rozwińzwiń

Cztery rzęsy nietoperza

Okładka książki Cztery rzęsy nietoperza Hanna Kowalewska Patronat Logo
Patronat Logo
Okładka książki Cztery rzęsy nietoperza
Hanna Kowalewska Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie Cykl: Zawrocie (tom 6) literatura piękna
624 str. 10 godz. 24 min.
Kategoria:
literatura piękna
Cykl:
Zawrocie (tom 6)
Wydawnictwo:
Wydawnictwo Literackie
Data wydania:
2016-06-16
Data 1. wyd. pol.:
2016-06-16
Liczba stron:
624
Czas czytania
10 godz. 24 min.
Język:
polski
ISBN:
9788308061480
Tagi:
literatura polska saga rodzinna Zawrocie
Średnia ocen

7,3 7,3 / 10

Oceń książkę
i
Dodaj do biblioteczki

Porównaj ceny

i
Porównywarka z zawsze aktualnymi cenami
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Ładowanie Szukamy ofert...

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oficjalne recenzje i

Zaklęty krąg zranień



1386 159 87

Oceny

Średnia ocen
7,3 / 10
332 ocen
Twoja ocena
0 / 10

OPINIE i DYSKUSJE

Sortuj:
avatar
41
19

Na półkach:

To już 6 tom serii o Zawrociu. Jest okropnie rozwlekły - można było to spokojnie zmieścić na 200-300 stronach, a nie na ponad 600. Ale nie to mnie zniesmaczyło. Przede wszystkim jak to możliwe, że autorka w tomie 6 kompletnie zapomniała, jakiej rasy jest pies Remi należący do głównej bohaterki. Pies, który we wszystkich poprzednich tomach ma znaczącą rolę i pojawia się często. A mianowicie od 1 do 5 tomu jest to doberman (t.1, wyd. II " Tego lata w Zawrociu" str. 24 i w wielu miejscach w innych tomach),a już w tomie 6 Remi okazuje się dogiem ( t. 6 " Cztery rzęsy nietoperza" wyd. I, str. 29).
Powieść jest ogólnie męcząca - wokół bohaterki jest tylu wrednych, wręcz patologicznie nienawistnych znajomych i członków rodziny, że wydaje się to życiowo niemożliwe. Ta ogólna nieżyczliwość i ciągłe knowania przytłaczają i zniechęcają. Nie ma w tych książkach "wentylu" w postaci zabawnej sytuacji, czy choćby odrobiny poczucia humoru. Ciężkie toto i przytłaczające. Został mi już tylko 1 tom do końca serii. Przeczytam, bo wciąż mam nadzieję, że autorka wyprowadzi siebie i czytelnika z nastroju bliskiego depresji.

To już 6 tom serii o Zawrociu. Jest okropnie rozwlekły - można było to spokojnie zmieścić na 200-300 stronach, a nie na ponad 600. Ale nie to mnie zniesmaczyło. Przede wszystkim jak to możliwe, że autorka w tomie 6 kompletnie zapomniała, jakiej rasy jest pies Remi należący do głównej bohaterki. Pies, który we wszystkich poprzednich tomach ma znaczącą rolę i pojawia się...

więcej Pokaż mimo to

avatar
192
154

Na półkach:

Lektura nieco rozwlekła, ale urzeka klimatem, czego nie mogę powiedzieć o wszystkich książkach serii.
Matylda, po rozbiciu przez przyrodnią siostrzyczkę z piekła rodem jej związku z ojcem przyszłego dziecka, Jaśkiem, zamieszkuje w Zawrociu. Jej obecny ukochany, Paweł, wyjeżdża w sprawach zawodowych do USA. Przedtem zapewnił ciężarnej ukochanej opiekę sąsiadów i towarzystwo sympatycznej Ewy.
Niestety, komuś bardzo zależy, żeby Matyldę wystraszyć, a nawet wypłoszyć z odziedziczonego po babce dworku. Martwe zwierzęta podrzucane na posesję, otrute psy, nieprzyjemne spotkania z ludźmi wrogo nastawionymi przeciw niej.
Do tego mało wspierająca mamusia, wspomniana wredna siostra z drugiego małżeństwa matki, negatywnie nastawiony ojczymek, były absztyfikant Kostek, narcystyczny manipulant, dowalający Matyldzie od strony zawodowej. Cóż, łatwego życia to ona nie ma.
Sama bohaterka, mimo, iż dobrze jej życzę, wydaje się momentami nieco irytująca. Ale to nic w porównaniu do jej siostry, Pauli. Jest to typowa socjopatka zazdrosna od dziecka o wszystko, co ma Matylda.
Dialogi są momentami nieco przydługie, czasem mało wiarygodne. Jednak trzeba przyznać autorce, że dryg do pisania niewątpliwie posiada, operuje pięknym, bogatym, wręcz niekiedy poetyckim językiem. Scena z Brysiem ,,przeurocza", właśnie na takie potraktowanie zasługują typy takie, jak on.

Lektura nieco rozwlekła, ale urzeka klimatem, czego nie mogę powiedzieć o wszystkich książkach serii.
Matylda, po rozbiciu przez przyrodnią siostrzyczkę z piekła rodem jej związku z ojcem przyszłego dziecka, Jaśkiem, zamieszkuje w Zawrociu. Jej obecny ukochany, Paweł, wyjeżdża w sprawach zawodowych do USA. Przedtem zapewnił ciężarnej ukochanej opiekę sąsiadów i towarzystwo...

więcej Pokaż mimo to

avatar
6
3

Na półkach:

Super!

Super!

Pokaż mimo to

avatar
78
78

Na półkach:

Jak dla mnie chyba najlepsza część z serii o Zawrociu.

Jak dla mnie chyba najlepsza część z serii o Zawrociu.

Pokaż mimo to

avatar
1209
877

Na półkach: , , , ,

Tom szósty i Zawrocie tym razem w zupełnie innej odsłonie. Mniej klimatycznej, mniej magicznej, mniej zawrociańskiej po prostu.

Nie ma poezji. Nawet kapelusze i suknie babki Aleksandry wydobyte ze strychu i pokryte kurzem nie zdołały wrócić tego niepowtarzalnego klimatu starej rezydencji. Nie ma już dawno fortepianu, nadającego domowi dawnego splendoru, bo ten spaliła wredna siostra Pawła- Emila - w poprzednim tomie. Nie ma zbyt wielu wspomnień, zadumy nad albumami, bo Matylda zupełnie czym innym ma zaprzątniętą głowę. Nie ma nawet pięknych okoliczności przyrody, bo okolicę pokrywa w zależności od temperatury albo błotnista breja, albo śniegowa czapa. Nie ma też ukochanego wnuka babki - Pawła - wyjechał do Stanów komponować muzykę do dwóch filmów.

Jest pusto, prozaicznie i niemal dramatycznie. Matylda z psami, doglądana przez Jóźwiaków, to jedyna lokatorka Zawrocia. Wiele osób wokół niej próbuje utrudnić jej spokojne oczekiwanie na dziecko. Otrzymuje od dawnych i obecnych znajomych, a nawet od bliskich, tak wiele niesprawiedliwych, kłamliwych, paskudnych, wrednych, mściwych słów, że aż dziw bierze, że nie poroniła. Kostek dalej utrudnia jej życie, naprzykrzają się byłe kobiety Pawła, a jego znajomi znad jeziora zaledwie Matyldę tolerują. Do tego odwieczne problemy z matką i nieuzasadnione pretensje przyrodniej siostry – Pauli. Wszyscy chcą jej zohydzić związek z Pawłem skazując go już u zarania na klęskę i prorokując rychły koniec relacji.

Robi się do tego kryminalnie. Na bramie do Zawrocia pojawiają się kolejno: martwa, wypreparowana żaba, potem nietoperz, a w końcu ociekająca krwią papuga z podciętym gardłem. Wreszcie otrute zostają dwa ukochane psy babki. Do akcji wkroczyć musi miejscowa policja. Okazuje się, że do grona wrogów dochodzi klan miejscowych biznesmenów, którym Matylda odmówiła sprzedaży ładnie położonego kawałka gruntu.

Na ponad 600 stronach oprócz tych przykrych rozmów i krwistych niespodzianek niewiele się dzieje. To zaledwie przeciąg kilku miesięcy. W zakończeniu Paweł szczęśliwie wraca do kraju i dochodzi w końcu do długo planowanych zaręczyn, ale nawet to wydarzenie musi zostać zepsute przez nieobliczalną Paulę. Zaiste Matylda ma stalowe nerwy i niespotykaną odporność na stres. Raniące słowa, bolesne wypominania przeszłości, wulgarne opinie na swój temat przyjmuje niczym posąg, bez słowa sprzeciwu. Nie wiem, czy w realnej rzeczywistości ciężarna byłaby w stanie wytrzymać tyle ciosów.

Po tym tomie Zawrocie niestety nie jest już strażnikiem przeszłości, enklawą dawnego blichtru i wielkopańskiej klasy niedostępną dla małomiasteczkowej i wiejskiej tłuszczy. Dosięga go współczesność w całej swojej rozciągłości. Brama otwarła się na wszystko, przed czym niegdyś uciekała babka.

Czy mi się to podoba? Średnio, nawet bardzo średnio. I nawet język powieści wydał mi się mocno współczesny, pozbawiony liryzmu i smaku.

Tom szósty i Zawrocie tym razem w zupełnie innej odsłonie. Mniej klimatycznej, mniej magicznej, mniej zawrociańskiej po prostu.

Nie ma poezji. Nawet kapelusze i suknie babki Aleksandry wydobyte ze strychu i pokryte kurzem nie zdołały wrócić tego niepowtarzalnego klimatu starej rezydencji. Nie ma już dawno fortepianu, nadającego domowi dawnego splendoru, bo ten spaliła...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1270
1270

Na półkach: ,

Tym razem babko - Pani Milska, ja tego nie kupuję. Nie podobała mi się ta część.

Po pierwsze, nigdy nie przyklasnę komuś, żadnemu autorowi, który celem uzdatnienia swojej powieści uśmierca w niej zwierzęta. Zwłaszcza pani, pani Hanno, nie musiała tego robić. Cykl o Zawrociu jest naprawdę dobry, sama oceniałam każdą wcześniejszą część cyklu na "rewelacyjna", lub "bardzo dobra". Tak te książki odbierałam i podziwiałam, styl, prosty, lecz nie prostacki. Niewydumane i niewymuszone dialogi i ciekawe postacie.

Tym razem coś między tą częścią a mną nie zaiskrzyło. Nie wiem, czy ja "wyrosłam" z Kowalewskiej, czy zaistniało coś innego. Cała książka jest o perypetiach i dziwnych interakcjach pomiędzy Matyldą, Pawłem i ich "byłymi". I tutaj kolejny zgrzyt, który nastąpił u mnie kiedy o tym czytałam. Matylda i Paweł to jakieś wprost cuda, miód i orzeszki. Wszyscy "byli" Matyldy i wszystkie, dosłownie co do jednej, "byłe" Pawła chcą ich mieć z powrotem.

Obgadują, knują i wymyślają jakieś dziwne historie, byle tylko zakochanych poróżnić. Miałam wrażenie, jakbym znalazła się w jakiejś piaskownicy, pełnej przerośniętych dzieciaków, które kłócą się o wiaderko z łopatką, nie przebierając w środkach.

Sama Matylda i Paweł okłamują się w każdej telefonicznej rozmowie. Niby dla ich wzajemnego dobra. Paweł jest w Stanach, pisze muzykę do jakichś filmów. Ktoś dzwoni do producentów, opowiada jakieś banialuki wyssane z palca, a ci (jak jacyś idioci),zamiast zasięgnąć języka prawdy u źródła, czyli zapytać wprost Pawła, stwarzają mu jakieś dziwne sytuacje, nie pozostawiając zupełnie pola do obrony.

Na to wszystko nakładają się jeszcze sprawy osobiste rozgrywane między rodzinami osobnymi i rodziną wspólną. Wszak Paweł i Matylda, to cioteczne rodzeństwo. A Matylda w tej części to wprost oaza spokoju. Kobieta w ciąży, gdzie hormony, harcują wtedy jak rolkarze w skateparku. A ona, posąg, nic nie jest w stanie jej wyprowadzić z równowagi, ani zimna matka, ani histeryczka Paula, ani nawet dziwny manekin znaleziony na strychu. Oaza spokoju, która wszystkim pomaga niczym Matka Teresa i na nikogo złego słowa nie powie.

Nie, z tą częścią cyklu, zupełnie mi nie po drodze.

Tym razem babko - Pani Milska, ja tego nie kupuję. Nie podobała mi się ta część.

Po pierwsze, nigdy nie przyklasnę komuś, żadnemu autorowi, który celem uzdatnienia swojej powieści uśmierca w niej zwierzęta. Zwłaszcza pani, pani Hanno, nie musiała tego robić. Cykl o Zawrociu jest naprawdę dobry, sama oceniałam każdą wcześniejszą część cyklu na "rewelacyjna", lub...

więcej Pokaż mimo to

avatar
1346
49

Na półkach: ,

Powrót do Zawrocia po latach. Główna bohaterka irytuje nieco bardziej - wszystkie kobiety jej nienawidzą, bo zazdroszczą, wszyscy mężczyźni się w niej kochają i za nic nie chcą zapomnieć... Ulotniło się trochę magii, doszły za to wątki kryminalne, zapachniało telenowelą brazylijską. Mimo wszystko dość dobrze się czyta, dobrnęłam do końca, a nawet przeczytałam następny tom. Jednam mały niesmak pozostał.

Powrót do Zawrocia po latach. Główna bohaterka irytuje nieco bardziej - wszystkie kobiety jej nienawidzą, bo zazdroszczą, wszyscy mężczyźni się w niej kochają i za nic nie chcą zapomnieć... Ulotniło się trochę magii, doszły za to wątki kryminalne, zapachniało telenowelą brazylijską. Mimo wszystko dość dobrze się czyta, dobrnęłam do końca, a nawet przeczytałam następny tom....

więcej Pokaż mimo to

avatar
3113
1401

Na półkach: ,

Niestety w ta powieść już trochę goni własny ogon. Mamy tu takie typowe bicie piany, pełno słownych przepychanek i rozmów o niczym, jak w brazylijskiej telenoweli. Nic specjalnego się tu nie dzieje, poza tym, że w życiu Matyldy co rusz pojawiają się nowe postaci, które chciałyby utopić ją w łyżce wody. Skąd ta kobieta ma tylu wrogów, zastanawia się czytelnik. I to w dodatku wrogów zaciekłych, którym chce się nie tylko plotkować o niej, ale i knuć przeciwko niej dziwaczne intrygi i uparcie prześladować. Matylda oczywiście z tym wszystkim musi się dzielnie mierzyć sama, bo jej ukochany jest wiecznie nieobecny. Co tylko ułatwia zadanie tym, którzy chcą tę parę rozdzielić - a jest tych osób naprawdę sporo, i wkładają w to sporo wysiłku... Nagromadzenie intryg również jak w brazylijskiej noweli - nie przekonało mnie to, a tylko zirytowało. Kompletnie nierealistyczne. A najgorsze jest to, że z tego wszystkiego nie płynie żaden głębszy przekaz, żaden morał, nawet taki, że "zgoda buduje, niezgoda rujnuje".

Niestety w ta powieść już trochę goni własny ogon. Mamy tu takie typowe bicie piany, pełno słownych przepychanek i rozmów o niczym, jak w brazylijskiej telenoweli. Nic specjalnego się tu nie dzieje, poza tym, że w życiu Matyldy co rusz pojawiają się nowe postaci, które chciałyby utopić ją w łyżce wody. Skąd ta kobieta ma tylu wrogów, zastanawia się czytelnik. I to w dodatku...

więcej Pokaż mimo to

avatar
604
92

Na półkach:

Może być i to tylko dlatego,że męczyłam w czasie kwarantanny.Odłożyłam zresztą po tych powtarzanych zwrotach "babko" - zwrotach do ofiarodawczyni wielkiego majątku.Jakoś tak mi brakowało w nim szacunku.
Poza tym polskie prawo spadkowe nie wygląda tak jak na amerykańskich filmach.Najpierw trzeba wydziedziczyć swoje potomstwo i to z uzasadnionych powodów (brak opieki,znęcanie się),a nie z chwilowego kaprysu.Poza tym istnieje cos takiego jak zachowek,więc nowa dziedziczka musiałaby naprawdę być bogata by wszystkich spłacić (córka i wnuczęta).
A do tego to nagromadzenie toksycznych,złych ludzi! Intrygantów!Podejrzanych artystów,damskich bokserów,itp.,itd. Ło matko!
Tak więc przeczytałam jednak,bo z braku laku ...

Może być i to tylko dlatego,że męczyłam w czasie kwarantanny.Odłożyłam zresztą po tych powtarzanych zwrotach "babko" - zwrotach do ofiarodawczyni wielkiego majątku.Jakoś tak mi brakowało w nim szacunku.
Poza tym polskie prawo spadkowe nie wygląda tak jak na amerykańskich filmach.Najpierw trzeba wydziedziczyć swoje potomstwo i to z uzasadnionych powodów (brak opieki,znęcanie...

więcej Pokaż mimo to

avatar
445
267

Na półkach:

Styl pani hanny Kowalewskiej jest oryginalny. Mnie on odpowiada. To piękny polski język.
Historia nabiera tempa w kolejnych częściach. Wątek miłosny nie jest głównym wątkiem, chociaż niesamowicie poprowadzony, zaskakuje.
Ja się w Zawrocie wkręciłam. I na pewno nie będzie dla pani Hanny zaskoczeniem, że moim ukochanym bohaterem jest Paweł ;) cudna kreacja!

Styl pani hanny Kowalewskiej jest oryginalny. Mnie on odpowiada. To piękny polski język.
Historia nabiera tempa w kolejnych częściach. Wątek miłosny nie jest głównym wątkiem, chociaż niesamowicie poprowadzony, zaskakuje.
Ja się w Zawrocie wkręciłam. I na pewno nie będzie dla pani Hanny zaskoczeniem, że moim ukochanym bohaterem jest Paweł ;) cudna kreacja!

Pokaż mimo to

Książka na półkach

  • Przeczytane
    446
  • Chcę przeczytać
    377
  • Posiadam
    71
  • Ulubione
    26
  • 2019
    8
  • 2016
    7
  • 2020
    4
  • Literatura polska
    4
  • 2023
    3
  • 2016
    3

Cytaty

Więcej
Hanna Kowalewska Cztery rzęsy nietoperza Zobacz więcej
Hanna Kowalewska Cztery rzęsy nietoperza Zobacz więcej
Hanna Kowalewska Cztery rzęsy nietoperza Zobacz więcej
Więcej

Podobne książki

Przeczytaj także