Terry dziś, a Terry z czasów "Koloru Magii" to dwie różne osoby. Oczywistym faktem jest wiek pisarza (początek Świata Dysku to rok 1983, czyli skończone 35 lat pisarza), co samo w sobie sprawia odmienność w nowych książkach. Obserwujemy rozwój wyimaginowanego świata, wraz z rozwojem i zmianami jakie się dzieją w samej osobie Stwórcy. A inny charakter ma książka, kiedy Stwórca myśli o sobie jak o istocie wiecznej, a jeszcze inny, gdy uświadomi sobie, że dzień, w którym postawi ostatnią kropkę jest pewny, nieuchronny i co najgorsze - bliski.

"Kolor Magii" to książka... Błaha. Już sam rozmiar powieści na to wskazuje (zaledwie 200 stron). Akcja dzieje się niesamowicie szybko, nie ma tu zbędnych opisów, wstawek autora, do których przyzwyczailiśmy w późniejszych dziełach, komentarzy, które bardzo często zupełnie nie związane są z wątkami książki. Dla mnie, osoby, która nie czyta 'Dysku' po kolei i bardziej zna tomy najnowsze niż te starsze, to swoisty szok. Aż chce się zagrzmieć "Gdzie jesteś Terry?". Przesadzam oczywiście, Terry jest tu w 100%. Terry jest w czarnym humorze, w podtekstach, w alegoriach bardzo gęsto zasianych i nie zawsze czytelnych. Dopiero Wikipedia uświadomiła mi, ile tam jest odniesień do Lovecrafta! Tak i znów Pratchett mówi o rzeczach ważnych (tutaj: turystyka), ale inaczej niż np. w ostatnio przeze mnie przeczytanym "Piekle pocztowym". W "Kolorze Magii" żart jest żartem. Śmiejemy się przez całą książkę i zamykając ją myślimy: No, to była dobra rozrywka. W nowszych powieściach jest inaczej. Tam żart ma głębię. Głębię w postaci filozoficznych przemyśleń. Po salwie śmiechu, Terry potrafi zafundować nam solidnego kopniaka, chwilę deprechy. Jasne, jest to dosłownie "chwila", ale jednak każe nam się zatrzymać, przemyśleć dany temat.

Terry jest genialnym Stwórcą dla każdego miłośnika fantasy. Nikt z nas nie chce myśleć o nim, jako o osobie, która dosłownie przemija, zaraz odejdzie, pozbawi nas swojego talentu, a naszej rozrywki. Jednak on sam nie pozwala nam o tym zapomnieć. Mówi o tym wprost na łamach gazet, w telewizji, radio. Przemyca swój świat, świat choroby, także do Świata Dysku. Choć czasem może zupełnie nieświadomie.

Na szczęście książki są wieczne i ciągle można wrócić bodaj do "Koloru Magii", błahej i prostej. Mimo to, tych nowszych tomów życzę Terry'emu jak najwięcej, choćby były przepełnione katastrofą, armagedonem i czterema jeźdźcami.

Terry dziś, a Terry z czasów "Koloru Magii" to dwie różne osoby. Oczywistym faktem jest wiek pisarza (początek Świata Dysku to rok 1983, czyli skończone 35 lat pisarza), co samo w sobie sprawia odmienność w nowych książkach. Obserwujemy rozwój wyimaginowanego świata, wraz z rozwojem i zmianami jakie się dzieją w samej osobie Stwórcy. A inny charakter ma książka, kiedy...