"Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" to zbiór relacji setek radzieckich kobiet z okresu II wojny światowej. Znajdziemy tam wspomnienia szeregowych żołnierek, łączniczek, pielęgniarek, kucharek czy kobiet, które służyły w partyzantce - w sumie cały przekrój specjalizacji wojskowych. Opisy są dosyć krótkie, te najdłuższe mają po kilka stron. Zostały podzielone tematycznie, możemy tam znaleźć fragmenty jak kobiety widziały miłość w czasie wojny, jak wyglądały żołnierskie pogrzeby czy jak wyglądały walki w partyzantce. Same relacje są różne; czasem brutalne i tragiczne, czasem śmieszne, wręcz nie pasujące do okresu wojny. Literacko jest podobnie; czasem kobiety mówią, że kiedyś mało czytały, że teraz brakuje im słów, żeby coś opisać, co nie zmienia faktu, że książkę świetnie się czyta. Aleksijewicz nie ocenia, a nie nie komentuje kobiet, jej rola ogranicza się do minimum, wręcz chciałoby się napisać, że jest tylko jedną z autorek. Na co zwróciłem uwagę podczas lektury? Relacje bardzo różnią się od siebie, to co dla jednych kobiet jest normalnością, dla innych jest wstydem. Dla jednych Dzień Zwycięstwa to wielki dzień, inne wspominają, że po wojnie czekała je kolejna wojna. Tym razem o szacunek, o pamięć, o rodzinę gnijącą gdzieś w Gułagu. Książka warta przeczytania, nie tylko dla kobiet.

"Wojna nie ma w sobie nic z kobiety" to zbiór relacji setek radzieckich kobiet z okresu II wojny światowej. Znajdziemy tam wspomnienia szeregowych żołnierek, łączniczek, pielęgniarek, kucharek czy kobiet, które służyły w partyzantce - w sumie cały przekrój specjalizacji wojskowych. Opisy są dosyć krótkie, te najdłuższe mają po kilka stron. Zostały podzielone tematycznie,...