Ciekawa i przyjemna.

Ciekawa i przyjemna.

To króciutki zbiór esejów nt. bibliotek - temat mi bliski ze względu na to, że pracuję właśnie w bibliotece 😊

Mimo że publicystyka Eco wydana została w pierwszej dekadzie XXI wieku, to podjęta problematyka nie traci nic na wartości, znaczeniu i nadal jest jak najbardziej ultranowoczesna.

Umberto Eco snuje ciekawe dywagacje o bibliotece jako instytucji oraz roli, jaką się jej przypisuje i zadaniach jakie ma do spełnienia. Autor podejmuje dyskusję nt. biblioteki idealnej, biblioteki jako wyzwaniu i biblioteki stającej się przygodą; opowiada o kształtowaniu się idei biblioteki oraz stawia trafne tezy nt. antybiblioteki!

Eco serwuje nam prześwietną podróż między biblioteczne regały pełne książek. Teksty skrzą się humorem i sarkazmem. Czyta się z nieukrywaną satysfakcją!

Jeśli podoba Wam się moja recenzja, to zapraszam po więcej:
https://www.instagram.com/anemonenemorose/

To króciutki zbiór esejów nt. bibliotek - temat mi bliski ze względu na to, że pracuję właśnie w bibliotece 😊

Mimo że publicystyka Eco wydana została w pierwszej dekadzie XXI wieku, to podjęta problematyka nie traci nic na wartości, znaczeniu i nadal jest jak najbardziej ultranowoczesna.

Umberto Eco snuje ciekawe dywagacje o bibliotece jako instytucji oraz roli, jaką się...

Niezwykła erudycja Autora.

Niezwykła erudycja Autora.

Umberto Eco potrafi oczarować czytelnika nie tylko swoimi powieściami. Esej "O bibliotece" jest niezwykle wyraźnym przykładem na to, że włoski mistrz słowa potrafił również doprowadzić do perfekcji krótkie formy.

W tej niewielkiej książeczce bibliofil znajdzie prawdziwy deser intelektualny. Mnie osobiście urzekły opisy bibliotek i antybibliotek widzianych, bądź wykreowanych przez Eco.

Umberto Eco potrafi oczarować czytelnika nie tylko swoimi powieściami. Esej "O bibliotece" jest niezwykle wyraźnym przykładem na to, że włoski mistrz słowa potrafił również doprowadzić do perfekcji krótkie formy.

W tej niewielkiej książeczce bibliofil znajdzie prawdziwy deser intelektualny. Mnie osobiście urzekły opisy bibliotek i antybibliotek widzianych, bądź...

Krótka , ale zawierająca ciekawe przemyślenia Umberto Eco, na temat bibliotek. Jakże aktualna jest także dzisiaj treść odczytu wygłoszonego przez autora w 1981 roku. Biblioteki współczesne, o których wspomina Eco, to spełniająca się wizja bibliotek doskonałych, wręcz idealnych i dostosowanych do potrzeb czytelników.
Czy jednak nie ma już wcale tzw. "złych bibliotek" , gdzie czytelnik jest zbędnym elementem? Warto przeczytać opis Borgesa, który przytacza autor, by odpowiedzieć sobie na to pytanie.
Polecam!

Krótka , ale zawierająca ciekawe przemyślenia Umberto Eco, na temat bibliotek. Jakże aktualna jest także dzisiaj treść odczytu wygłoszonego przez autora w 1981 roku. Biblioteki współczesne, o których wspomina Eco, to spełniająca się wizja bibliotek doskonałych, wręcz idealnych i dostosowanych do potrzeb czytelników.
Czy jednak nie ma już wcale tzw. "złych bibliotek" ,...

Krótka, ale treściwa. Niby to, co już teraz mamy, ale język Umberto Eco wszystkiemu dodaje blasku. Tak więc dostajemy podstawy podstaw, trochę w humorystycznym zarysie, ale autor swoim językiem poniekąd motywuje i przekazuje 'pochodnię' kolejnym pokoleniom bibliotekarzy.

Krótka, ale treściwa. Niby to, co już teraz mamy, ale język Umberto Eco wszystkiemu dodaje blasku. Tak więc dostajemy podstawy podstaw, trochę w humorystycznym zarysie, ale autor swoim językiem poniekąd motywuje i przekazuje 'pochodnię' kolejnym pokoleniom bibliotekarzy.

Krótki opis rodzajów schamatów pracy bibliotek i refleksja nad przyszłością bibliotekarstwa w ogóle. Niby nic specjalnego, ale jednak czyta się z przyjemnością.

Krótki opis rodzajów schamatów pracy bibliotek i refleksja nad przyszłością bibliotekarstwa w ogóle. Niby nic specjalnego, ale jednak czyta się z przyjemnością.

Mam słabość do książek opowiadających o bibliotekach. Jakiś czas temu trafiłam na odczyt Umberta Eco, wygłoszony w 1981 roku z okazji 25-lecia Biblioteki Miejskiej w Mediolanie. „O bibliotekach" to dowcipny tekst prezentujący najpierw funkcje bibliotek publicznych, a następnie omawiający 19 punktów charakteryzujących… „antybibliotekę”.

Oto kilka z nich:
"Katalogi winny zawierać jak najwięcej działów..."
"Czas między zamówieniem a dostarczeniem książki winien być bardzo długi..."
"Nie należy dawać więcej niż jedną książkę naraz..."
"Bibliotekarz winien uważać czytelnika za wroga…"

I tak dalej...

Niestety, te absurdalne zasady wciąż zdarzają się w niektórych książnicach, co oznacza, że od mediolańskiego wystąpienia nie wszystko udało się poprawić.

Pracując od kilku lat w zawodzie bibliotekarza, dostrzegam jednak obiecujące tendencje, dzięki którym biblioteki – publiczne i szkolne – stają się miejscami, o których Eco mówi w zakończeniu:

„Biblioteka na miarę człowieka to znaczy także biblioteka radosna, zapewniającą możliwość wypicia kawy ze śmietanką; [...] do której chodzi się chętnie i która przeobrazi się stopniowo w wielką machinę spędzania wolnego czasu [...].”

W mojej bibliotece można już wypić herbatę, a uczniowie i nauczyciele przychodzą chętnie, nie tylko po książki, ale też po to, by odpocząć i w przyjaznej przestrzeni spędzić wolny czas...

Zatem kilka postulatów Umberta Eco mogę uznać za zrealizowane. I choć autor „Imienia róży” mówił o bibliotekach publicznych, to dlaczego nie brać przykładu ze „starszych sióstr” i nie dbać o wysoki poziom również w bibliotece szkolnej?

Lubię zaglądać do tej małej, 48-stronicowej książeczki, tak pięknie wydanej. Jest ona dla mnie inspiracją do czynienia z biblioteki miejsca „ulubionego” i „magicznego”. I chroni mnie przed popadaniem w zawodową i czytelniczą rutynę.

Mam słabość do książek opowiadających o bibliotekach. Jakiś czas temu trafiłam na odczyt Umberta Eco, wygłoszony w 1981 roku z okazji 25-lecia Biblioteki Miejskiej w Mediolanie. „O bibliotekach" to dowcipny tekst prezentujący najpierw funkcje bibliotek publicznych, a następnie omawiający 19 punktów charakteryzujących… „antybibliotekę”.

Oto kilka z nich:
"Katalogi winny...

Przyjemnie napisana; wnioski autora zabawne i dają ciekawe spojrzenie jak powinna wyglądać biblioteka. Przeczytałem książkę przy okazji podróży pociągiem :)

Przyjemnie napisana; wnioski autora zabawne i dają ciekawe spojrzenie jak powinna wyglądać biblioteka. Przeczytałem książkę przy okazji podróży pociągiem :)

Przeuroczy esej od Umberto Eco na zakończenie dobrze czytającego się czerwca. Esej, mimo, że króciutki, niezwykle kompletny. Odwiedzamy bibliotekę idealną, odwiedzamy i taką z koszmarów, które niezwykle łudząco przypomina polską bibliotekę naukową z lat 90- tych. Ach, sentymenty. Odwiedzamy też ulubione biblioteki Autora - Yale i w Toronto. Jest zabawnie, troszeczkę z sarkazmem ale tak znajomo. Puszczone oczko do każdego książkoholika.

Przeuroczy esej od Umberto Eco na zakończenie dobrze czytającego się czerwca. Esej, mimo, że króciutki, niezwykle kompletny. Odwiedzamy bibliotekę idealną, odwiedzamy i taką z koszmarów, które niezwykle łudząco przypomina polską bibliotekę naukową z lat 90- tych. Ach, sentymenty. Odwiedzamy też ulubione biblioteki Autora - Yale i w Toronto. Jest zabawnie, troszeczkę z...