Znacznie mniej udana produkcja kobiety podszywającej się pod nastolatka. Ewentualnie.

Znacznie mniej udana produkcja kobiety podszywającej się pod nastolatka. Ewentualnie.

Wkrótce po przeczytaniu książki "Adrian Mole. Męki dorastania" wypożyczyłam następną część, „Adrian Mole. Szczere wyznania” i prawdę mówiąc przez chwilę myślałam, że pomyliłam coś i przeskoczyłam jakiś tom. Ale nie, to faktycznie było trzecie w kolejce i… ujmę to tak: byłaby fajna czytanina z tego, ale nie po poprzednikach w cyklu. Jezusie słodki, dlaczego zawsze, gdy polubię jakąś dłuższą serię, nie tylko książkową, to zawsze musi się kiedyś popsuć?

[Fragment większego tekstu oryginalnie opublikowanego tutaj: http://ostatniazzielonych.pl/2013/04/06/dzienniczek-bardzo-pop-4/]

Wkrótce po przeczytaniu książki "Adrian Mole. Męki dorastania" wypożyczyłam następną część, „Adrian Mole. Szczere wyznania” i prawdę mówiąc przez chwilę myślałam, że pomyliłam coś i przeskoczyłam jakiś tom. Ale nie, to faktycznie było trzecie w kolejce i… ujmę to tak: byłaby fajna czytanina z tego, ale nie po poprzednikach w cyklu. Jezusie słodki, dlaczego zawsze, gdy...

Dalsze losy już starszego bohatera nadal urzekają i rozbrają

Dalsze losy już starszego bohatera nadal urzekają i rozbrają

nie podobało mi się, nie mój rodzaj książek

nie podobało mi się, nie mój rodzaj książek

W tej części Adrian zaczął mnie już denerwować. Na początku śmieszne i sympatyczne było jak martwi się różnymi, dziecinnymi problemami i miewa różne rozterki. Teraz liczyłam, że zmieni się chodź trochę w rozważnego, dorosłego człowiek, ale w tej części Adrian tylko dorósł, nie wydoroślał.
Dodatkowo nie otrzymałam odpowiedzi na różne, dręczące mnie pytania. Wstrzyknięto mi jednak sporą dawkę irytującego, ciągłego rozmyślania nad seksem.
Punkty przyznane za wciąż wysoki komfort czytania i ciekawy styl tekstu, a także za moje oczekiwanie w napięciu "co będzie dalej", które jednak wzięło się raczej dzięki dwóm, poprzednim tomom. Tak poza tym, to bez polotu.

W tej części Adrian zaczął mnie już denerwować. Na początku śmieszne i sympatyczne było jak martwi się różnymi, dziecinnymi problemami i miewa różne rozterki. Teraz liczyłam, że zmieni się chodź trochę w rozważnego, dorosłego człowiek, ale w tej części Adrian tylko dorósł, nie wydoroślał.
Dodatkowo nie otrzymałam odpowiedzi na różne, dręczące mnie pytania. Wstrzyknięto mi...

nie wiem na co, po co i dlaczego. oraz za jakie grzechy też nie wiem. poprzednie części bardzo mi się podobały (wersja pamiętnika),ta - nie mam słów. niestety.

nie wiem na co, po co i dlaczego. oraz za jakie grzechy też nie wiem. poprzednie części bardzo mi się podobały (wersja pamiętnika),ta - nie mam słów. niestety.

Ostatni raz z Adrianem Molem spotkałam się kilka lat temu, ale nawet po tak długim czasie czytam jego dziennik z uśmiechem na twarzy. Chociaż przyznam szczerze, że wolałabym aby cała książka została poświęcona Adrianowi, bo części Susan Lilian Townsend i Margaret Hildy Roberts nie przypadły mi do gustu.

Ostatni raz z Adrianem Molem spotkałam się kilka lat temu, ale nawet po tak długim czasie czytam jego dziennik z uśmiechem na twarzy. Chociaż przyznam szczerze, że wolałabym aby cała książka została poświęcona Adrianowi, bo części Susan Lilian Townsend i Margaret Hildy Roberts nie przypadły mi do gustu.

Książka bawi, dlatego jest dobra, gdy czytelnik chce się odprężyć.

Książka bawi, dlatego jest dobra, gdy czytelnik chce się odprężyć.

Ta część to jakaś pomyłka. Nie podobała mi się. Niby jest to forma dziennika,ale na pierwszych stronach Adrian ma 16 lat na następnych 18,20 i tak dalej. To nie jest ten Adrian którego pokochałam. Dodać trzeba też, że w książce pojawiają się dwa nowe dzienniki. Szkoda bo chciałam dowiedzieć się jak poszła Adrianowi mała matura bo w tym roku.
Nie polecam choć przeczytam następną część bo mam nadzieje,że autorka się opamiętała i wróciła do starego Adriana
PS Ten opis w internecie to nie wiem skąd wzięli bo połowy z tych rzeczy wypisanych tam nie ma.

Ta część to jakaś pomyłka. Nie podobała mi się. Niby jest to forma dziennika,ale na pierwszych stronach Adrian ma 16 lat na następnych 18,20 i tak dalej. To nie jest ten Adrian którego pokochałam. Dodać trzeba też, że w książce pojawiają się dwa nowe dzienniki. Szkoda bo chciałam dowiedzieć się jak poszła Adrianowi mała matura bo w tym roku.
Nie polecam choć przeczytam...

Uwielbiam te ksiazki.Zawsze rozbawia mnie i poprawia mi humor.

Uwielbiam te ksiazki.Zawsze rozbawia mnie i poprawia mi humor.