Drugie podejście do tej historii, wcześniej oceniłam ją na 7*. Męczyłam tą książkę. Nudnawa, wlekąca się akcja, z zerowym napięciem. Nie wiem co mnie w niej wcześniej urzekło. Wydawało mi się jakbym czytała zupełnie inną historię. Nie skreślam autorki i na pewno dam jej jeszcze szansę...

Drugie podejście do tej historii, wcześniej oceniłam ją na 7*. Męczyłam tą książkę. Nudnawa, wlekąca się akcja, z zerowym napięciem. Nie wiem co mnie w niej wcześniej urzekło. Wydawało mi się jakbym czytała zupełnie inną historię. Nie skreślam autorki i na pewno dam jej jeszcze szansę...

Kolejna niezła powieść autorki. Nieoczywiste postacie, ciekawie prowadzona akcja

Kolejna niezła powieść autorki. Nieoczywiste postacie, ciekawie prowadzona akcja

Karin Fossum ma styl pisania, który można rozpoznać, i jest mu wierna. Dlaczego Errki, uciekinier ze szpitala psychiatrycznego, miałby zabić starszą kobietę? Nad tym głowi się Sejer, rekonstruując prawdopodobne wersje wydarzeń, przesłuchując kolejne osoby i zbierając informacje. Równolegle możemy śledzić losy uciekiniera, który stał się zakładnikiem napastnika na bank.

Karin Fossum ma styl pisania, który można rozpoznać, i jest mu wierna. Dlaczego Errki, uciekinier ze szpitala psychiatrycznego, miałby zabić starszą kobietę? Nad tym głowi się Sejer, rekonstruując prawdopodobne wersje wydarzeń, przesłuchując kolejne osoby i zbierając informacje. Równolegle możemy śledzić losy uciekiniera, który stał się zakładnikiem napastnika na bank.

Trochę przerysowana, ale fajnie się czyta.

Trochę przerysowana, ale fajnie się czyta.

Dla miłośników "klasycznych" kryminałów, którzy cenią mocno zakręconą, skomplikowaną intrygę czy też szaleńczo galopującą akcję, "Kto się boi dzikiej bestii" Karin Fossum może być rozczarowaniem. Na mnie powieść norweskiej pisarki wywarła bardzo dobre wrażenie z przyczyn, które nie mają związku z zawiłością fabuły.

Bo też powieść Fossum swoją starannością literacką, głębią psychologicznych portretów postaci bliższa jest literaturze wysokiej niż typowej produkcji kryminałów chociaż tytuł zapowiada raczej gatunek sensacyjny lub wręcz horror. Kluczowy bohater Errki Johrma, chory psychicznie, przedstawiony jest przez autorkę nie tylko z dużym talentem literackkim, lecz także ze znawstwem tematu, gdyż Karin Fossum ma w swojej biografii zawodowej pracę w szpitalu psychiatrycznym w charakterze pielęgniarki.

Czytając powieść "Kto się boi dzikiej bestii" nie sposób nie dostrzec wpływu klasycznej literatury norweskiej na twórczość Fossum. Nasuwają się oczywiste skojarzenia z twórczością Knuta Hamsuna z jego światem, koncentrującym się na psychice bohatera w ekstremalnej sytuacji.

Powieść Karin Fossum jest najlepszym dowodem na to, że powieść kryminalna nie musi być jednowymiarowa, spłaszczona do wymiaru "książki odmóżdżającej".

Dla miłośników "klasycznych" kryminałów, którzy cenią mocno zakręconą, skomplikowaną intrygę czy też szaleńczo galopującą akcję, "Kto się boi dzikiej bestii" Karin Fossum może być rozczarowaniem. Na mnie powieść norweskiej pisarki wywarła bardzo dobre wrażenie z przyczyn, które nie mają związku z zawiłością fabuły.

Bo też powieść Fossum swoją starannością literacką, głębią...

Zakończenie jest nie do przewidzenia. Im dalej tym ciekawiej :)

Zakończenie jest nie do przewidzenia. Im dalej tym ciekawiej :)

Nic nie wskazywało, że to będzie tak zajmująca lektura. Jest krótka, owszem, ale autorka zgrabnie porusza sie w sferze kryminału, obyczaju, tworząc świetnie postacie. Utożsamiłem się ze "świrem" i mu kibicowałem, zresztą najlepsze momenty, to właśnie z jego udziałem.

Nic nie wskazywało, że to będzie tak zajmująca lektura. Jest krótka, owszem, ale autorka zgrabnie porusza sie w sferze kryminału, obyczaju, tworząc świetnie postacie. Utożsamiłem się ze "świrem" i mu kibicowałem, zresztą najlepsze momenty, to właśnie z jego udziałem.

Ostatnio mam "szczęście" do wyboru słabych bądź mocno przeciętnych książek. Tak było, niestety, i w tym wypadku. "Kto się boi dzikiej bestii" - zarówno tytuł jak i okładka zaintrygowały mnie, wywołując dreszczyk emocji na myśl o ciekawej lekturze. Ale powiadają - nie oceniaj książki po okładce; ja oceniłam i się bardzo zawiodłam, do tej pory nie wiem jaką ja książkę przeczytałam. Kryminał ? Psychologiczną ? Obyczajową ? Nie mam pojęcia i mniejsza o to, jedno wiem na pewno - książkę słabą, niezapadającą w pamięć, z irytującymi, mało wyrazistymi bohaterami, nudną akcją i dialogami.
Nie odłożyłam jej tylko dlatego, że ciągle miałam tę iskierkę nadziei, że nagle będzie "bum", zwrot akcji i mnie wgniecie w fotel, ale tak się nie stało.

Ostatnio mam "szczęście" do wyboru słabych bądź mocno przeciętnych książek. Tak było, niestety, i w tym wypadku. "Kto się boi dzikiej bestii" - zarówno tytuł jak i okładka zaintrygowały mnie, wywołując dreszczyk emocji na myśl o ciekawej lekturze. Ale powiadają - nie oceniaj książki po okładce; ja oceniłam i się bardzo zawiodłam, do tej pory nie wiem jaką ja książkę...

Moje pierwsze zetknięcie się z twórczością autorki, które zaowocuje sięgnięciem po następną książkę. Czyta się przyjemnie. Choć muszę stwierdzić, że momentami trafiały się nudne treści - na szczęście w granicach mojej normy. Fabuła ciekawa. Morderstwo staruszki, napad na bank, uciekinier ze szpitala psychiatrycznego, śledztwo. Errki (pacjent szpitala psychiatrycznego) podnosi wartość tej książki. Tytuł sugeruje grozę, lecz takowej nie zaznałam. Napięcia też nie. Tytuł książki raczej nietrafiony. Nie jestem wstanie wskazać kto lub co jest tą tytułową "dziką bestią".

Moje pierwsze zetknięcie się z twórczością autorki, które zaowocuje sięgnięciem po następną książkę. Czyta się przyjemnie. Choć muszę stwierdzić, że momentami trafiały się nudne treści - na szczęście w granicach mojej normy. Fabuła ciekawa. Morderstwo staruszki, napad na bank, uciekinier ze szpitala psychiatrycznego, śledztwo. Errki (pacjent szpitala psychiatrycznego)...

Kryminał idealny, do końca tajemniczy i z pogłębioną psychologią postaci. Rewelacja !!!

Kryminał idealny, do końca tajemniczy i z pogłębioną psychologią postaci. Rewelacja !!!