Psiont twarzy Greja... kto o tym (u)tworze nie słyszał? Przyznaję się bez bicia (bo ja nie z tych co lubią być bite, wolę zadawać ból, w końcu dentystką zostałam, Christian nie ma ze mną szans), że przeczytałam. Koleżanka ze studiów piała z zachwytu, że takie cuda wianki, że trzeba przeczytać, więc kiedy biedronce tanio dawali, to wzięłam. Od razu trzy części, taka jestem szalona!

Poziom przydatności i zarazem miejsce w moim rankingu książek "50 twarzy Greya" oceniam jak podobnie brzmiący tytuł, mianowicie "100 potraw z ziemniaka". Chociaż nie, "100 potraw z ziemniaka" może się przydać jako instruktaż, gdy wydam wszystkie oszczędności na książki i BagatElka w ramach pomocy głodującym przyśle mi worek kartofli, żebym z tego głodu nie umarła. Książki James zaś w ramach instruktażu to nie polecam, nie będzie mnie przecież obca baba uczyła, jak się dzieci robi.

Człowiekiem przekornym jestem i często zdarza mi się, że staram się znaleźć pozytywne strony tam, gdzie inni widzą tylko wady. Z Grejem też próbowałam, ale nawet ja poległam. Gdyby jeszcze autorka konsekwentnie brnęła w to całe BDSM, sadło-masło i tak dalej, to może ocenę wystawiłabym wyższą. Ale nie, nastąpi zwrot akcji i [uwaga SPOILER!!!] okaże się, że Christian jest biednym, małym, skrzywdzonym, sadystycznym dziubaskiem, który dla swojej Aniusi spróbuje pociupciać jak przeciętny przedstawiciel populacji ludzkiej.

Tak oto pozostaje nam standardowa fabuła wszystkich romansideł z kiosku, czyli: ona szara myszka, on przystojny i bogaty, a później żyli długo i szczęśliwie. Skoro efekt ten sam, to po co przepłacać? Dobrze, że kupiłam Greja w biedronce, to mi teraz nie żal.

Psiont twarzy Greja... kto o tym (u)tworze nie słyszał? Przyznaję się bez bicia (bo ja nie z tych co lubią być bite, wolę zadawać ból, w końcu dentystką zostałam, Christian nie ma ze mną szans), że przeczytałam. Koleżanka ze studiów piała z zachwytu, że takie cuda wianki, że trzeba przeczytać, więc kiedy biedronce tanio dawali, to wzięłam. Od razu trzy części, taka jestem...