Raczej zbiór krótkich esejów/relacji o sytuacji życiowej Europejskich Romów około lat 90. niż solidnie opracowana analiza społeczno-psychologiczna - niemniej, przeczytałam książkę z zainteresowaniem i skończyłam ją z apetytem na więcej treści poruszających ten temat, więc zasadniczo bardziej polecam niż odradzam.

Raczej zbiór krótkich esejów/relacji o sytuacji życiowej Europejskich Romów około lat 90. niż solidnie opracowana analiza społeczno-psychologiczna - niemniej, przeczytałam książkę z zainteresowaniem i skończyłam ją z apetytem na więcej treści poruszających ten temat, więc zasadniczo bardziej polecam niż odradzam.

Książka jak sam tytuł mówi- o Cyganach. Pochodzenie, jak żyją, gdzie żyją, jak są traktowani i postrzegani przez społeczeństwo oraz z jakimi problemami się zmagają w dzisiejszym świecie. Dobra.

Książka jak sam tytuł mówi- o Cyganach. Pochodzenie, jak żyją, gdzie żyją, jak są traktowani i postrzegani przez społeczeństwo oraz z jakimi problemami się zmagają w dzisiejszym świecie. Dobra.

Książka Pani Lidii Ostałowskiej to reportaż przedstawiający portrety Romów, którzy nie tylko mierzą się z licznymi problemami społeczno - gospodarczymi. Ale także stereotypami na swój temat. To niezwykle przejmujące i skomplikowane świadectwo sytuacji Romów w Europie.

Książka Pani Lidii Ostałowskiej to reportaż przedstawiający portrety Romów, którzy nie tylko mierzą się z licznymi problemami społeczno - gospodarczymi. Ale także stereotypami na swój temat. To niezwykle przejmujące i skomplikowane świadectwo sytuacji Romów w Europie.

A ta kura to jeszcze jakaś taka ruchawa, tylko szkoda ją dobijać. Obiad trzeba już gotować, bo czasu nie styknie, a wtedy z kochani nici. Przez żołądek do serca mężczyzny. Żołądek pusty, to i serce puste. I pościel zimna. A histeria na horyzoncie ostrzy pazurki i nawet ich nie pomaluje.

Ta kura gilga po udach. Kiesezeń w spódnicy wileka, ale dziurawa, to piórka wystają i smyrają. Tylko żeby sąsiadka się nie przyczepiła, że kokoszki brakuje i nie ma kto jajek wysiadywać. Niech se sama na nich siądzie tym tłustym dupskiem, to se zobaczy, jak to jest cały dzień przy dzieciach robić, a nikt nie chwali, że wspaniale się wpełnia obowiązki i jest się świetnym pracownikiem, za to awans i podwyżka się należą; za to, to co najwyżej “Jesteś najgorszą matką. Nikomu takiej nie życzę. Nienawidzę cię.” no i cała wypruta z żył krew w piach, żmija trędowata.

Ale rosołku z wody po kąpieli nawarzę. W talerzyku odświętnym okraszę skórką z paznokcia u nogi, za pazokciem u ręki coś wyskubię i zza zęba coś wygrzebię. Jak się z pietruszką pomiesza, chłop wpadnie na amen. A dzieci mnieć nie będę, już się nie dam nabrać. Jak on będzie pobąkiwał, to go zmienię. Ja już starzeć się nie będę, wędrówki jeszcze nie kończę.

A ta kura to jeszcze jakaś taka ruchawa, tylko szkoda ją dobijać. Obiad trzeba już gotować, bo czasu nie styknie, a wtedy z kochani nici. Przez żołądek do serca mężczyzny. Żołądek pusty, to i serce puste. I pościel zimna. A histeria na horyzoncie ostrzy pazurki i nawet ich nie pomaluje.

Ta kura gilga po udach. Kiesezeń w spódnicy wileka, ale dziurawa, to piórka wystają i...

Sama xiążka, mam nadzieję, że się zdezaktualizowała, bo niektóre z textów wchodzących w jej skład powstały prawie 30 lat temu.
Mam takie dwa spostrzeżenia. Pierwsze, że skoro słowo "cygan" jest obecnie uważane za obraźliwe to czemu znalazło się w tytule? A drugie, że ten cały "romanipen" czyli swoisty kodex postępowania Romów sprawia, że ich życie erotyczne musi (musiało?) być niezwykle nudne i smutne.

Sama xiążka, mam nadzieję, że się zdezaktualizowała, bo niektóre z textów wchodzących w jej skład powstały prawie 30 lat temu.
Mam takie dwa spostrzeżenia. Pierwsze, że skoro słowo "cygan" jest obecnie uważane za obraźliwe to czemu znalazło się w tytule? A drugie, że ten cały "romanipen" czyli swoisty kodex postępowania Romów sprawia, że ich życie erotyczne musi (musiało?)...

Reportaż z cyklu tych pozostawiających niedosyt. Podejmuje głównie tematy społeczno-historyczne, brakuje w nim natomiast informacji o kulturze, religii itp.
Przydałaby się nowa pozycja na rynku dla tych głodnych wiedzy o największej mniejszości etnicznej w Europie.

Reportaż z cyklu tych pozostawiających niedosyt. Podejmuje głównie tematy społeczno-historyczne, brakuje w nim natomiast informacji o kulturze, religii itp.
Przydałaby się nowa pozycja na rynku dla tych głodnych wiedzy o największej mniejszości etnicznej w Europie.

Ile razy można odgrzewać ten sam kotlet? Nie zauważyłam, że to trzecie wydanie, i to z 2012 roku, czyli też już przestarzałe. Pierwsze ukazało się w 2000 roku, a wywiady w nim zawarte pochodzą z końca lat 90-tych XX wieku! Poszerzenie ostatniego wydania z 2012 roku nie uwzględnia zmian, jakie zaszły w Polsce w organizacjach Romów np. w 2011 roku.
Autorka poszła na łatwiznę. Nie pokazuje, jak zmieniały się tradycyjne zajęcia Cyganów na przestrzeni wieków w miarę rozwoju rolnictwa i przemysłu (opisuje to Karl-Markus Gauß w „Psożercach ze Svini”),nie zajmuje wyraźnego stanowiska, na ile ich sytuacja zależy od nich samych, a na ile zawiniły państwa, zaniedbując pomoc dla nich. Nie podaje historii organizacji cygańskich w Polsce powojennej (pierwsza taka, Komitet Cygański , powstała w 1951 w Wałbrzychu, po niej było wiele innych). Nie podaje przykładów państw, gdzie mniejszość cygańska nie sprawia problemów, przynajmniej nie większych niż inne grupy ludnościowe. Nie sięga po źródła obcojęzyczne, których jest dużo. Bibliografia ubożuchna – zaledwie 9 pozycji, z tego 8 w języku polskim. Wystarczy chwytliwy tytuł, a wszystko się sprzeda! Wywiady chaotyczne, autorka skacze po krajach i okresach czasowych bez ładu i składu. Nieuważny czytelnik wyniesie z tej lektury potwierdzenie wszystkich negatywnych opinii o Cyganach (pozostanę przy tym niepoprawnym politycznie określeniu, bo obejmuje ono wszystkie klany rodzinne tej mniejszości narodowej, podczas gdy Sinti i Roma to tylko dwie największe rodziny, ale nie jedyne). Jeżeli są pokazane jakieś pozytywne próby organizowania się i walki o swoje prawa, to na ogół też zakończone niepowodzeniem. Zgroza, wywołująca w następnych pokoleniach Polaków uprzedzenia, choć o polskich Cyganach jest tu najmniej.
Tymczasem są kraje, które znakomicie dogadały się z tą mniejszością etniczną, i mam tu na myśli nie tylko parę włoskich miast, o których autorka wspomina. W Polsce na ponad 38 mln Polaków żyje około 25 tys. Cyganów. To niewiele, ułamek procenta. W XVI wieku przyszli Cyganie do Hiszpanii. Obecnie żyje ich tam ok. 600-800 tys. na 47 mln mieszkańców Hiszpanii. To ich największa mniejszość narodowa, a mimo to określenie „Gitano” (Cygan) nie ma znaczenia pejoratywnego. Hiszpania zainwestowała mnóstwo pieniędzy i włożyła dużo wysiłku, aby zapewnić im godziwe warunki życia i wykształcenie, i to zaowocowało. Z hiszpańskich Cyganów wyszło kilka światowych sław, jak Camarón de la Isla, śpiewak Flamenco, wielokrotnie nagradzany międzynarodowymi nagrodami czy piłkarz José Antonio Reyes, który grał w klubach pierwszej ligi i w reprezentacji narodowej.
Cyganie w Hiszpanii mają własne firmy, wykładają na uniwersytetach, prowadzą restauracje, szkoły tańca, zespoły muzyczne, nikt nimi nie gardzi. Polska mogłaby się od Hiszpanów uczyć, jak rozwiazać problemy z Cyganami, zamiast powielać uprzedzenia przy pomocy takich książek. Oczywiście wymaga to sporych nakładów finansowych, ale na dłuższa metę się opłaca.
Kogo interesuje ta tematyka, niech stara się sięgnąć do źródeł zagranicznych. Tę książkę zdecydowanie odradzam. Autorce daję zasłużoną pałę!

Ile razy można odgrzewać ten sam kotlet? Nie zauważyłam, że to trzecie wydanie, i to z 2012 roku, czyli też już przestarzałe. Pierwsze ukazało się w 2000 roku, a wywiady w nim zawarte pochodzą z końca lat 90-tych XX wieku! Poszerzenie ostatniego wydania z 2012 roku nie uwzględnia zmian, jakie zaszły w Polsce w organizacjach Romów np. w 2011 roku.
Autorka poszła na łatwiznę....

Srodze mnie ta książka rozczarowała. Miałam nadzieję dowiedzieć się z niej czegoś o Cyganach, o ich zwyczajach, wierzeniach albo zabobonach, przesądach, świętach, obrzędach, kodeksie prawnym itp... A dowiedziałam się, że to brudasy, złodzieje, niewykształcone lenie, z którymi są same kłopoty. Poza tym styl.. Totalny chaos. Nie polecam, bo nic ta pozycja nie wnosi. Lepiej poszukać czegoś lepszego na ten temat.

Srodze mnie ta książka rozczarowała. Miałam nadzieję dowiedzieć się z niej czegoś o Cyganach, o ich zwyczajach, wierzeniach albo zabobonach, przesądach, świętach, obrzędach, kodeksie prawnym itp... A dowiedziałam się, że to brudasy, złodzieje, niewykształcone lenie, z którymi są same kłopoty. Poza tym styl.. Totalny chaos. Nie polecam, bo nic ta pozycja nie wnosi. Lepiej...

Meandrująca opowieść o cygańskim świecie. Czasem bajkowa, czasem wulgarna, zwykle koncentrująca się na niełatwych sprawach. Dobre wrażenie popsuł w moich oczach ostatni rozdział - zbyt zaangażowany i patetyczny.

Meandrująca opowieść o cygańskim świecie. Czasem bajkowa, czasem wulgarna, zwykle koncentrująca się na niełatwych sprawach. Dobre wrażenie popsuł w moich oczach ostatni rozdział - zbyt zaangażowany i patetyczny.

Chaotyczna opowieść o chaotycznym życiu. Ja również spodziewałam się ciekawszych opisów zarówno folklorowo-historycznych jak i anegdotycznych. W niektórych momentach byłam wręcz zażenowana i przerzucałam dalej kartki.

Chaotyczna opowieść o chaotycznym życiu. Ja również spodziewałam się ciekawszych opisów zarówno folklorowo-historycznych jak i anegdotycznych. W niektórych momentach byłam wręcz zażenowana i przerzucałam dalej kartki.