Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że czasem miałam wrażenie, że chronologia żyje własnym życiem, a postacie, swoją drogą strasznie papierowe, magicznie zmartwychwstały, mimo ze wcześniej autorka je uśmiercała. Ok, wiem co tu się działo - to była jedna wielka orgia, każdy pieprzył każdego, ale tak naprawdę wszyscy myśleli przy tym tylko o głównej bohaterce - idealne, rude (i przy okazji kompletnie głupie, a swoim tupaniem nóżkami przypominające dzieci ze wczesnego gimnazjum) alter ego autorki.
Przeplatanie języka poetyckiego z tekstami potocznymi (np. słówko fatality) rozwaliło mnie na łopatki - domyślam się, ze wojska zamiast napieprzać się mieczami to grały w Mortal Kombat żeby rozstrzygnąć kto wygrał. W ogóle mnie interesowało kto wygrał? No ni cholery. Cała książka to tylko mokre sny pani Kasi a propos bzykania się z facetem pokroju skurwysyna, a wszystko poza tym wątkiem to tylko zapchajdziura

Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że...