako okaleczony weteran, wszyscy się od niego odsunęli. Szeptali i komentowali jego wygląd. Właśnie dlatego, Asher wolał nie wychodzić z domu, by nikt z niego nie szydził. On sam widział w lustrze potwora i uwierzył w to, że faktycznie nim był.
Wszystko, co wydarzyło się w tej książce, wydarzyło się za szybko i jestem na to wściekła.
Cztery miesiące.
Akcja rozgrywa się w ciągu czterech miesięcy, a nasi bohaterowie już na drugim spotkaniu uważają się za przyjaciół. Powoli (chociaż tutaj to nie jest dobre określenie) zaczynają do siebie coś czuć i relacja przybiera nieco poważniejszy kierunek. I ja tego kompletnie nie kupuję. Asher przez osiem lat nie wychodził z domu, stracił wręcz nadzieję na normalne życie, na to, że założy rodzinę i wróci do funkcjonowania w społeczeństwie. Savannah dopiero co zakończyła związek, który nie był idealny, ale jednak czuła coś do swojego byłego chłopaka. I po zaledwie dwóch, trzech rozmowach, które nie były jakoś bardzo personalne, między tą dwójką rodzą się uczucia? I to takie, że zaczynają myśleć o wspólnej przyszłości? No ja jestem na nie. I tak Savannah pokazała Asher’owi, że może zmienić swoje życie. Że przecież może poddać się operacji, zmienić protezę itd. Zdecydowanie miała na niego dobry wpływ, jednak to wszystko wręcz galopowało. Kolejną rzeczą, która mnie zirytowała, był ten nieszczęsny artykuł. Nie potrafię zrozumieć, jak Savannah mogła nie powiedzieć Asher’owi, że odeszła od pierwotnych założeń. Napisała cholernie prywatny tekst i nawet nie pokazała go mężczyźnie przed wysłaniem. Savannah uważała się za dobrą dziennikarkę śledczą, a patrząc na jej dwie katastrofy z artykułami, to śmiem wątpić w jej umiejętności. Nie jestem również fanką narracji tej historii. Bohaterowie drugoplanowi mnie drażnili i nie potrafiłam ich polubić.
Zastanawia mnie, czy miałabym inne odczucia, gdybym przed przeczytaniem nie nastawiała się na coś, co sobie założyłam. Widziałam sporo pozytywnych opinii o tej książce, a ja niestety się pod nimi nie mogę podpisać.

„Kiedyś wierzyłam, że przetrwał właśnie dla mnie, ale teraz nie jestem tego pewna; to przecież ja skrzywdziłam go bardziej niż ktokolwiek inny.”

Zdarzyło się Wam kiedyś, przejechać na swoich oczekiwaniach? Ja obecnie nie wiem, czy jestem zła na książkę, czy na samą siebie. Dlaczego? Otóż „Weteran” to pozycja, która od jakiegoś czasu za mną chodziła. Co prawda, swoje...

Czy wracamy w myślach do bajek z dzieciństwa, a właściwie do tych emocji podczas ich poznawania? Taką podróż sprawiła mi historia, określana dzisiejszą wersją “pięknej i bestii”.

Dwoje ludzi dotkniętych w porażką, z czego Asher Lee, jako weteran wojenny po misji w Afganistanie, mocno naznaczony bliznami nie tylko na ciele, ale także na duszy. Savannah Carmichael- dziennikarka z Nowego Jorku na wyżynach zawodowych, z których spada boleśnie za sprawą nikczemnego chłopaka.

Oboje wróciwszy do rodzinnego miasteczka Danvers próbują odnaleźć siebie na nowo.
Asher z powodu oszpeconej twarzy, brakującej ręki i uszkodzonej nogi izoluje się zupełnie, żyjąc w samotności na obrzeżach miasta, samotnie w rodzinnym domu, po śmierci rodziców, którzy zginęli w katastrofie lotniczej. Jego historia ma być furtką dla Savannah do powrotu w kręgi dziennikarstwa. Piękna miłość, która ich połączyła zostaje zniszczona. Redaktor naczelny gazety niweczy uczucia i prawdę artykułu ujawniając personalia bohaterów opowieści oraz korygując tekst na wzór baśni “piękna i bestia”. Asher w ogromnym bólu porzuca namiastkę szczęścia i rozstaje się z ukochaną. Nie jest w stanie uwierzyć w jej niewinność, traci zaufanie do niej i reszty świata.

Czy pokonają przeciwności losu i zdołają pójść drogą wybaczenia aby być razem? Ta miłość jest silniejsza niż przyciąganie ziemskie. To miłość, która uskrzydla ale zraniona niszczy wszystko. Tych dwoje kocha się głębokim uczuciem silniejszym od chęci życia, ale czy to ich uratuje od zniszczenia samych siebie? Czy prawda zdoła się obronić?
Lekka, prosta historia miłosna w sam raz na deszczowy wieczór, dla poprawy nastroju.

Dla innych ich miłość była dziwactwem i sensacją, dla nich była jednością dusz i połączeniam serc.

Czy wracamy w myślach do bajek z dzieciństwa, a właściwie do tych emocji podczas ich poznawania? Taką podróż sprawiła mi historia, określana dzisiejszą wersją “pięknej i bestii”.

Dwoje ludzi dotkniętych w porażką, z czego Asher Lee, jako weteran wojenny po misji w Afganistanie, mocno naznaczony bliznami nie tylko na ciele, ale także na duszy. Savannah Carmichael-...

Asher (Pustelnik) - 34 letni weteran o ciemnych włosach i brązowych oczach, który powrócił z misji z Afganistanu ze straconą ręką i pokiereszowaną twarzą  Dawniej gwiazda drużyny futbolowej. Lubił czytać romanse. Inteligentny, oczytany, bystry, silny.

Savannah - 26 letnia dziennikarka o brązowych włosach i oczach. Zraniona, zdradzona i porzucona. Mądra i silna.

Gdy Savannah otrzymuje propozycję powrotu do branży pisząc historię o miejscowym pustelniku. Nie waha się ani chwili. Tym bardziej, że ten weteran mieszka w jej mieście. 

“Musisz napisać dla niego tekst, Savannah. O czymś osobistym, łapiącym za serce. Za pięć tygodni mamy Dzień Niepodległości. Pomyśl o weteranach. Wyobraź sobie ojca- żołnierza, wracającego do domu czwartego czerwca by spędzić ten dzień z rodziną. Takie małomiasteczkowe, typowo amerykańskie tematy to doskonałe wyciskacze.”

 “Jest podobna do Ciebie. Danvers jej nie wystarczało; chciała czegoś więcej. Pojechała na studia do Nowego jorku, sześć lat po tym jak wstąpił do wojska. Ty straciłeś rękę, a ona pracę w najbardziej prestiżowym dzienniku w całym kraju. Oboje wróciliście do domu lizać rany.”

Jak bardzo okaże się ważna dla Savannah kariera? Czy uczucie rodzące między nimi przezwycięży wszystko? Czy czytany przez jej siostrę artykuł z czasopisma “Dwanaście kamieni milowych każdego związku” się sprawdzi?  

Tę książkę miałam długo zapisaną w przeglądarce, żeby ją przeczytać, bo sam opis mnie bardzo zachęcił. Jakoś tak wyszło, że wyleciała mi ona z głowy do czasu.. aż @todomkimiejsce wspomniała o niej w komentarzu.. wiedziałam, że to przeznaczenie i się za nią zabrałam. Czy żałuję? Absolutnie nie. 

Co to była za piękna historia. Historia adaptacji “Pięknej i Bestii”. Tylko, że tu zamiast czerwonej róży były wspomniane niebieskie. Przygotowywane przez jego mamę. 
-
Historia, która chwyciła mnie za serce. Mam słabość do weteranów. Gdy zacznę oglądać film z namiastką tego tematu, wiem, że będzie płacz. Tutaj tak było, było wzruszenie, ból i smutek. 
-
Smutek patrząc na to, jak nie tylko wojna może skrzywdzić człowieka w fizycznym i psychicznym stopniu znaczenia, ale jak sami ludzie dla których kiedyś byłeś bohaterem mogą nagle uważać cię za “Dzwonnika z Noter Dame”, za odrażającego człowieka, którym mogą straszyć swoje dzieci. Gdzie Ci sami ludzie patrzą na Ciebie z obrzydzeniem, odrazą a na twój widok wzdrygają się i odwracają wzrok. 
-
Historia, w której dwoje zranionych ludzi potrzebują szczęścia, a mimo przeciwnośc,i każdy ma na niego szansę.
-
Asher.. człowiek, który bronił na misji, został oszpecony i przeciągnięty na margines społeczny.. człowiek, który stracił nadzieję na lepsze jutro, a jedyne, co utrzymywało go przy życiu to książki, które pomagały mu się odizolować od koszmaru i Pani Potts, przyjaciółka jego babci, która jako jedyna przy nim pozostała pomagając mu. Pani intrygantka. Może nawet Pani Imbryk? 
-
Asher był zraniony fizycznie i psychicznie. Podziwiałam, że miał jeszcze ochotę żyć po tym co przeżył, po tym jak traktowali go ludzie. 
-
A Savannah? Zdradzona, oszukana i wykorzystana przez swojego chłopaka. Została zwolniona przez pechowy artykuł, a jej szanse na znakomitą karierę runęły. 
-
Ta historia była piękna. Powtarzam się po raz kolejny? Przepraszam..
Historia, która pokazuje, że piękno nie jest tylko na zewnątrz.. ale jest także piękna w środku. Gdzie oczy są odzwierciedleniem całego piękna, a demony zostają pokonane. Jednak walka z przeciwnościami losu wcale nie jest łatwa. 

Autorka świetnie pokazała to, że zranieni żołnierze powracający z misji są w stanie żyć, czasami wewnętrznie umierając na polu bitwy. Do czasu, aż można zacząć z tym walczyć. 
-
Bardzo podobało mi się to, że Savannah widziała w Asherze coś więcej niż tylko blizny. Poza bliznami widziała jego - pięknego człowieka o dobrym sercu. 
-
To co między nimi się rodziło było piękne, to gromadzące się niewinne uczucie. 
Ta ich słodka, niewinna namiętność. Ten flirt. Początkująca przyjaźń. Pokazanie wszystkiego w lepszym świetle. Pokazanie tych niedoskonałości, w których tkwi piękno. 
-
Było mi smutno, gdy kończyłam czytać tę książkę. W sumie smutna i jednocześnie wzruszona patrząc na to jak potoczyła się historia przy końcówce. 
-
Książke pomimo narracji trzecioosobowej (której nie jestem fanką) bardzo przyjemnie się czytało. Wciąga od pierwszych stron i ciężko było mi się od niej oderwać. Podczas czytania towarzyszył mi smutek, wzruszenie, płacz, radość, złość, ból na ludzką krzywdę. Piękna książka o trudnościach i przeciwnościach losu. O traktowaniu innych. O pięknej miłości. 
-
Czy polecam książkę?
-
Bardzo.. 
-
Trzymaj się mocno, 
Ania ♥️

Asher (Pustelnik) - 34 letni weteran o ciemnych włosach i brązowych oczach, który powrócił z misji z Afganistanu ze straconą ręką i pokiereszowaną twarzą  Dawniej gwiazda drużyny futbolowej. Lubił czytać romanse. Inteligentny, oczytany, bystry, silny.

Savannah - 26 letnia dziennikarka o brązowych włosach i oczach. Zraniona, zdradzona i porzucona. Mądra i silna.

Gdy...

Totalnie zmarnowany potencjał tej historii. To mogło być wciągające "slow burn", a praktycznie na 50 stronie padają już pierwsze wyznania.
Szkoda...

Totalnie zmarnowany potencjał tej historii. To mogło być wciągające "slow burn", a praktycznie na 50 stronie padają już pierwsze wyznania.
Szkoda...