Gra o Ferrin

Byłam rozczarowana tą książką, przez pierwsze połowę książki nie dzieje się nic, co może zachwycić. Dopiero pod koniec rozkręca się cokolwiek. Jedna z niewielu książek przy której męczyłam się czytając.

Byłam rozczarowana tą książką, przez pierwsze połowę książki nie dzieje się nic, co może zachwycić. Dopiero pod koniec rozkręca się cokolwiek. Jedna z niewielu książek przy której męczyłam się czytając.

Pokaż mimo to

Przeczytałam tę książkę po raz drugi, po kilku latach, z tymi samymi emocjami. Zostałam "wchłonięta" w świat Ferrinu, w świat głębokiej miłości, nie zawsze odwzajemnionej; w świat walki o władzę, za wszelką cenę - nawet najbliższych; w świat bezgranicznie oddanych przyjaciół i świat śmiertelnych wrogów...
Nadal jestem myślami w Świecie Światów z Anaelą, Reikanem, Amre, Sellinarisem, Sarisem,...
Kiedyś do was powrócę,
Na pewno.
Gratuluję autorce powieści wspaniałej wyobraźni.

Przeczytałam tę książkę po raz drugi, po kilku latach, z tymi samymi emocjami. Zostałam "wchłonięta" w świat Ferrinu, w świat głębokiej miłości, nie zawsze odwzajemnionej; w świat walki o władzę, za wszelką cenę - nawet najbliższych; w świat bezgranicznie oddanych przyjaciół i świat śmiertelnych wrogów...
Nadal jestem myślami w Świecie Światów z Anaelą, Reikanem, Amre,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Żenada. Jak to u ałtorkasi.

Żenada. Jak to u ałtorkasi.

Pokaż mimo to

Dobra książka z gatunku fantastyki.Zaskakująca,czytałam z zapartym tchem.

Dobra książka z gatunku fantastyki.Zaskakująca,czytałam z zapartym tchem.

Pokaż mimo to

Nie wiem jak innych, ale mnie ta książka zaczarowała. Nie wszystko wydaje się takie oczywiste, nie każdy przyjaciel jest tym za kogo się podaje. Ukochany może stać się wrogiem, a pragnienia zamienić w koszmar. RZadko czytam polskich autorów, jednak pani Michalak otrzymuje ode mnie brawa, napisać lekką książkę fantasy dla kobiet to nie łatwa sprawa. Polecam

Nie wiem jak innych, ale mnie ta książka zaczarowała. Nie wszystko wydaje się takie oczywiste, nie każdy przyjaciel jest tym za kogo się podaje. Ukochany może stać się wrogiem, a pragnienia zamienić w koszmar. RZadko czytam polskich autorów, jednak pani Michalak otrzymuje ode mnie brawa, napisać lekką książkę fantasy dla kobiet to nie łatwa sprawa. Polecam

Pokaż mimo to

Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że czasem miałam wrażenie, że chronologia żyje własnym życiem, a postacie, swoją drogą strasznie papierowe, magicznie zmartwychwstały, mimo ze wcześniej autorka je uśmiercała. Ok, wiem co tu się działo - to była jedna wielka orgia, każdy pieprzył każdego, ale tak naprawdę wszyscy myśleli przy tym tylko o głównej bohaterce - idealne, rude (i przy okazji kompletnie głupie, a swoim tupaniem nóżkami przypominające dzieci ze wczesnego gimnazjum) alter ego autorki.
Przeplatanie języka poetyckiego z tekstami potocznymi (np. słówko fatality) rozwaliło mnie na łopatki - domyślam się, ze wojska zamiast napieprzać się mieczami to grały w Mortal Kombat żeby rozstrzygnąć kto wygrał. W ogóle mnie interesowało kto wygrał? No ni cholery. Cała książka to tylko mokre sny pani Kasi a propos bzykania się z facetem pokroju skurwysyna, a wszystko poza tym wątkiem to tylko zapchajdziura

Mówiąc całkiem szczerze, z początku byłam pozytywnie zaskoczona powieścią. Język całkiem składny, zalążek rozwijającej się powoli historii intrygujący. Ale im dalej tym więcej gówna. Mówiłam że historia rozwija się powoli, prawda? Ta, przez pierwsze 100 stron. Potem zapieprza w prędkości nadświetlnej, że przestałam ogarniać co się tu w ogóle dzieje. I to do tego stopnia, że...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie jest źle.

Chociaż główna bohaterka strasznie mnie chwilami denerwuje (bo zachowuje się jak mała, rozkapryszona i nieco chora psychicznie dziewczynka), to i tak czyta się całkiem dobrze!

Nie jest źle.

Chociaż główna bohaterka strasznie mnie chwilami denerwuje (bo zachowuje się jak mała, rozkapryszona i nieco chora psychicznie dziewczynka), to i tak czyta się całkiem dobrze!

Pokaż mimo to

Czytając opinie byłam dość pesymistycznie nastawiona do tej serii, jednakże okazało się, że delikatna fantastyka całkiem mi podpasowała. Opowieść jest ciekawa, ani troszkę się nie nudziłam. Co chwilę coś mnie zaskakiwało.

Czytając opinie byłam dość pesymistycznie nastawiona do tej serii, jednakże okazało się, że delikatna fantastyka całkiem mi podpasowała. Opowieść jest ciekawa, ani troszkę się nie nudziłam. Co chwilę coś mnie zaskakiwało.

Pokaż mimo to

A co będę kłamać. Za tę książkę wzięłam się z pełną premedytacją, wiedząc co mnie czeka i czego się spodziewać. Wzięłam się za nią z czystej małpiej złośliwości. Bo tak.
No i przyświecała mi podobna zasada jak wtedy, gdy położyłam łapska na "Atlantydzie. Dziecku Gwiazd"- dowiedzieć się jak autorka to zrobiła.
Ale po kolei.
Główna bohaterka to Karolina alias Anaela dell coś. Ma 23 lata i już jest wykwalifikowanym anestezjologiem (a przynajmniej ma 23 lata w tym wydaniu, które czytałam. W późniejszych ponoć to zmienili). Typowa "drimerka" jaką można spotkać w twórczości Michalak. Mając dość tego okropnego świata, w którym nikt jej nie rozumie, używa magii by przenieść się do innego wymiaru, pełnego magii, przystojnych bishów i krasnoludów z tęczowymi brodami. Osobiście lubię motyw podróży między wymiarami i przystojnych bishów, ale...
Fabuła składa się głównie z scenek, w których bohaterka zostaje porwana, złapana, przewieziona z punktu A do punktu B, jest w niewoli, robi awanturę, wychodzi, lub znów zostaje porwana. Albo łapie za męskość. Borze, aż mi się przypomniały czasy podstawówki/gimnazjum kiedy pisałam fanfik o piratach, gdzie główny bohater też co chwila był porywany. I to wszystko.
No, w tle jest jeszcze jakaś wielka miłość, ale w tak zwanym międzyczasie totalnie się pogubiłam w tych chodzących męskościach i ostatecznie nie wiem kto z kim. Chyba nawet nie chcę wiedzieć.
Jest jeszcze khem, khem to zakończenie. Z psychiatrykiem. Czy pani Michalak ma jakąś manię na tym punkcie? Ja wiem, że w Polsce służba zdrowia leży i kwiczy, ale bez przesady.
Ale w sumie nawet przestałam się dziwić dlaczego polska literatura fantasy wygląda tak a nie inaczej. Wszyscy chcą zrzynać z Tolkiena i Sapkowskiego. A wydawcy biorą byle co, by zarobić.

A co będę kłamać. Za tę książkę wzięłam się z pełną premedytacją, wiedząc co mnie czeka i czego się spodziewać. Wzięłam się za nią z czystej małpiej złośliwości. Bo tak.
No i przyświecała mi podobna zasada jak wtedy, gdy położyłam łapska na "Atlantydzie. Dziecku Gwiazd"- dowiedzieć się jak autorka to zrobiła.
Ale po kolei.
Główna bohaterka to Karolina alias Anaela dell...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O rany ciężko było doczytać tą książkę do końca, książka była bez składu i ładu.

O rany ciężko było doczytać tą książkę do końca, książka była bez składu i ładu.

Pokaż mimo to