Gra o Ferrin

Początek i imiona fajne - to tyle z plusów.
Ciągnęła się w nieskończoność, męczyłem się jak nigdy wcześniej. Bałagan fabularny, skakanie z wątku na wątek, decyzję bohaterów podejmowane w trakcie książki są po prostu nielogiczne . Potencjał i pomysł nie był zły.

Początek i imiona fajne - to tyle z plusów.
Ciągnęła się w nieskończoność, męczyłem się jak nigdy wcześniej. Bałagan fabularny, skakanie z wątku na wątek, decyzję bohaterów podejmowane w trakcie książki są po prostu nielogiczne . Potencjał i pomysł nie był zły.

13/21
2x

13/21
2x

Sam tytułowy Ferrin jest naprawdę fajnym i ciekawym światem.
Uwielbiam postać Sarisa, czarnego wierzchowca i obrońcę głównej bohaterki.
Imię "Anaela" jest bardzo ładne i po prostu się w nim zakochałam.
I na tym koniec plusów tej książki.
Sama akcja jest nudna, a czytając czasami po prostu ma się ochotę trzepnąć Karolinę w łeb za to jak idiotyczne i bezsensowne podejmuję decyzję.
Już sam fakt, że nasza bohaterka zakochuję się w człowieku, który zabił miliony niewinnych istot bez istotnej przyczyny oraz czeka na moment, w którym uśmierci ją i jej przyjaciół to jakiś absurd. Głównie z tego powodu byłam na początku nastawiona pesymistycznie. I niestety tak jak się spodziewałam wyszło fatalnie. Wiem, że ten wątek mógł być udany i na przykład przytaczam tu "Z krwi i kości".
Cóż podsumowując - kompletnie mi się nie podoba.

Sam tytułowy Ferrin jest naprawdę fajnym i ciekawym światem.
Uwielbiam postać Sarisa, czarnego wierzchowca i obrońcę głównej bohaterki.
Imię "Anaela" jest bardzo ładne i po prostu się w nim zakochałam.
I na tym koniec plusów tej książki.
Sama akcja jest nudna, a czytając czasami po prostu ma się ochotę trzepnąć Karolinę w łeb za to jak idiotyczne i bezsensowne podejmuję...

Wydanie, które przeczytałam miało 455 stron. Około 3/4 książki zastanawiałam się, czy autorka pisząc powieść coś brała, jeżeli tak, to zdecydowanie nie służyło to twórczości. Chaos, bałagan. Bohaterowie nijacy, bez wyrazu. Fabuła żenująca. Dopiero od 382 strony nabiera ona sensu.

Wydanie, które przeczytałam miało 455 stron. Około 3/4 książki zastanawiałam się, czy autorka pisząc powieść coś brała, jeżeli tak, to zdecydowanie nie służyło to twórczości. Chaos, bałagan. Bohaterowie nijacy, bez wyrazu. Fabuła żenująca. Dopiero od 382 strony nabiera ona sensu.

Byłam rozczarowana tą książką, przez pierwsze połowę książki nie dzieje się nic, co może zachwycić. Dopiero pod koniec rozkręca się cokolwiek. Jedna z niewielu książek przy której męczyłam się czytając.

Byłam rozczarowana tą książką, przez pierwsze połowę książki nie dzieje się nic, co może zachwycić. Dopiero pod koniec rozkręca się cokolwiek. Jedna z niewielu książek przy której męczyłam się czytając.

Przeczytałam tę książkę po raz drugi, po kilku latach, z tymi samymi emocjami. Zostałam "wchłonięta" w świat Ferrinu, w świat głębokiej miłości, nie zawsze odwzajemnionej; w świat walki o władzę, za wszelką cenę - nawet najbliższych; w świat bezgranicznie oddanych przyjaciół i świat śmiertelnych wrogów...
Nadal jestem myślami w Świecie Światów z Anaelą, Reikanem, Amre, Sellinarisem, Sarisem,...
Kiedyś do was powrócę,
Na pewno.
Gratuluję autorce powieści wspaniałej wyobraźni.

Przeczytałam tę książkę po raz drugi, po kilku latach, z tymi samymi emocjami. Zostałam "wchłonięta" w świat Ferrinu, w świat głębokiej miłości, nie zawsze odwzajemnionej; w świat walki o władzę, za wszelką cenę - nawet najbliższych; w świat bezgranicznie oddanych przyjaciół i świat śmiertelnych wrogów...
Nadal jestem myślami w Świecie Światów z Anaelą, Reikanem, Amre,...

Żenada. Jak to u ałtorkasi.

Żenada. Jak to u ałtorkasi.

Dobra książka z gatunku fantastyki.Zaskakująca,czytałam z zapartym tchem.

Dobra książka z gatunku fantastyki.Zaskakująca,czytałam z zapartym tchem.

Nie wiem jak innych, ale mnie ta książka zaczarowała. Nie wszystko wydaje się takie oczywiste, nie każdy przyjaciel jest tym za kogo się podaje. Ukochany może stać się wrogiem, a pragnienia zamienić w koszmar. RZadko czytam polskich autorów, jednak pani Michalak otrzymuje ode mnie brawa, napisać lekką książkę fantasy dla kobiet to nie łatwa sprawa. Polecam

Nie wiem jak innych, ale mnie ta książka zaczarowała. Nie wszystko wydaje się takie oczywiste, nie każdy przyjaciel jest tym za kogo się podaje. Ukochany może stać się wrogiem, a pragnienia zamienić w koszmar. RZadko czytam polskich autorów, jednak pani Michalak otrzymuje ode mnie brawa, napisać lekką książkę fantasy dla kobiet to nie łatwa sprawa. Polecam

Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że czasem miałam wrażenie, że chronologia żyje własnym życiem, a postacie, swoją drogą strasznie papierowe, magicznie zmartwychwstały, mimo ze wcześniej autorka je uśmiercała. Ok, wiem co tu się działo - to była jedna wielka orgia, każdy pieprzył każdego, ale tak naprawdę wszyscy myśleli przy tym tylko o głównej bohaterce - idealne, rude (i przy okazji kompletnie głupie, a swoim tupaniem nóżkami przypominające dzieci ze wczesnego gimnazjum) alter ego autorki.
Przeplatanie języka poetyckiego z tekstami potocznymi (np. słówko fatality) rozwaliło mnie na łopatki - domyślam się, ze wojska zamiast napieprzać się mieczami to grały w Mortal Kombat żeby rozstrzygnąć kto wygrał. W ogóle mnie interesowało kto wygrał? No ni cholery. Cała książka to tylko mokre sny pani Kasi a propos bzykania się z facetem pokroju skurwysyna, a wszystko poza tym wątkiem to tylko zapchajdziura

Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że...