Joanna Miszczuk

Jedyny plus to dobry styl pozwalający na szybkie płynięcie przez fabułę. Minusy. Dużo. Najważniejsze: - fabuła nie związana z tytułem, przynajmniej do około 350 strony; - mnóstwo szczegółów, kompletnie zbędnych; - cała seria scen, które nie mają absolutnie żadnego znaczenia dla fabuły; - główna bohaterka to zwyczajna ignorantka, a do tego głupia i wredna; - inne bohaterki to kobiety okropnie skupione na sobie, wbrew próbom autorki wmówienia czytelnikowi, że są takie fantastyczne; - męscy bohaterowie to niemal same ideały z punktu widzenia obiektywnego obserwatora; - nie rozumiem dlaczego autorka wykorzystała prawdziwe postaci z historii wprowadzając do ich życiorysów wydarzenia, których nie było, a które bardzo obniżają ich ocenę moralną; bardzo nieelegancko ze strony autorki. - zbiegi okoliczności idiotyczne; - błędy dotyczące rzeczywistości różnych epok świadczą o ignorancji lub marzycielstwie autorki; - do około 350 strony to nudna obyczajówka, którą nie wiadomo dlaczego się czyta, potem pojawia się nie do końca przemyślany tajemniczy motyw, który jest zwyczajnie dziwny. Mam resztę tej sagi na półce. Przeczytam, ale tylko dlatego, że kończę to, co zaczynam. Przynajmniej dotychczas.