Jądro dziwności to historia reżysera telewizyjnego przyglądającego się życiu Rosjan i badającego ich dostosowanie do obecnego ustroju.

Dziwna pozycja. Mamy pobieżne historie które część osób zainteresowana Rosją raczej będzie znać. Mamy przykłady walki z systemem która nic nie dają, chyba że nam się poszczęści i komuś z góry jest to na rękę. Mamy prosty ale rzeczowy obraz analizy podejścia Rosjan do władzy w ich kraju poparty przykładami z życia codziennego. Mamy nawet genezę zachowań Rosjan ukazana przez pryzmat różnic z Zachodem.

Osobiście książka pobieżnie odpowiedziała mi na pytanie dlaczego produkcje telewizyjne z kraju rad nie odniosłyby sukcesu na Zachodzie lub choćby w Europie Środkowej - i vice versa. Z chęcią zagłębyłbym się w przekrój endemicznych pozycji programowych bo wydają się intrygująco osobliwe. Trochę znudziły mnie bloki przemyśleń i koniec w którym pęd za gorącymi historiami z życia wyraźnie osłabł.

Polecam jeśl kogoś ineteresuje temat Rosjan w naturalnym i obcym środowisku. Jeśli ktoś liczy tylko na ciekawe historie z innego kulturowo kraju to nie powinien się zawieść ale też bez szału.

Jądro dziwności to historia reżysera telewizyjnego przyglądającego się życiu Rosjan i badającego ich dostosowanie do obecnego ustroju.

Dziwna pozycja. Mamy pobieżne historie które część osób zainteresowana Rosją raczej będzie znać. Mamy przykłady walki z systemem która nic nie dają, chyba że nam się poszczęści i komuś z góry jest to na rękę. Mamy prosty ale rzeczowy obraz...

Rosja nigdy nie przestaje zadziwiać. Twór państwowy, który powstał po rozpadzie Związku Radzieckiego przeobraża się nieustannie i nikt, kto bacznie nie śledzi zdarzeń wewnętrznych nie jest w stanie określić w jakim kierunku on zmierza.

Peter Pomerantsev z pochodzenia Rosjanin, ale wychowany i wykształcony w Wielkiej Brytanii dziennikarz telewizyjny podejmuje próbę opisania świata absurdów, które mają jeden mianownik - Nową Rosję.

Mamy więc Witalija Dimoczkę, gangstera, szefa mafii, który postanowił kręcić filmy w stylu hollywoodzkim o sobie samym. W jego filmach wszystko jest autentyczne, strzelanina, pościgi, napady, bijatyka. Prawdziwe reality show, które dobrze sprzedaje się w telewizji. W barze przy stacji metra przesiaduje Dinara z Dagestanu prostytutka, która nie mogła się zdecydować czy zostać tak jak jej siostra wahhabitką, czy jednak zarabiać ciałem na ulicy. O sprawiedliwość walczy Jana, której wydało się, że jest kobietą sukcesu, dopóki nie trafiła do więzienia fałszywie oskarżona o używanie narkotyków do produkcji środków czystościowych. Władisław Surkow - demiurg z Kremla przy pomocy telewizji i szczodrego finansowania wszystkich i wszystkiego, co może poprawić wizerunek prezydenta wykreował świat iluzji w którą wierzy większość Rosjan.

Początkowo reportażowy styl Pomerantseva lekko bawi, wydaje się satyryczny, ale im dalej próbujemy wedrzeć się w owo ,,jądro dziwności" przestaje być ,,smiszno", a zaczyna być ,,straszno". Ostatnie rozdziały wydają się brzmieć złowieszczo i złowrogo. Wojna z Ukrainą, którą wywołał Putin nie jest tylko konsekwencją obłąkańczych wizji jakiegoś szaleńca. Otumanione sączącą się z mediów ideologią Świętej Rusi i Trzeciego Rzymu rosyjskie społeczeństwo ślepo wierzy swojemu przywódcy.

Przebrnięcie przez ,,Jądro dziwności" może być traumatycznym doświadczeniem, ale myślę, że bardzo potrzebnym żeby zrozumieć jakie wielkie niebezpieczeństwo czyha na świat zachodni tuż za jego wschodnią granicą.

Rosja nigdy nie przestaje zadziwiać. Twór państwowy, który powstał po rozpadzie Związku Radzieckiego przeobraża się nieustannie i nikt, kto bacznie nie śledzi zdarzeń wewnętrznych nie jest w stanie określić w jakim kierunku on zmierza.

Peter Pomerantsev z pochodzenia Rosjanin, ale wychowany i wykształcony w Wielkiej Brytanii dziennikarz telewizyjny podejmuje próbę...

Niektóre historie lepsze, porywające w swej dziwności i abstrakcyjności ruskiego miru. Z drugiej strony, styl pisania autora nie zawsze jest równie wciągający. Podczas czytania, trafiły się fragmenty, które, mimo ich zawiłości, wywoływały u mnie poczucie znużenia, szczególnie w przypadku niektórych opisów.

Niektóre historie lepsze, porywające w swej dziwności i abstrakcyjności ruskiego miru. Z drugiej strony, styl pisania autora nie zawsze jest równie wciągający. Podczas czytania, trafiły się fragmenty, które, mimo ich zawiłości, wywoływały u mnie poczucie znużenia, szczególnie w przypadku niektórych opisów.

W związku z napaścią Rosji na Ukrainę bardzo chciałabym zrozumieć Rosjan i ich postawę wobec szaleństwa Putina. Dlatego też wzięłam do rąk książkę z 2014 roku autorstwa brytyjskiego pisarza, dokumentalisty, reżysera i producenta filmowego. Autor urodził się w ZSRR, jako dziecko wraz z rodzicami wyemigrował do Wielkiej Brytanii, a po studiach wrócił do Moskwy na niemal 10 lat podczas których pracował głównie dla rosyjskiego oddziału TNT. Wspominam o tym, bo jego brytyjskie spojrzenie i rosyjskie korzenie pozwalają mu jednocześnie na obiektywizm i dystans z jednej oraz na zaangażowanie i zrozumienie spraw rosyjskich z drugiej strony.
Mimo że ,,Jądro dziwności” powstało ponad 8 lat temu, obserwacje w nim zawarte są ponadczasowe i aktualne nawet przez pryzmat inwazji Rosji na Ukrainę. Tłumaczy to zjawisko, choć w tamtym czasie Rosja dopiero dokonała aneksji Krymu. Jednak rosyjska narracja w tej sprawie jest niezmienna. Warto się w nią zagłębić.
Znajdziemy tu też kulisy rosyjskiej polityki przez pryzmat działań podległej Kremlowi państwowej telewizji Ostankino. Podczas lektury z trwogą odkrywałam w działaniach prowadzonych przez TVP pod zarządem Jacka Kurskiego. Niestety są jeszcze kroki, które mogą zostać przeniesione na grunt polski, mordując obiektywizm informacji, który powinien cechować media.
W książce znajdziemy też opowieści o zawodowych podrywaczkach czyhających na panów z grubymi portfelami czy Czarnych Wdowach, które w desperacji opasują się dynamitem, by bez mrugnięcia okiem zabić tych, którzy stoją za ich krzywdą.
Poruszyła mnie też historia młodziutkiej modelki z Kazachstanu Rusłany Korszunowaej, która zrobiła wspaniałą karierę na wybiegach międzynarodowych i zasłynęła m. in. reklamę perfum Niny Ricci. Dziewczyna w wieku 21 lat popełniła samobójstwo skacząc z 9 piętra. Autor próbuje ustali, co popchnęło ją do tak desperackiego kroku, mimo że magazyn „Vogue” uznał ją za jedną z najpiękniejszych modelek. Dziennikarskie śledztwo prowadzi do kolejnego wątku – sekt, które w majestacie prawa zdobywają władzę nad wieloma ludźmi i mimo, że nie „więżą” swoich członków, to wyciągają od nich pieniądze i -co gorsza- zniewalają ich umysły.
Zachęcam do przeczytania. Książka poszerzyła moje horyzonty i skłoniła do wielu refleksji.

W związku z napaścią Rosji na Ukrainę bardzo chciałabym zrozumieć Rosjan i ich postawę wobec szaleństwa Putina. Dlatego też wzięłam do rąk książkę z 2014 roku autorstwa brytyjskiego pisarza, dokumentalisty, reżysera i producenta filmowego. Autor urodził się w ZSRR, jako dziecko wraz z rodzicami wyemigrował do Wielkiej Brytanii, a po studiach wrócił do Moskwy na niemal 10...

Książka jest dobrze napisana i czytało się ją zaskakująco lekko. Czytałem w ramach świetnego kursu z uniwersytetu Yale dotyczącego historii Ukrainy, który jest dostępny na youtube - gorąco polecam.
Książka świetnie wpasowuje się w cały kontekst kursu, przybliża ona absurdy Rosji oraz to jak media manipulują obywateli, także przystępnie wyjaśnia jakie strategie mentalne Rosjanie w sobie wytworzyli aby integrować w sobie różne osobowości, np. bycia jednocześnie Europejczykiem na poziomie gdy są w Londynie, a przyjmowaniem zupełnie innych modeli mentalnych w kwestiach polityki, czy praktyk biznesowych. Warto pamiętać że w niektórych kwestiach praktyki w Polsce na spektrum Zachód-Wschód jeszcze nie tak dawno miały w sobie wiele postsowieckich elementów.

Książka jest dobrze napisana i czytało się ją zaskakująco lekko. Czytałem w ramach świetnego kursu z uniwersytetu Yale dotyczącego historii Ukrainy, który jest dostępny na youtube - gorąco polecam.
Książka świetnie wpasowuje się w cały kontekst kursu, przybliża ona absurdy Rosji oraz to jak media manipulują obywateli, także przystępnie wyjaśnia jakie strategie mentalne...

Rosja to jednak stan umysłu.

Rosja to jednak stan umysłu.

Rosja widziana oczami dokumentalisty i pracownika mediów, który przez lata pracował dla rosyjskich mediów i widział "system kremla" i sprzęgniętą z nim propagandę od środka. Z drugiej strony jako dokumentalista widział też Rosję z perspektywy niemal każdej grupy społecznej.
W książce poznamy świat, w którym nieprzyzwoite bogactwo miesza się z wielką nędzą, idealizm zamienia się w cynizm a umiejętność przybierania odpowiedniej maski, pozwala przeżyć.

Czy polowanie na bogatych mężczyzn to już prostytucja, czy tylko specyficzny "styl życia"? Czy gangster, może zostać pisarzem, scenarzystą lub poetą? Jak wygląda praca w propagandowych mediach? Jaką pracę dla kremla wykonują imigranci i emigranci? Jak stworzyć system, w którym jednocześnie można śmiać się z władzy a z drugiej pójść do więzienia za to samo?
W państwie mafijnym, nikt nie może tak do końca czuć się bezpiecznym a prawo i przepisy bywają bardzo relatywne...

Historie opisane w książce są często nieprawdopodobne w każdym innym w miarę normalnym kraju, ale w społeczeństwie, które w czasach komunizmu nauczyło się udawać by przeżyć, takie historie zdarzają się ciągle...

Rosja to skomplikowany i wielowarstwowy system, totalnie pokręcona mentalność i wielka siła, zarządzana przez bardzo niebezpiecznych ludzi.
Warto o tym poczytać, bo kiedyś zmiana tego państwa będzie o wiele trudniejsza niż się wydaje...

Rosja widziana oczami dokumentalisty i pracownika mediów, który przez lata pracował dla rosyjskich mediów i widział "system kremla" i sprzęgniętą z nim propagandę od środka. Z drugiej strony jako dokumentalista widział też Rosję z perspektywy niemal każdej grupy społecznej.
W książce poznamy świat, w którym nieprzyzwoite bogactwo miesza się z wielką nędzą, idealizm...

6,5

6,5

Świetna i niewiarygodna i zabawna. Mieszanka wybuchowa

Świetna i niewiarygodna i zabawna. Mieszanka wybuchowa

Wstrząsający reportaż o przedziwnym, hermetycznym (a jednak gigantycznym) kraju pełnym sprzeczności. Poznawanie historii bohaterów przez pryzmat telewizyjnych programów czyni z nich tragikomiczny, gorzki spektakl, skłaniający do refleksji, zwłaszcza teraz.

Wstrząsający reportaż o przedziwnym, hermetycznym (a jednak gigantycznym) kraju pełnym sprzeczności. Poznawanie historii bohaterów przez pryzmat telewizyjnych programów czyni z nich tragikomiczny, gorzki spektakl, skłaniający do refleksji, zwłaszcza teraz.