Po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem, postanowiłam sięgnąć po książkę.

Bruno nie wie co to głód, strach czy ból. Wiedzie sielankowe życie w olbrzymim domu w Berlinie. Na co dzień chodzi do szkoły, a po lekcjach bawi się z przyjaciółmi. Jego życie diametralnie się zmienia, gdy dowiaduje się, że wraz z rodzicami i siostrą, wyprowadzają się w nieznane dotąd miejsce.
Nie rozumiejąc dlaczego opuszczają swój ukochany Berlin, buntuje się. Na miejscu nie jest lepiej. Dom jest znacznie mniejszy niż poprzedni, a dookoła rośnie wyłącznie las. Żadnych sąsiadów, dzieci, ulic.
Pewnego dnia, znudzony, postanawia odkryć miejsce, które co dzień obserwuje z okna. Było otoczone wysokim płotem, a ludzie wewnątrz ubrani byli w identyczne pasiaste piżamy. Nie wiedział, czego się po nich spodziewać, jednak potrzebował towarzystwa, którego nie zapewniali mu ani rodzice, ani Beznadziejny Przypadek, jak nazywał swoją siostrę Gretel.
Tak więc, pewnego dnia rusza w tamtym kierunku i spotyka Szmula, swojego żydowskiego rówieśnika. Chłopiec jest drobny i wychudzony. Oczywiście ubrany w przybrudzoną pasiastą piżamę. Tak zaczęła się przyjaźń chłopców z dwóch zupełnie odmiennych światów.

John Boyne pokazuje nam świat z perspektywy dziewięciolatków nie znających wojny. Książka ukazuje nam, jak Bruno i Szmul są podobni. Obaj mają marzenia, które ostatecznie zostają odebrane obojgu.
Historia niewątpliwie piękna i dająca do myślenia. Polecam, chociaż osobiście uważam, że film porusza więcej istotnych wątków, ważnych dla odbiorcy.

Po obejrzeniu filmu pod tym samym tytułem, postanowiłam sięgnąć po książkę.

Bruno nie wie co to głód, strach czy ból. Wiedzie sielankowe życie w olbrzymim domu w Berlinie. Na co dzień chodzi do szkoły, a po lekcjach bawi się z przyjaciółmi. Jego życie diametralnie się zmienia, gdy dowiaduje się, że wraz z rodzicami i siostrą, wyprowadzają się w nieznane dotąd miejsce.
Nie...