Nie miałam dużych oczekiwań poza tym, żeby się podśmiać i zrelaksować przy lekkiej książce, Dostałam to co chciałam i jest super ;)

Nie miałam dużych oczekiwań poza tym, żeby się podśmiać i zrelaksować przy lekkiej książce, Dostałam to co chciałam i jest super ;)

Książka początkowo nie dawała mi pewności czy mnie zaciekawi. Ale jednak każdy kolejny rozdział i sen... Coraz bardziej wciągały, aż nie mogłam się oderwać. Zakochałam się w tej książce jak kiedyś w książkach Natalii Sońskiej. Z tego co widzę, Natasza Socha też umie pisać, mimo że jest polska autorka. A jeszcze ostatni rozdział o Wenecji tak pięknie napisany... Kocham Włochy, zwłaszcza Wenecję, a teraz jestem jeszcze bardziej zdeterminowana aby tam jechać. Dziękuję!

Książka początkowo nie dawała mi pewności czy mnie zaciekawi. Ale jednak każdy kolejny rozdział i sen... Coraz bardziej wciągały, aż nie mogłam się oderwać. Zakochałam się w tej książce jak kiedyś w książkach Natalii Sońskiej. Z tego co widzę, Natasza Socha też umie pisać, mimo że jest polska autorka. A jeszcze ostatni rozdział o Wenecji tak pięknie napisany... Kocham...

Książka nie z tych lekkich i cukierkowych, porusza ważne sprawy jak porzucenie przez rodzica, strach przed zmianami, samotność...
Momo jest młodą rozwódką, lubi kolor czarny i rządzą nią jej własne lęki i przyzwyczajenia. Od pewnej nocy zaczynają nawiedzać ją przedziwne sny, których znaczenia kobieta doszukuje się w swoim życiu i otoczeniu. W jej codzienności towarzyszy jej matka Pati oraz ciotka Rebeka, która niejednokrotnie wywołuje uśmiech na twarzy swym sposobem bycia i ciętym językiem.
Książka inna, zupełnie niepodobna do słodkich i lekkich opowieści świątecznych

Książka nie z tych lekkich i cukierkowych, porusza ważne sprawy jak porzucenie przez rodzica, strach przed zmianami, samotność...
Momo jest młodą rozwódką, lubi kolor czarny i rządzą nią jej własne lęki i przyzwyczajenia. Od pewnej nocy zaczynają nawiedzać ją przedziwne sny, których znaczenia kobieta doszukuje się w swoim życiu i otoczeniu. W jej codzienności towarzyszy jej...

Lekko, przyjemnie się czyta, trochę magicznej opowieści na zimowe wieczory, polecam

Lekko, przyjemnie się czyta, trochę magicznej opowieści na zimowe wieczory, polecam

Książka jest ciekawa, jednak brakuje mi w niej "tego czegoś"

Książka jest ciekawa, jednak brakuje mi w niej "tego czegoś"

Niestety nie poczułam Magii Świąt dzięki tej książce. Czegoś mi tutaj zabrakło.

Niestety nie poczułam Magii Świąt dzięki tej książce. Czegoś mi tutaj zabrakło.

Jeżeli ktoś sięgając po tę książkę liczy na lekką, świąteczną, “popierdółkę”, to się srodze zawiedzie, bo książka owszem, ma motyw świąteczny, ale porusza wiele istotnych kwestii życiowych, a także dosyć wnikliwie drąży temat dotyczący snów, ich znaczenia, interpretacji w odniesieniu do konkretnego człowieka oraz ich wpływu na nasze życie.

Gdy zaczęłam czytać tę książkę, pomyślałam sobie: “Jezu, jaka nuda”. Podobnie nijaka i właściwie martwa za życia wydała mi się główna bohaterka książki – Monika Morys zwana Momo. Rozwódka, której ojciec porzucił ją i jej matkę, odchodząc pewnego dnia bez słowa pożegnania. Prowadzi sklepik, w którym sprzedaje rzeczy robione z recyklingu. I to wyjątkowo niebanalne rzeczy. Wykonuje naszyjniki z guzików, robi choinki z drutu, papieru, różne przedmioty użytkowe po prostu ze starych śmieci i daje tym przedmiotom drugie życie. I w tym momencie spojrzałam na nią inaczej. Jako na utalentowaną, ale mocno nie przystosowaną do zwykłego, codziennego życia artystkę, która właściwie niczego od tego życia nie wymaga. Ale do czasu...

Swoje jakby drugie życie prowadzi w nocy, śniąc bardzo dziwne różnorodne sny, w których pojawia się mężczyzna z zielonym swetrze. Czuje, że to ktoś dla niej wyjątkowy, tylko nie wie kto to jest. Na wystawie swojego sklepu trzyma dla niego zrobioną przez siebie zieloną, trójwymiarową choinkę z papieru, umieszczoną w szklanej kuli, licząc na to, że w końcu dowie się kim jest mężczyzna ze snów I podaruje mu tę choinkę. Czy faktycznie odnajdzie go w realu?

Autorka rolę snów w naszym życiu pięknie opisała słowami głównej bohaterki:” Sny są naszym życiem, choć nieco zdeformowanym. Abstrakcyjnym. Czasem mrużą oko, czasem wystawiają język. A czasem podają rękę”. Ja też uważam, że przenoszą nas w przeszłość, wpływając na przyszłość I teraźniejszość. Ale też i ten cytat trafnie oddaje rolę snów w życiu każdego z nas:”... śnimy, aby pamiętać, kim jesteśmy i kim byliśmy. I kim możemy się stać, jeśli tylko pozwolimy sobie na szczerość. Śnimy żeby zobaczyć różne warianty własnego życia. Żeby przekonać się, co może nas spotkać lub kogo możemy poznać”. Momo twierdzi też, że: Sny to fragmenty naszego życia, rozrzucone, pomieszane, polątane, zwichrzone”. W zupełności zgadzam się tymi opiniami.

Moją sympatię zdobyła szalona nauczycielka historii z gimnazjum, ciotka Momo – Rebeka. Klnie jak szewc, ale ma zdrowe podejście do życia, taka dusza-człowiek, u której co w sercu, to na języku. Charakteryzuje ją bardzo cięty język i niezwykłe poczucie humoru.

Również do serca przypadła mi Mila, do której Momo trafiła pod wpływem swoich snów. Wpada do niej na pyszną kawę, ale te spotkania z Milą na pewno wiele jej dają, bo to mądra kobieta.

Nietuzinkową postacią okazała się mama Momo – Pati, która wykonuje bardzo niezwykły zawód (tanokosmetolog) , a mianowicie przygotowuje zmarłych do pochówku, ubierając ich, czesząc, malując. A wkłada w to tyle serca, że byłam pełna podziwu dla jej profesjonalizmu i pasji, jaką okazał się dla niej ten zawód.

I relacja Momo ze swoim sąsiadem, Sewerynem, zapatrzonym w nią jak w obrazek. Gdy wyniuchał, że Momo jest po rozwodzie, znacznie zintensyfikował swoje działania w kierunku usidlenia sąsiadki. Czy uda mu się zdobyć jej serce?

Fajnie było obserwować jak Momo pod wpływem snów i pod wpływem mądrych ludzi, których miała przy sobie od zawsze (ciotka, mama) i którzy z czasem pojawili się w jej życiu zmienia się z nijakiej mimozy w kobietę z pasją i apetytem na życie.

W akcję książki wpleciono bohaterów pierwszo i drugo planowych, ale wszyscy byli tak samo ważni, każdy pojawił się w konkretnym celu i mocno zaznaczył swoją obecność. Bohaterowie nie byli szary czy czarno - biali, ale mieli wiele barw, przez co wydawali mi się bardzo prawdziwi.

Bardzo mądra i pożyteczna książka, która przeprowadzając nas przez 12 snów głównej bohaterki, prowadzi nas tym samym przez jej życie, które z każdym snem ewaluuje i wyprowadza ją z marazmu i mroku, w jaki popadła w pewnym momencie swojego życia. Młoda kobieta (28 lat),a z początku można było odnieść wrażenie, że mamy do czynienia ze starszą, styraną życiem osobą.

Książka spodoba się tym czytelniczkom, które od powieści oczekują czegoś więcej niż tylko świątecznego paplania o gotowaniu, miłostkach, spadających płatkach śniegu i przystrajaniu świątecznie okolicy. Tutaj mamy naprawdę fajne studium ludzkiego charakteru oraz tego jak ważny wpływ na nasze życie mają sny. Jest naukowo udowodnione, że sny są mocno związane z naszą podświadomością i przekazują nam wiele istotnych sygnałów, których tak na co dzień sobie nie uświadamiamy. Lektura bardzo przyjemna i cenię ją tym bardziej, że mówi o ważnych i ciekawych sprawach w życiu człowieka i nie jest tylko trywialną świąteczną opowiastką o niczym, ale w wielu momentach skłania do myślenia, do zastanowienia się nas sobą, nad życiem. Szczerze polecam i to nie tylko w świątecznym czasie.

Jeżeli ktoś sięgając po tę książkę liczy na lekką, świąteczną, “popierdółkę”, to się srodze zawiedzie, bo książka owszem, ma motyw świąteczny, ale porusza wiele istotnych kwestii życiowych, a także dosyć wnikliwie drąży temat dotyczący snów, ich znaczenia, interpretacji w odniesieniu do konkretnego człowieka oraz ich wpływu na nasze życie.

Gdy zaczęłam czytać tę książkę,...

To, co w snach jest najpiękniejsze, to niewiarygodne spotkanie ludzi i rzeczy, które w normalnym życiu nigdy się nie spotkały.

Złość ma to do siebie, ze trzeba ja gdzieś wyładować, inaczej skumuluje się w środku i zanim człowiek się obejrzy, narobi głupstw.

Do zmian gotowi są ludzie, którym w dzieciństwie zaaplikowano emocjonalną szczepionkę. Przez to stają się odporni na lęk przed czymś nowym.

Z tego właśnie składa się życie. Z drobiazgów. Z maleńkich zdarzeń, których doświadczyliśmy, które nas wypełniają i z których każde pozostawia jakieś wspomnienie.

Wspomnieniami nie wolno żyć, ale można je od czasu do czasu pogłaskać.

Kobieta, która ma poczucie humoru, jest o wile więcej warta niż perła ukręcona w małży.

Ludzi poznaje się po coś. Każdy, kto chociaż na chwilę przetnie nam drogę, robi to w jakimś konkretnym celu.

Kiedy nic nam się nie śni, to znaczy, że przebywamy w snach kogoś innego. I wtedy nie starcza nas na własny sen.

To, co w snach jest najpiękniejsze, to niewiarygodne spotkanie ludzi i rzeczy, które w normalnym życiu nigdy się nie spotkały.

Złość ma to do siebie, ze trzeba ja gdzieś wyładować, inaczej skumuluje się w środku i zanim człowiek się obejrzy, narobi głupstw.

Do zmian gotowi są ludzie, którym w dzieciństwie zaaplikowano emocjonalną szczepionkę. Przez to stają się odporni na...

Momo a raczej Monika Morys to 28 letnia rozwódka. Żyje w swoim świecie pełnym własnych ograniczeń. Nie pije kawy, nie patrzy ludziom w oczy, nie kupuje kolorowych ubrań. W jej życiu rządzi czerń i biel. Ma za sobą nieudane małżeństwo . Skomplikowane relacje z ojcem, a raczej ich brak, ponieważ ojciec odszedł. Jej światem jest sztuka - prowadzi własna galerię, w której sprzedaje zaprojektowane przez siebie meble i biżuterię z recyklingu.
Do czasu, gdy Momo zaczęły pojawiać się sny. Sny które mają zachęcić ją do zmiany swojego życia. Wyznaczają jej kolejne zadania, które musi wypełnić, żeby pójść dalej.
Kim jest osoba, na którą podświadomie czeka?

Momo a raczej Monika Morys to 28 letnia rozwódka. Żyje w swoim świecie pełnym własnych ograniczeń. Nie pije kawy, nie patrzy ludziom w oczy, nie kupuje kolorowych ubrań. W jej życiu rządzi czerń i biel. Ma za sobą nieudane małżeństwo . Skomplikowane relacje z ojcem, a raczej ich brak, ponieważ ojciec odszedł. Jej światem jest sztuka - prowadzi własna galerię, w której...

Chyba każdy z nas choć raz w życiu zastanawiał się nad znaczeniem snów i sprawdzał co moga oznaczać w senniku. Sny są lustrem nas samych , naszych przeżyć i tego co nas spotkało . Czasem warto spojrzeć na siebie od strony sennych marzeń i spróbować zrozumieć, co i jak sny mówią o nas samych. Momo ma dwadzieścia osiem lat i żyje w gorsecie własnych ograniczeń. Nie pije kawy, nie patrzy ludziom w oczy, nie kupuje kolorowych ubrań, boi się podróżować. Ma za sobą nieudane małżeństwo i skomplikowane relacje z ojcem. Jej światem jest sztuka – Momo projektuje biżuterię i meble z recyklingu.
I wtedy pojawiają się sny. Są jak pomost łączący noc z dniem. Próbują jej coś powiedzieć, kłują palcem, puszczają oko. Stają się pośrednikiem między Momo a prawdziwym światem, który ją otacza. Wyznaczają jej kolejne zadania, które musi wypełniać, żeby pójść dalej. Czas kończy się wkrótce...
Kim jest osoba, na którą podświadomie czeka?
" Życie składa się z drobiazgów , z maleńkich zdarzeń , których doświadczyliśmy, które nas wypełniają i z których każde pozostawia jakieś wspomnienie. Z Wigilii , które nie powinny zlewać się w jedną , z urodzin , które trzeba celebrować , z wakacji , które za każdym razem smakują inaczej ... "

Chyba każdy z nas choć raz w życiu zastanawiał się nad znaczeniem snów i sprawdzał co moga oznaczać w senniku. Sny są lustrem nas samych , naszych przeżyć i tego co nas spotkało . Czasem warto spojrzeć na siebie od strony sennych marzeń i spróbować zrozumieć, co i jak sny mówią o nas samych. Momo ma...