Nie wiem, może miałam za duże oczekiwania - skoro tę powieść polecają moi ukochani autorzy, to chyba musi być dobra, prawda? Otóż niekoniecznie... Czuję się rozczarowana i to bardzo. Zamiast dużych emocji, napięcia, ta powieść spowodowała u mnie jedynie znużenie i niemiłosiernie mnie znudziła.

Rachel spędza czas na piciu i obserwacji pewnego domu i jego mieszkańców z okien pociągu. Właściwie nie robi nic innego - jeździ i upija się do nieprzytomności, a także użala się nad swoim zmarnowanym życiem i rozpamiętuje utraconą miłość. Niestety, większość akcji skupia się właśnie na tym. Owszem, dzieje się coś więcej - coś złego, a Rachel wydaje się, że może coś o tym wiedzieć. Tylko nic nie pamięta - w końcu jak zwykle była pijana i urwał jej się film. Mimo to stara się rozwikłać zagadkę, tyle że pijaczka nie jest wiarygodnym świadkiem dla nikogo...

Nie twierdzę, że ta książka ma zupełnie nieinteresującą fabułę. Ma potencjał. Jest tajemnicze zaginięcie, niejasne zagrożenie. Jednak to wszystko zostało opisane w taki sposób, że poczułam ciekawość dopiero pod sam koniec. I to tylko troszeczkę... Mimo że zakończenie jest zaskakujące, a ja nie domyślałam się, kto jest mordercą, to i tak nie czułam żadnych emocji.

Całość okazała się monotonna, rozwleczona i irytująca. Według mnie trochę szkoda czasu na tę przereklamowaną powieść.

Nie wiem, może miałam za duże oczekiwania - skoro tę powieść polecają moi ukochani autorzy, to chyba musi być dobra, prawda? Otóż niekoniecznie... Czuję się rozczarowana i to bardzo. Zamiast dużych emocji, napięcia, ta powieść spowodowała u mnie jedynie znużenie i niemiłosiernie mnie znudziła.

Rachel spędza czas na piciu i obserwacji pewnego domu i jego mieszkańców z okien...