Któż z nas nie lubi się czasem bać? Chyba każdy :) Książkę wypożyczyłem niedawno w ulubionej bibliotece za rogiem i spędziłem przy niej i herbacie kilka miłych godzin. Wszyscy pamiętamy historię Draculi - legendarnego krwiopijcy rodem z Transylwanii, znamy też filmy, znamy też Brama Stokera. Przyznam, że uwielbiam wiktoriańskie klimaty. A dobra fantastyka - jak często to podkreślam na blogach innych zaprzyjaźnionych osób - jest zawsze w cenie. Karen Essex jest amerykańską pisarką. Stworzyła ona całkiem ciekawe dziełko, okraszone - na amerykański sposób - sporą dawką erotyzmu, chwil grozy i chwil miejscami bardzo poetyckich. Mamy Lucy Westenra, mamy Minę Harker. Mamy chwile szaleństwa, chwile refleksji też. Tę książkę czyta się bardzo szybko i powiem Wam szczerze - nie zawiedziecie się. A została wydana w dwutysięcznym czternastym roku. Dobra fantastyka, dobre ujęcie wampirzych klimatów. Trzyma w napięciu, nie pozwala się oderwać. Nie zapominajmy też - że Vlad Tepes ma pewne związki z Polską. Ale tutaj ten "Drakul" jest ujęty nieco inaczej. Dobre czytadło na coraz dłuższe, jesienne wieczory. Serdecznie polecam wszystkim Czytelnikom bloga.

Któż z nas nie lubi się czasem bać? Chyba każdy :) Książkę wypożyczyłem niedawno w ulubionej bibliotece za rogiem i spędziłem przy niej i herbacie kilka miłych godzin. Wszyscy pamiętamy historię Draculi - legendarnego krwiopijcy rodem z Transylwanii, znamy też filmy, znamy też Brama Stokera. Przyznam, że uwielbiam wiktoriańskie klimaty. A dobra fantastyka - jak często to...

Mam mieszane uczucia... Super pomysł, ciekawie osadzona fabuła; ale dialogi drętwe i zupełnie nieprawdopodobne- znajomi, rozmawiają ze sobą jak na herbatce u królowej angielskiej. Kilka błędów, których stanowczo korekta nie powinna puścić.
Można przeczytać dla zmiany "smaku".

Mam mieszane uczucia... Super pomysł, ciekawie osadzona fabuła; ale dialogi drętwe i zupełnie nieprawdopodobne- znajomi, rozmawiają ze sobą jak na herbatce u królowej angielskiej. Kilka błędów, których stanowczo korekta nie powinna puścić.
Można przeczytać dla zmiany "smaku".

Książka miała potencjał. Początek nawet dobry. Ale stopniowo było coraz gorzej, momentami wręcz groteskowo. Co chwilę pojawiała się postać ze specjalnymi zdolnościami. Brakowało tylko Spidermana i Harry Pottera. Pomimo tego, że mamy tu demony, opętania, duchy i strzygi ... nie ma tu absolutnie grozy. Da się to czytać, tylko nie wiadomo po co.

Książka miała potencjał. Początek nawet dobry. Ale stopniowo było coraz gorzej, momentami wręcz groteskowo. Co chwilę pojawiała się postać ze specjalnymi zdolnościami. Brakowało tylko Spidermana i Harry Pottera. Pomimo tego, że mamy tu demony, opętania, duchy i strzygi ... nie ma tu absolutnie grozy. Da się to czytać, tylko nie wiadomo po co.

Przeczytałam. Nawet wciągające.
Przynajmniej bohaterka nie ma takich problemów z zaakceptowaniem nierealnego jak bohaterka "Spadku". Nie ma natłoku informacji o postaciach z legend, sposób na zabicie demona trochę sprzeczny z informacjami wcześniejszymi.
Finał nawet ciekawy.

Przeczytałam. Nawet wciągające.
Przynajmniej bohaterka nie ma takich problemów z zaakceptowaniem nierealnego jak bohaterka "Spadku". Nie ma natłoku informacji o postaciach z legend, sposób na zabicie demona trochę sprzeczny z informacjami wcześniejszymi.
Finał nawet ciekawy.

Fantastyczna książka, trochę nierealna, jednak włożona w bardzo realne ramy. Połączenie dobrego kryminału ze zjawiskami paranormalnymi. doskonale mięsista, wciągająca, z bardzo dynamiczną akcją i bardzo dobrze skonstruowanymi, wyrazistymi postaciami. Nie sposób się oderwać.

Polecam bardzo gorąco!

Fantastyczna książka, trochę nierealna, jednak włożona w bardzo realne ramy. Połączenie dobrego kryminału ze zjawiskami paranormalnymi. doskonale mięsista, wciągająca, z bardzo dynamiczną akcją i bardzo dobrze skonstruowanymi, wyrazistymi postaciami. Nie sposób się oderwać.

Polecam bardzo gorąco!

Emilia to studentka, która od dzieciństwa posiada niezwykłe zdolności, bowiem słyszy i widzi duchy zmarłych tragicznie osób, które proszą ją o pomoc. Nie ma jednak zbyt wielu przyjaciół, gdyż kiedy wyjawia im swoją tajemnicę, tamci się od niej odsuwają uważając ją za dziwaka. Dopiero kiedy na swojej drodze spotyka Michała, jej życie nabiera barw.

Zjawiska paranormalne, czy ktoś z Was miał może z nimi kiedyś styczność? Uważacie, że duchy istnieją? Osobiście uważam, że tak, duchy istnieją, choć sama się nigdy z żadnym nie spotkałam. Nasza bohaterka widzi je od dzieciństwa, nie boi się ich, pragnie im jedynie pomóc, sprawić by ich dusze mogły spokojnie odejść.

W mieście dochodzi do zgonów, które ciężko wytłumaczyć, zazwyczaj giną starsze Panie. Do tego dochodzą zaginięcia studentek. Czy niezwykłe zdolności Emilii pozwolą wytłumaczyć te dziwne zjawiska?

Autorka stworzyła powieść grozy, ze zjawiskami paranormalnymi, mamy tutaj do czynienia z duchami, strzygami oraz demonami. Kiedy nad ciałem człowieka przejmuje władzę demon, bliscy tej osoby momentalnie znajdują się w niebezpieczeństwie. W rzeczywistości zdarza się, że w niektórych ludzi wstępuje taki demon. Dochodzi do egzorcyzmów, by móc go wypędzić z danego ciała. Na samą myśl o takim wydarzeniu przechodzą mi ciarki po ciele.

Zastanówmy się zatem czy talent Emilii jest darem czy też przekleństwem? Czy ona jest jedyną osobą z niewytłumaczalnymi zdolnościami? Jej postać zdecydowanie budzi respekt, gdyż nie wpada w jakiś obłęd poprzez dwój dar. Kiedy widzi ducha, intuicja jej podpowiada, że musi mu pomóc. Jednak jest osobą samotną, czującą się jak jakiś wyrzutek. Brakuje jej rówieśników z którymi mogłaby się spotykać.

"Emilia oparła się wygodniej i w zadumie trawiła właśnie usłyszane słowa. Przez całe swoje życie była przekonana, że jest wyrzutkiem. Jedyną osobą z tak dziwacznymi zdolnościami, przez swój przeklęty talent żyjącą zawsze na uboczu. Z dala od zabaw, młodzieżowych rozrywek."

J. D. Bujak dobrze wykreowała swoich bohaterów. Są różnorodni, każdego z nich na swój sposób da się polubić. Książka od początku do końca trzyma w sobie zagadkę. Czytelnik wspólnie z bohaterami stara się rozwikłać tajemnicę zaginięć studentek i dziwnych zgonów starszych kobiet. Bardzo spodobał mi się wpleciony wątek miłosny, który mile mnie zaskoczył. Czasami jednak odnosiłam wrażenie, że dialogi są zbyt proste i czegoś im brakuje. Zabrakło mi tutaj również emocji, moich emocji podczas czytania. Kilka razy zdarzyło się, że przeszły mi ciarki, jednak jak na powieść grozy było tego zdecydowanie mało. Oczekiwałam, że od początku do końca będzie trzymać mnie w napięciu, sprawiać, że będę się bała, a jednak to się nie pojawiło. Niemniej pomijając te fakty, książkę czyta się na jednym wdechu.

Ogniskowa to powieść, w której czytelnik spotka się z ogromem zjawisk paranormalnych, częściowo pomieszanych z elementami fantastyki. To książka, która zmusi swojego odbiorcę do poruszenia szarymi komórkami, by mógł wspólnie z bohaterami rozwikłać zagadkę, którą przygotowała dla niego autorka. Polecam tym, którzy lubią niebezpieczny świat przedstawiony w literaturze.


www.czytninka.blogspot.com

Emilia to studentka, która od dzieciństwa posiada niezwykłe zdolności, bowiem słyszy i widzi duchy zmarłych tragicznie osób, które proszą ją o pomoc. Nie ma jednak zbyt wielu przyjaciół, gdyż kiedy wyjawia im swoją tajemnicę, tamci się od niej odsuwają uważając ją za dziwaka. Dopiero kiedy na swojej drodze spotyka Michała, jej życie nabiera barw.

Zjawiska paranormalne,...

Nasz świat działa bardzo dziwnie. Często myślimy, że za wszystkim stoi, albo Bóg, albo ten drugi na dole. Lecz to właśnie ludzie są źli, to oni wybierają swoją własną ścieżkę życia i poglądy, bo przecież mamy podświadomość, sumienie i wolę.
Niekiedy jesteśmy marionetkami, które wypełniają swoją rolę, umierają i na tym wszystko się kończy.

Od małego Emilia widziała duchy, pierwszy raz, kiedy to się zdarzyło miała pięć lat. Mieszkała z matką w mieszkaniu, które może i było niewielkie i skromne, ale to był ich własny kąt. Pewnej nocy dziewczynka obudziła się i wybiegła na klatkę schodową, czym obudziła również matkę. Powodem tego, jak później powiedziała, było ostrzeżenie od taty.
Ojciec Emilki umarł lata przed jej urodzeniem. Dlatego matka w pierwszej chwili chciała zaciągnąć dziecko do łóżka i pójść spać. Kiedy dziewczynka nie dała się ubłagać, obie wybiegły na dwór i wtedy cały budynek stanął w płomieniach. Wszystko zaczęło się burzyć, najbardziej ucierpiało piętro, na którym znajdowało się ich mieszkanie. Dziewczynka przez swoje widzenie duchów uratowała życie wielu ludziom.
Przenosząc się już do teraźniejszości. Kraków, miasto pełne wielkich oczekiwań, studentów. To właśnie tam młode studentki, zaczynają masowo umierać. Co się dzieje, wszyscy pytają?
Dlaczego w chwili śmierci mają powykrzywiane twarze jakby krzyczały. Natomiast tam gdzie wynajmowały mieszkanie, najczęściej z owdowiałą staruszką dochodzi do samobójstw?
Emilia całkiem przypadkiem trafia na młodego policjanta, który wraz ze zaznajomionym prawnikiem wciąga studentkę do śledztwa, wiedząc o jej darze.

Niby powieść grozy, horror, kryminał, a jednak ma w sobie części fantasy.
Według mnie bardzo udana mieszanka. Pomimo zabójstw, makabrycznych fragmentów, autorowi udało się uchwycić także wątek miłosny, co miło mnie zaskoczyło. Przyznam się, że książkę pochłonęłam w całości w ciągu jednego dnia.
Strasznym opisem na okładce książki nie dajcie się zastraszyć, przyznaję momentami aż ciarki przechodzą, szczególnie kiedy się czyta w nocy, ale pomimo tego cieszę się z połączenia moich ulubionych kategorii, czyli fantasy, troszkę romansu i ostrego horroru.
Książka dostaje ode mnie dużego plusa.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Nasz świat działa bardzo dziwnie. Często myślimy, że za wszystkim stoi, albo Bóg, albo ten drugi na dole. Lecz to właśnie ludzie są źli, to oni wybierają swoją własną ścieżkę życia i poglądy, bo przecież mamy podświadomość, sumienie i wolę.
Niekiedy jesteśmy marionetkami, które wypełniają swoją rolę, umierają i na tym wszystko się kończy.

Od małego Emilia widziała duchy,...

Czytając opis książki wiedziałam, że jest to pozycja idealna dla mnie, ponieważ bardzo lubię takie klimaty. Podejrzewałam, że trafi w moje gusta i wcale się nie pomyliłam. Każdą wolną chwilę poświęcałam na czytanie i w końcu udało mi się dobrnąć do końca.

Powiem szczerze, że prolog jak dla mnie niestety, ale nie był zachwycający. Czasami miałam wrażenie, że książka napisana jest przez bardzo młodą dziewczynę, która dopiero zaczyna swoją przygodę z pisaniem. Jakbym czytała opowiadanie wstawione gdzieś w internecie. Bardzo proste opisy, dialogi czasami w żaden sposób nie rozwinięte. Do tej pory nie zetknęłam się z twórczością Joanny Bujak, więc gdy sprawdziłam informację o niej, okazało się, że wcale nie jest początkująca.

W prologu poznajemy pięcioletnią Emilię, która ratuje ludzi mieszkających w jej kamienicy dzięki duchowi jej zmarłego ojca, który ostrzegł ją przed niebezpieczeństwem. Wiemy więc już, jakie zdolności posiada dziewczynka, jesteśmy też świadkami jej pomocy zagubionej duszyczce. Miałam jednak wrażenie, że ten prolog ciągnął się zbyt długo i jakoś ogólnie moje pierwsze mniemanie o tej książce było... słabe.

Ale potem przenosimy się w czasie, Emilia jest już studentką i wtedy rozkręca się cała akcja. Momentalnie zmieniłam swoje odczucia co do tej książki, ponieważ już od pierwszego rozdziału dzieje się tyle niewyobrażalnych rzeczy, że człowiek pragnie wręcz kontynuować przerzucanie [cóż, w tym przypadku przewijanie] kolejnych stron. I tak jest już do końca. Cały czas coś się dzieje, praktycznie nie ma czasu na nudę. Razem z Emilią i jej towarzyszami próbujemy rozwiązać zagadkę zaginionych młodych dziewczyn oraz staruszek, które popełniły samobójstwo z nieznanych przyczyn. Oprócz tego, poznajemy historię także z perspektywy tych właśnie osób i to są chyba najlepsze momenty w książce, bo naprawdę przyprawiają człowieka o gęsią skórkę. Wystarczy tylko trochę wyobraźni.

Jeśli chodzi o bohaterów, to są naprawdę dobrze i różnorodnie wykreowani. Emilka, główna bohaterka, wzbudza moją sympatię. A to już sukces, bo na ogół mam problem z głównymi bohaterkami. Zawsze są takie głupiutkie i niedorozwinięte uczuciowo. No dobra, może nie zawsze, ale często. Emilka jest inna, Emilka jest w porządku. Jest odważna, ale także myśli trzeźwo i nie pakuje się w niebezpieczne sytuacje, bo nie ogarnia, co się dzieje wokół niej. Dar, który posiada, jest wyjątkowy i pomaga rozwikłać naprawdę trudną zagadkę.

Inne postacie także polubiłam. Marcin, prawnik, jest takim... liderem, emanuje od niego dojrzałość i mądrość. Michał jako jedyny z ekipy nie posiada szczególnych zdolności i powiem szczerze, że jego ustawiłabym na końcu kolejki popularności w tej książce. Znaczy... był bardzo w porządku, ale taka trochę z niego... ciapa. Myślał bardzo prostolinijnie, gdyby nie inni, podejmowałby decyzje wręcz głupie, które tylko mogłyby zaszkodzić.

Powiem tak - autorka zrobiła naprawdę kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o wykreowanie świata grozy, w którym wszystko jest niebezpieczne i tajemnicze. Wyobraźnię to kobietka ma, serio. Co jest wielkim plusem, jeśli ktoś lubi fantastyczne klimaty i magiczne stworzenia, takie jak duchy, czarodzieje, strzygi. Do końca trzymająca nas w napięciu fabuła sprawia, że nie możemy się oderwać od czytania. Bo chociaż książka ma ponad 300 stron, cała zagadka rozwikłana jest dopiero na sam koniec, więc dzieje się, dzieje.

Polecam wszystkim, którzy lubią zjawiska paranormalne, a także nie mają nic przeciwko główkowaniu i pobudzaniu szarych komórek. Zagwarantujecie tym sobie niezłą rozrywkę na te jesienne wieczory.

Czytając opis książki wiedziałam, że jest to pozycja idealna dla mnie, ponieważ bardzo lubię takie klimaty. Podejrzewałam, że trafi w moje gusta i wcale się nie pomyliłam. Każdą wolną chwilę poświęcałam na czytanie i w końcu udało mi się dobrnąć do końca.

Powiem szczerze, że prolog jak dla mnie niestety, ale nie był zachwycający. Czasami miałam wrażenie, że książka...

Nareszcie nasze niedoceniane demony i strachy. Nie wyobrażam sobie, żeby nie było w księgarniach kontynuacji tych książek. Dla mnie rewelacja. Jeśli autorka znajdzie nowy pomysł na polskie straszydła, to już rezerwuję fundusze na książki :)

Nareszcie nasze niedoceniane demony i strachy. Nie wyobrażam sobie, żeby nie było w księgarniach kontynuacji tych książek. Dla mnie rewelacja. Jeśli autorka znajdzie nowy pomysł na polskie straszydła, to już rezerwuję fundusze na książki :)

Po pierwszych stronach, spodziewałam się mocnych wrażeń.... Srodze się zawiodłam, nie próbowałam skupić się na dalszym ciągu....

Po pierwszych stronach, spodziewałam się mocnych wrażeń.... Srodze się zawiodłam, nie próbowałam skupić się na dalszym ciągu....