Dość specyficzny zbiór opowiadań skierowany głównie w stronę młodszych czytelników (i zawziętych fanów fantastycznego umysłu autora i jego wybujałej wyobraźni). Terry Pratchett miał dar do opowiadania dziwnych, ale przyjemnych i ciepłych opowieści, wprost nie z naszego świata. Każda z jego książek, a szczególnie te dla najmłodszych (jak np. „Sztuczna broda Świętego Mikołaja”) to zabawne utwory, które na swój sposób fascynują i pozwalają wejść w dość nietuzinkowy, ale nadal piękny i dziwny świat. Ponadto, zawierają w sobie wiele wartości edukacyjnych dla najmłodszych (głównie historia Wielkiej Brytanii, wyjaśnianie dość przyziemnych zjawisk, Lot na Księżyc, tego typu sprawy).

„O jaskiniowcu, który podróżował w czasie” to zbiór bardzo ciekawych, satyrycznych i przyjemnych opowiadań, przez które wprost się płynie. Ilustracje dodane do tego wydania są wartością książki, choć subiektywnie rzecz ujmując mnie nie zachwycają i uważam je za dość szpetne, ale w jakiś sposób nieźle pasują do całości książki i przedstawionego w niej klimatu. Ogółem ten zbiór opowiadań jest bardzo ciekawym tworem, który będę przyjemnie wspominać, zwłaszcza, że kilkukrotnie się na niektórych opowiadaniach zaśmiałam (uwielbiam Tropnecką inwazję na Wielką Brytanię za panowania Ruperta Nigdygotów😅). To bardzo specyficzny i absurdalny humor, który idealnie pasuje do całości zbioru sprawiając, że mamy do czynienia z przyjemną przeprawą w głąb zadziwiającego umysłu Pratchetta.

Dość specyficzny zbiór opowiadań skierowany głównie w stronę młodszych czytelników (i zawziętych fanów fantastycznego umysłu autora i jego wybujałej wyobraźni). Terry Pratchett miał dar do opowiadania dziwnych, ale przyjemnych i ciepłych opowieści, wprost nie z naszego świata. Każda z jego książek, a szczególnie te dla najmłodszych (jak np. „Sztuczna broda Świętego...

:))) no cóż, widać że to stworzył bardzo młody Pratchett. Humor nastolatka, można się uśmiechnąć i wyczuwalny jest ten specyficzny humor. Dla miłośników autora to bardzo fajna książka i ciekawostka literacka, ale dla pozostałych to łatwa książeczka dla dorastających dzieci.

:))) no cóż, widać że to stworzył bardzo młody Pratchett. Humor nastolatka, można się uśmiechnąć i wyczuwalny jest ten specyficzny humor. Dla miłośników autora to bardzo fajna książka i ciekawostka literacka, ale dla pozostałych to łatwa książeczka dla dorastających dzieci.

"O jaskiniowcu, który podróżował w czasie" to zbiór opowiadań, kierowany raczej do młodszych czytelników, ale ci starsi również mogą się dobrze bawić przy czytaniu tych krótkich historyjek. Jak to u Pratchetta - znajdziemy tu wiele świetny, oryginalnych pomysłów, ale też mnóstwo absurdu i humoru typowego dla tego autora.

Opowiedziane tu historie są śmieszne i fantastyczne! Jedne podobały mi się mniej, inne bardziej - jak to bywa przy zbiorach opowiadań, ale po skończeniu wszystkich mogę szczerze powiedzieć, że naprawdę miło spędziłam czas przy tej książce i będę ją pozytywnie wspominać. To takie niezobowiązujące opowiastki, idealne na relaks i krótką przerwę od obowiązków po trudnym dniu. Wiele razy uśmiechnęłam się pod nosem.

Jak zawsze w przypadku Pratchetta - nie mogłam wyjść z podziwu nad wyobraźnią tego autora. Z pewnością jest to postać wyjątkowa i barwna, tak samo jak jego książki. Czuć w tych opowiadaniach ten charakterystyczny styl, choć różni się on nieco od tego ze świata dysku. Tutaj groteski jest dużo, lecz trochę mniej głębi, wszak to historyjki dla młodszych.

Wydanie tego zbiorku jest również ciekawe, w środku znajduje się bardzo dużo ilustracji ubarwiających te opowiadania. Czcionka jest ogromna (aż za duża),a niektóre słowa są w niej ciekawie wyróżnione.

"O jaskiniowcu, który podróżował w czasie" to zbiór opowiadań, kierowany raczej do młodszych czytelników, ale ci starsi również mogą się dobrze bawić przy czytaniu tych krótkich historyjek. Jak to u Pratchetta - znajdziemy tu wiele świetny, oryginalnych pomysłów, ale też mnóstwo absurdu i humoru typowego dla tego autora.

Opowiedziane tu historie są śmieszne i fantastyczne!...

„Napisana przez kogoś o fantastycznej wyobraźni dla każdego, kto też ma wyobraźnię.”
Tymi słowami kończy się wstęp do osiemnastu króciutkich opowiadań Terrego Pratchetta. Zostały one napisane, gdy miał zaledwie siedemnaście lat i pisywał do gazet.

A jak Twoja wyobraźnia? Bardzo ją rozwijasz czy raczej biedna leży zakurzona?

Dawno temu, zupełnie niechcący trafiłam na film „Wiedźmikołaj”. Z ciekawości obejrzałam. Nie wiedziałam wtedy jeszcze, że to był film na podstawie książki. Gdy rozmawiałam ze znajomym, który lubi fantastykę o tym filmie, powiedział: „ale wiesz, że jest książka?” Nie wiedziałam, ale odnalazłam autora w bibliotece. Pierwsza książka jaka wpadła mi w ręce „Kolor magii”. I co się stało? Przepadłam od tego momentu wiedziałam, że narodziła się moja miłość do twórczości autora. W swojej kolekcji mam sporo książek autora. Co prawda jeszcze nie wszystkie przeczytane, ale nie chcę się z tym śpieszyć. Lubię smakować a jest co.
Terry ma specyficzne poczucie humoru, które podbiło moje serce. Do tego mistrzowsko opisuje świat realny poprzez fantastyczny.
Tym razem trafiła mi w ręce książka „O jaskiniowcu …”. Gdy zobaczyłam ją wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Nawet nie spojrzałam co to za książka. Okazało się, że napisał ją jako nastolatek, a raczej opowiadania, które teraz zebrane w całość stanową książkę. Są one skierowane dla dzieci. Czuć w nich naiwność, dziecięcą wyobraźnię itp.
Czy mi dorosłemu przeszkadzało w obiorze? Absolutnie nie! Z prawdziwą przyjemnością usiadłam do tych opowiadań i na krótką chwilę wyłączyłam tryb dorosłości. Choć na chwilę znów poczułam się dzieckiem. Wraz z bohaterami podbijałam kosmos, planowałam inwazję na Ziemię, walczyłam jak prawdziwy rycerz, poznawałam magię a nawet grałam w piłkę. Jak za dziecka, wszystko było możliwe i realne.
Ale jako starszy czytelnik potrafię znaleźć drugie dno opowiadań np. wszystko jest możliwe, gdy masz przyjaciół (zapamiętać pilnować lemoniady),warto wierzyć w siebie i nie trzeba do tego czarodziejów (i tak nie są tam, gdzie są potrzebni),nie można zamykać się na nowe tylko dlatego, że ktoś twierdzi, że to nie możliwe itp.
Jako fanka wyczuwam, że to są początki autora. Choć już w nim widać zalążki geniuszu, jego lekkość, humor, sposób przedstawiania prostych, ale i ważnych rzeczy.
Polecam zarówno małym jak i całkiem dużym czytelnikom. Jedynie odradzam osobom, które chcą zacząć przygodę z autorem od tej książki. Weź lepiej coś innego a tę zostaw jak już zapoznasz się trochę z twórczością.
Książkę pokochałam a każde opowiadanie na swój sposób polubiłam.
Polecam tę przygodę gorąco.

„Napisana przez kogoś o fantastycznej wyobraźni dla każdego, kto też ma wyobraźnię.”
Tymi słowami kończy się wstęp do osiemnastu króciutkich opowiadań Terrego Pratchetta. Zostały one napisane, gdy miał zaledwie siedemnaście lat i pisywał do gazet.

A jak Twoja wyobraźnia? Bardzo ją rozwijasz czy raczej biedna leży zakurzona?

Dawno temu, zupełnie niechcący trafiłam na...

Zbiór opowiadań napisanych przez nastoletniego Terry'ego Pratchetta.
Zbiór jest lekki i zabawny. Widać, że skierowany do młodszego odbiorcy i pisany dość naiwnie, jednak już widać ten specyficzny sposób patrzenia na świat. Do tego charakterystyczne dla Pratchetta zabawne przypisy ;)
Do polecenia każdemu fanowi oraz młodym czytelnikom, którzy lubią krótkie, przygodowe opowiadania.

Zbiór opowiadań napisanych przez nastoletniego Terry'ego Pratchetta.
Zbiór jest lekki i zabawny. Widać, że skierowany do młodszego odbiorcy i pisany dość naiwnie, jednak już widać ten specyficzny sposób patrzenia na świat. Do tego charakterystyczne dla Pratchetta zabawne przypisy ;)
Do polecenia każdemu fanowi oraz młodym czytelnikom, którzy lubią krótkie, przygodowe...

Niewielu pisarzy ma taki talent jak Terry Pratchett do mówienia w lekki i zabawny sposób o rzeczach naprawdę ważnych i potrafi pokazać je z nieoczywistej perspektywy. Dlatego też nieważne, ile macie lat, możecie śmiało sięgnąć po O jaskiniowcu, który podróżował w czasie, bo z pewnością znajdziecie tu co najmniej kilka historii, które do Was przemówią. Ja nie wyobrażam sobie przyjemniejszego sposobu na spędzenie wieczoru niż przy lekturze antologii mistrza fantastycznego humoru.

Cała recenzja do przeczytania tu: https://glodnawyobraznia.blogspot.com/2022/06/recenzja-terry-pratchett-o-jaskiniowcu.html

Niewielu pisarzy ma taki talent jak Terry Pratchett do mówienia w lekki i zabawny sposób o rzeczach naprawdę ważnych i potrafi pokazać je z nieoczywistej perspektywy. Dlatego też nieważne, ile macie lat, możecie śmiało sięgnąć po O jaskiniowcu, który podróżował w czasie, bo z pewnością znajdziecie tu co najmniej kilka historii, które do Was przemówią. Ja nie wyobrażam sobie...

"O jaskiniowcu, który podróżował w czasie" to zbiór opowiadań z czasów, gdy się Terry nie był jeszcze znanym pisarzem. Większość tych krótkich form dzieje się w Blackbury lub jego okolicach (albo na Marsie, czy Księżycu, lub wśród ciekawego ludu Tropnecji),w podróżnych epokach i czasach (a nawet raz, czy dwa poza czasem 😏).
Poczucie humoru Pratchetta jest tu już doskonale widoczne, choć może jeszcze nie aż tak do końca wyrobione, jak przy powieściach że Świata Dysku.
Sądzę jednak, że jest to świetny początek dla młodych czytelników, by poznali twórczość Mistrza 😍
Mojej córce najbardziej podobało się opowiadanie drugie - "Tropnecka inwazja na Wielką Brytanię", które było bardzo zabawne 😁 i też zdobyło moje uznanie. Ja jednak wybrałabym opowiadanie pierwsze "Profesor Trąbik wybiera się na Marsa" 😏 również że względu na występujący tam humor.
Pozostałe opowiadania były różne, niektóre bardziej nam przypadku do gustu, niektóre mniej, ale sądzę, że każdy znajdzie tam coś dla siebie - zarówno dorosły, jak i młodszy czytelnik

"O jaskiniowcu, który podróżował w czasie" to zbiór opowiadań z czasów, gdy się Terry nie był jeszcze znanym pisarzem. Większość tych krótkich form dzieje się w Blackbury lub jego okolicach (albo na Marsie, czy Księżycu, lub wśród ciekawego ludu Tropnecji),w podróżnych epokach i czasach (a nawet raz, czy dwa poza czasem 😏).
Poczucie humoru Pratchetta jest tu już doskonale...

Terry Pratchett od lat kojarzy mi się z psiarzem, który stworzył wiele fantastycznych historii, z którymi chciałabym się zapoznać. Z kim bym nie rozmawiała o tym autorze, to słyszę same pochlebstwa o jego twórczości. To przyczyniło się do tego, że jestem dumną posiadaczką całego cyklu „Świat dysku”. Nie przeczytałam jeszcze go w całości, ale już wiem, że historie wymyślone przez sir Pratchetta trafiają do mojego gustu. Nic więc dziwnego, że z chęcią sięgam po inne jego książki. Niedawno miałam okazję przeczytać „O jaskiniowcu, który podróżował w czasie”.
Nie jestem zbyt wielką fanką opowiadań, ale jak widzę, że zostały napisane przez dobrego twórcę, to żal mi je ominąć. Dlatego też sięgnęłam po zbiór opowiadań pod tytułem „O jaskiniowcu, który podróżował w czasie”. To była bardzo dobra decyzja, bo świetnie się bawiłam podczas czytania. Płynęłam przez kolejne fantastyczne historie w bardzo szybkim tempie. Jednocześnie zachwycałam się stworzonymi historiami.
„O jaskiniowcu, który podróżował w czasie” to świetny zbiór opowiadań, przez który bardzo szybko się przechodzi. Jednak mam wrażenie, że ślad po sobie zostawi w mojej pamięci na dłużej. Niektóre z opowiadań z wielką chęcią przeczytam kiedyś ponownie. Polecam tę lekturę wszelkim fanom fantastyki. Wydaje mi się, że się nie zawiedziecie.

Terry Pratchett od lat kojarzy mi się z psiarzem, który stworzył wiele fantastycznych historii, z którymi chciałabym się zapoznać. Z kim bym nie rozmawiała o tym autorze, to słyszę same pochlebstwa o jego twórczości. To przyczyniło się do tego, że jestem dumną posiadaczką całego cyklu „Świat dysku”. Nie przeczytałam jeszcze go w całości, ale już wiem, że historie wymyślone...

Po przeczytaniu wielu pozycji ze świata utrzymywanego na grzbietach czterech słoni stojących na skorupie wielkiego dryfującego w kosmicznych przestworzach żółwia A’Tuina, czyli Świata Dysku zastanawiam się, czy ten styl autorski to coś, do czego można się przekonać z czasem. Świętej pamięci sir Terry Pratchett miał niewątpliwie swoje unikalne, specyficzne i często bazujące na absurdzie poczucie humoru. Niech Was jednak nie zmyli gruba humorystyczna szata powieści, ponieważ pratchettowska fantastyka do najłatwiejszych nie należy. Niekiedy trzeba się nieco wysilić aby dobrze zrozumieć fabułę, o mnogości perfekcyjnie między wiersze wplecionych dygresji już nie wspominając. Znajdzie się więc grupa odbiorców, którzy zrezygnują z czytania jego twórczości po skończeniu jednej pozycji lub jeszcze przed jej zakończeniem. Wierzę jednak, że ludzi nadających z sir Pratchettem na tych samych falach w myśl poczucia humoru, a co za tym idzie, kochających jego twórczość jest więcej. Sam do tej grupy dumnie należę i podpisuję się pod Światem Dysku rękoma i „nogoma”.

Od śmierci mistrza fantastyki minęło już przeszło 7 lat. Wielka szkoda, że nic nowego spod jego pióra już wyjść nie może, ale po takim dorobku zasłużył sobie na odpoczynek. Podobno około dziesięciu niedokończonych powieści zgodnie z życzeniem autora zostało unicestwione pod walcem parowym. A stało się to ze względu na przewidywalnie zaniżony poziom wydanych pośmiertnie powieści. Jest to jednak dobry czas ażeby wznowić Świat Dysku w pięknym wydaniu, przenosić na ekrany i deski teatru coraz więcej tych fantastycznych historii, bądź… zagłębić się w początki jego twórczości. Takim literackim tworem jest tytuł: „O jaskiniowcu, który podróżował w czasie”, składający się z osiemnastu minipowieści, jakimi jeszcze wtedy nie sir (tytuł honorowy otrzymał w 2008 roku) Pratchett, jako młodzieniaszek (mógł mieć wtedy nawet 17 lat) dzielił się z publiką na łamach lokalnej poczytnej prasy.

Wśród minipowieści przeczytamy m.in. o profesorze Trąbiku, który wyruszył w kosmos na własnoręcznie wybudowanej rakiecie. O konsekwencjach niezdecydowania jaka pogoda jest aktualnie pożądana. O pewnym czarodzieju, który przydałby się bardzo polskiej reprezentacji w piłce nożnej podczas nadchodzących mistrzostw świata, (w książce bardzo przydał się klubowi Blackberry United). O tytułowym jaskiniowcu, który pamięta epokę kamienia łupanego. O gadającym koniu etc… W większości rozdziałów morałów trzeba doszukać się samemu. Nie są wprost napisane, nie są również jakoś bardzo ukryte, jednakże nie należy ich szukać na siłę, ponieważ ten zbiorek treścią rozmija się nieco z konwencją bajki. Czytając „O jaskiniowcu…” czasem można odnieść wrażenie, jakby treść wymuszała na nas nagłe wyhamowanie po powolnym niekiedy rozpędzaniu w myśl fabuły. Prościej rzecz ujmując, dana historia rozciągnięta na kilkadziesiąt stron mogłaby się rozwinąć jeszcze w wielu kierunkach, kończy się zaś na zaledwie dwóch. Obok treści na pochwałę zasługuje piękne wydanie książki. Zdecydowaną większość stron zdobią rysunki nieco pokraczne, ale urokliwe na swój sposób.

Reasumując…

Jeżeli jesteś fanem sir Terry’ego Pratchetta i chcesz porównać jego styl pisarski znajomy ze Świata Dysku z tym z początków jego kariery, to jest pozycja dla Ciebie.

Jeżeli jesteś dzieckiem, które lubi podróżować po niczym nieograniczonych światach zbudowanych z własnej wyobraźni i być może samo tworzy swoje pierwsze minipowieści – to jest pozycja dla Ciebie. („O jaskiniowcu, który podróżował w czasie” prawdopodobnie wbrew pozorom jakoś bardzo się od Twojej powieści nie różni).

Jeżeli jesteś mamą lub tatą*, która/który czyta dziecku, a dziecko to lubi, dodatkowo – ty to lubisz i lubisz ten świat, to jest pozycja dla Ciebie. I dla tego dziecka, któremu czytasz, rzecz jasna. To doskonały wstęp do twórczości sir Pratchetta, zachęcający małoletniego/małoletnią do sięgnięcia po jego bardziej wymagające pozycje w przyszłości.

Jeżeli znajomi w kółko gadają o tym „serze Praczecie”, a Ty nie masz pojęcia czy szukać go w sklepie spożywczym na nabiale, czy w bibliotece i koniecznie chcesz się przekonać na własnej skórze czy jest taki dobry jak go Ci znajomi zachwalają, to nie jest pozycja dla Ciebie. Sięgnij raczej po którąś z pozycji ze Świata Dysku. Cykl o Straży. Może ten o Wiedźmach. Te 18 minipowieści może Cię zrazić do twórczości tego jegomościa.

Jeżeli jesteś żółwiem. Albo słoniem. To nie jest pozycja dla Ciebie. Prawdopodobnie byś jej nie zrozumiał, bo ani żółwie ani słonie nie potrafią czytać. Tak sądzę.

* dziadkiem, babcią, ciocią, wujkiem starszym bratem, siostrą lub innym prawnym opiekunem też.

Po przeczytaniu wielu pozycji ze świata utrzymywanego na grzbietach czterech słoni stojących na skorupie wielkiego dryfującego w kosmicznych przestworzach żółwia A’Tuina, czyli Świata Dysku zastanawiam się, czy ten styl autorski to coś, do czego można się przekonać z czasem. Świętej pamięci sir Terry Pratchett miał niewątpliwie swoje unikalne, specyficzne i często bazujące...

Znacie Terryego Pratchetta? Mamy tu fanów?

Jakiś czas temu dotarła do mnie kolejna jego książka. Tym razem coś lekkiego, mega zabawnego i fantastycznego:
O jaskiniowcu, który podróżował w czasie- Terryego Pratchetta, wydawca @dom_wydawniczy_rebis

Ta książka to wspaniałe połączenie geniuszu autora, którego znam z bardziej " poważniejszych" książek, i niewyobrażalnej wyobraźni na miarę dużego dziecka. Przeczytałam ją jednym tchem. Warto podkreślić, że w porównaniu w zimnymi książkami Pratchetta, ta jest bardzo lekka, wystarczy jeden wieczór żeby ją pochłonąć. Co dla mnie najfajniejsze, książkę porwała mnie, jako dorosła osobę, podoba się mojemu pięciolatkówi, a myślę, że i nastolatkowie byliby zachwyceni. Dodatkowo opowiadań jest tu kilkanaście. Niektóre dłuższe, niektóre krótki, idealne na czytanie na dobranoc. Po niesamowicie pięknej okładce rozczarowały mnie ilustracje w środku, albo po prostu spodziewałam się czegoś innego. Niemniej, książka zrobiła na mnie pozytywne wrażenie i myśle, że to będzie świetna pozycja dla młodych czytelników, którzy zaczynają przygodę z fantastyką jak i książkami tego autora.

Znacie Terryego Pratchetta? Mamy tu fanów?

Jakiś czas temu dotarła do mnie kolejna jego książka. Tym razem coś lekkiego, mega zabawnego i fantastycznego:
O jaskiniowcu, który podróżował w czasie- Terryego Pratchetta, wydawca @dom_wydawniczy_rebis

Ta książka to wspaniałe połączenie geniuszu autora, którego znam z bardziej " poważniejszych" książek, i niewyobrażalnej...